Dimpués d'o primer diya de dondiar por o centro historico d'a parti continental de Macau, pertocaba, ya de nueitz, marchar ent'a isla de Cotai (Taipa-Coloane), an que se troban a más gran parti d'os famosos casinos d'a ciudat, os onicos permitius en toda China y que l'han dau a fama d'estar 'Las Vegas d'Asia'. Nunca no soi estau en Las Vegas, pero lo que me trobé astí ye esparpallant, muito más gran y luixoso que no Monaco, por eixemplo. Os casinos tienen cadagún a suya tematica y no nomás son casinos, sino tamién hotels, cambras de cine y conciertos, centros comercials de luixo, y cadagún tien o suyo propio distintivo. Dentrar-ie ye de gufanya, encara que t'os reservaus cal tener muitismos diners -ixas apuestas millonarias son as que empentan a economía d'a ciudat-, os más importants son en a mesma redolada, y mesmo son conectaus por corridors sozterráneos, asinas que son de fácil veyer.
O primer que visité, y an que pasé más tiempo, estió o Venetian Casino, pos ye o más 
recomendau por o rete. O suyo plato fuerte, una canal graniza que te permite d'arrecorrer en gondola toda la suya primera planta, con gondolers occidentals, que be d'estar que os pobrichons orientals no le dan tanto caché. A planta carrera, tanto en iste casino como en a resta, ye reservada t'o chuego. Y dentro d'os chuegos, o principal son as cartas. Servidor, que quan se mete en istas cosas no chuga que a ruleta (y poco cauquerré), cabidó buena cosa de diners, pos de ruletas, bi'n heba bien pocas, y antiparti, nomás deixaban cambiar fichas con dolars de Hong Kong, quan no heba quitau que patacas de Macau en o caixero automatico. Como curiosidat, en o teyatro d'o casino, con capacidat ta bellas milentas de personas, cantaba ixe diya Céline Dion, y a l'atral semana pertocaba Ricky Martin, pero garra barafunda, pos ixas actuacions astí pareixen estar o más normal.
Unas d'as millors experiencias en os casinos, y en cheneral de tot o viache a Macau, estió cagar en os suyos escusaus. Luixo de marbre y doraus, amplaria d'os retretes,
temperatura adecuada -picando una mica l'aire acondicionau, ta trobar más comodidat y sensación d'hichiene-, escoscaus a conciencia, ulor a ambientador d'o caro, sensación d'intimidat en haber-ne muitismos y en estar granizos achuntado-se-ie poca chent... Bueno, que estoi que tornaré a Macau nomás ta cagar en os suyos casinos. Sin dubda, bella cosa que cal fer bella vegada en a vida.
A o canto d'o Venetian Casino ye o Parisian Casino, que mica engrucia ha de tener d'o
primero. Ista vegada, o plato fuerte no yera mica canal, sino una replica d'a Torre Eiffel, a la que podebas puyar, pero por un pre masiau caro: 100 patacas. Si a decoración d'o primer se basaba en Venecia, iste, pos prou que sí, se basaba en París, con replicas d'obras d'arte d'o Louvre y mesmo de bella carrera de Montmartre. Totz os dos casinos simulaban estar de diyas en o suyo teito d'una traza muito realista. Y aquí tamién botigas y restaurants caros -y bell McDonalds- s'alternaban dende a primera planta ent'alto. Dimpués d'iste casino marché t'o casino d'o Studio City Macau, que a suya tematica yera o cine de Hollywood. Más d'o mesmo: luixo esparpallant, mica engrucia d'os atros dos y escusaus sobrebuenos. Y ya, baldau dimpués de horas y horas fendo gambadas por tanto luixo, pillé un bus urbano t'o mío hotelet en a parti continental de Macau, que prou que no yera denguno d'os hotels d'ixos casinos :-)
recomendau por o rete. O suyo plato fuerte, una canal graniza que te permite d'arrecorrer en gondola toda la suya primera planta, con gondolers occidentals, que be d'estar que os pobrichons orientals no le dan tanto caché. A planta carrera, tanto en iste casino como en a resta, ye reservada t'o chuego. Y dentro d'os chuegos, o principal son as cartas. Servidor, que quan se mete en istas cosas no chuga que a ruleta (y poco cauquerré), cabidó buena cosa de diners, pos de ruletas, bi'n heba bien pocas, y antiparti, nomás deixaban cambiar fichas con dolars de Hong Kong, quan no heba quitau que patacas de Macau en o caixero automatico. Como curiosidat, en o teyatro d'o casino, con capacidat ta bellas milentas de personas, cantaba ixe diya Céline Dion, y a l'atral semana pertocaba Ricky Martin, pero garra barafunda, pos ixas actuacions astí pareixen estar o más normal. Unas d'as millors experiencias en os casinos, y en cheneral de tot o viache a Macau, estió cagar en os suyos escusaus. Luixo de marbre y doraus, amplaria d'os retretes,
temperatura adecuada -picando una mica l'aire acondicionau, ta trobar más comodidat y sensación d'hichiene-, escoscaus a conciencia, ulor a ambientador d'o caro, sensación d'intimidat en haber-ne muitismos y en estar granizos achuntado-se-ie poca chent... Bueno, que estoi que tornaré a Macau nomás ta cagar en os suyos casinos. Sin dubda, bella cosa que cal fer bella vegada en a vida. A o canto d'o Venetian Casino ye o Parisian Casino, que mica engrucia ha de tener d'o
primero. Ista vegada, o plato fuerte no yera mica canal, sino una replica d'a Torre Eiffel, a la que podebas puyar, pero por un pre masiau caro: 100 patacas. Si a decoración d'o primer se basaba en Venecia, iste, pos prou que sí, se basaba en París, con replicas d'obras d'arte d'o Louvre y mesmo de bella carrera de Montmartre. Totz os dos casinos simulaban estar de diyas en o suyo teito d'una traza muito realista. Y aquí tamién botigas y restaurants caros -y bell McDonalds- s'alternaban dende a primera planta ent'alto. Dimpués d'iste casino marché t'o casino d'o Studio City Macau, que a suya tematica yera o cine de Hollywood. Más d'o mesmo: luixo esparpallant, mica engrucia d'os atros dos y escusaus sobrebuenos. Y ya, baldau dimpués de horas y horas fendo gambadas por tanto luixo, pillé un bus urbano t'o mío hotelet en a parti continental de Macau, que prou que no yera denguno d'os hotels d'ixos casinos :-)A l'atrol diya, me'n puyé con a intención d'arrecorrer os zaguers puestos qu'heba de veyer en a parti continental de Macau. Asinas, prencipié en a casa d'o Mandarín, un palacete de
4000 metros cuadraus en o centro de Macau, mandau a fer por o 
intelectual chinenco Zheng Guanying en o sieglo XIX, con una arquitectura chinenca d'ixa puenda an que sobresale a fusta, y con bells corridors y carreretas internas que ufren fotos repolidas. Estió una d'as visitas que más goyo me fació. No guaire luent d'a casa d'o Mandarín ye l'edificio dito Moorish Barracks (Cuartel Morisco), edificio d'o sieglo XX feito con motivacions arabes, muito poliu pero sin garra cosa a ufrir por dentro, pos ye un edificio administrativo sin más. Y no guaire luent d'o Moorish Barracks se troba o templo chinenco de A-Má, en un lumo, an que s'achuntan esferents divinidatz taoistas y beluna budista, y an que se pueden veyer muitos locals posando vilas y inciensos, fendo reverencias y ceremonias relichiosas y tanyendo o gong. Visto iste templo y con una aturadeta en a estatua marina y placheta de Kun Iam, me pillé un bus ta que m'acercase a la zaguera coseta que me quedaba de visitar por a parti continental de Macau: o Macau Fisherman's Wharf, unatro conchunto de casino-hotel-centro comercial-atraccions, iste enfilau a Roma. Asinas, se teneba a replica d'un teatro romano an que feban actuacions, restaurants italianos y botigas caras, y prou que escusaus de cinco estrelas. A esferencia d'iste con os anteriors ye que aquí a más gran parti d'as cosas yeran ubiertas a l'aire libre, y se notaba tamién una mica en decadencia: prou cudiau, pero con muitos locals y puestos vuedos y con poca chent. 
No hay comentarios.:
Publicar un comentario