Convivencia catolica en o mío treballo ista primera semana de febrero, a la que no heba d'ir, asinas que o cabo de semana s'achuntó con o miercres, chueus y viernes festivos, y prou que no perdié a oportunidat de fer una visita a l'acontecimiento natural d'o 2018 en Filipinas, de raso present en os medios de comunicación totz os diyas: a erupción d'o volcán Mayon, a o canto d'a ciudat de Legazpi.
Legazpi ye una ciudat d'arredol de 200.000 habitants en o extremo sur d'a isola de Luzón,

Ya a bells 50 kilometros de plegar-ie, se podeba veyer a Mayón, con as zorreras que feba

Pero bueno, facié a d'aquell y dimpués de trobar un hotelet decent y a pre razonable, y de descansar-me un ratet tras o viache, pillé a famosa combinación jeepney-trycicle y marché t'a mía primera
cursa: os tunels chaponeses de Camalig. En metat d'un mont d'a redolada con bien de chungla, os chaponeses facioron tunels mientras a segunda guerra mundial ta protecher-se d'as enrestidas norteamericanas. O guida, bien maho por cierto, me comentó que bi'n heba trobaus 21, pero nomás uno yera accesible porque yera l'onico en o que o propietario d'os terrens heba dau permiso. Ye curioso que o túnel que visitemos lo descubrioron en 2012 partindo de testimonios de viellos locals, y que l'armada filipina i trobó armas a brozuecos: dimpués, l'adaptoron t'o turismo. O que más me fació ficancia fue que os tunels s'iban achiquindo china chana, y ye que os chaponeses asinas pillaban avantalla en estar más chicotz que no os norteamericanos. Una vegada visitau o túnel y en saliu pleno de bardo, o guida m'amostró dende l'alto d'un pueyo os principals puestos d'a redolada de Legazpi.

Dimpués d'istos tunels, marché t'as famosas ruinas de Cagsawa, antiga ilesia espanyola
feita en 1724 y que quedó apedecada dimpués d'a erupción d'o Mayon en 1814. A suya torre y a resta de runias son feitas en piedra volcanica negra, por o que remeran a las construccions tipicas colonials canarias. L'anvista d'a redolada natural ye polida, encara que as boiras no permitiban veyer a Mayón. Tamién, como en totz os puestos turisticos de Filipinas, se i trobaba bellas botiguetas, an que destaco una de sucos, do me facié o millor suco de guanabana de Filipinas -y probablement d'a mía vida. Y visitada Cagsawa, torné ta Legazpi, an que me facié bella gambada y marché a dormir ascape, pos yera baldau.

A l'atrol diya, ya con más fuerzas, decidié fer una d'as cosas que nunca no repetiré en a
mía vida: colar-me en a zona d'evacuación d'un volcán en erupción. Y ye que no iba a dixar pasar a oportunidat de fer una gambada por o parque natural d'a Mayon y de mirar-me una mica más de cerca a erupción. En primeras miré de fer-lo por os senders de Mabini, pero no estió posible (masiada vichilancia) asinas que i dentré por a parti de Santo Domingo-Lidong. Cultivos y bell carabao, ta dimpués entrar-ie en o parque propiament dito, con a suya repolida selva, y andar por astí mientras bell kilometro y medio. O perimetro d'evacuación ye de cinco kilometros dende o crácter, y servidor i arrivó dica lo 3.5. Astí, ya esnavesada a selva y en un plano alto sin garra arbol fueras de bell cocoter, a man cucha a bells d'os kilometros podeban veyer-se as roscadas de lava grisa fumeyant. Alto, una boira no dixaba veyer cosa, y como no yera custión d'esnavesar-la sin saber o que me i trobaría, pos aturé por astí. De cabo quan bella ruidera parellana a la que fan os militars en San Gregorio, y en istas, una ruidera y un tremol bien furos y continos y toda ixa boira de cenisa baixando enta do yo yera y trusquido-se-me... Probablement un experto en istos temas me dirá que soi un gabacho y un falso, y que tampoco no ye ta tanto, nomás sé que pasé mal rato y que no tornaría a fer-lo.

Ya abaixo y pasando o espanto, marché ta l'hotel ta cambiar-me a ropa cenisosa y fer-me una ducha, y dimpués marché t'o pueyo de Ligñon, en a propia ciudat de Legazpi, que
ufre buenas anvistas de toda a ciudat, d'a redolada y prou que d'a Mayon. En puyar-ie, tamién te trobas con bells tunels chaponeses feitos mientras a segunda guerra mundial, y alto, una ripa de botiguetas. Con tot y con ixo, en as guidas tiene muita fama, y personalment estoi que no ye ta tanto. Ya que no pillaba guaire luent, me pasé tamien por a ilesia de Daraga, historica y con orichen espanyol, an que les merqué a bells ninos una empanada local feita con patacas que sabeba a gloria. Dimpués d'isto, me descansé una mica en l'hotel y ya de tardis marché -con plevia- t'o embarcadero de Legazpi y o boulevard Legazpi, paseyo maritimo, poliu pero sin estar guaire cosa, con buena cosa de restaurants y bars y con un centro comercial, encara que por a plevia y en estar entre semana no yera guaire poblau. Se notaba que yera una d'as zonas más ricas d'a ciudat, pero sin estar una Marbella ni muito menos.

Y dimpués marché a dormir ta l'hotel, ta pillar fuerzas t'os atros dos diyas en os que arrecorrié esferents puestos d'as redoladas de Albay y Bicol, y que comentaré en o post d'a semana venient!
No hay comentarios.:
Publicar un comentario