19.4.18

Enta Panglao: a espelunga-badina de Hinagdanan, estrelas de mar, delfins, tortugas y perpinos de mar


Ya en o nuestro aloix en Panglao, ixa mesma nueit marchemos t'a famosa placha d'Alona, muito recomendada entre os filipinos en tener restaurants, discotecas, ambient y borina. Y precisament por ixo menos atractiva ta nusatros. Y ye que, curiosament os filipinos siempre te recomiendan cosas muito occidentals -no'n tienen guaires- mientras que os occidentals -u lo menos nusatros- siempre buscamos cosas más "puras". Digamos que cadagún quiere lo que no tien. Con tot y con ixo, cal reconoixer que dimpués de nueu meses por istas tierras, de cabo quan ista mena de puestos 'Salou' aganan.

Ya a l'atrol diya marchemos de maitins t'a famosa espelunga-badina de Hinagdanan.
Bosando una dentrada no guaire cara nomás ta veyer-la, pero una mica más cara ta ficar-se-ie en l'augua, y dimpués de pillar dos jeepneys, con un guida baixemos por un fundracalo que en primeras me pensaba que levaría ta una gran espelunga, como en Sagada. Pero, fueras d'ixo, a espelunga yera más bien curteta -encara que ampla- y te fa pensar que de guida, no se'n amenistaba. Ixo sí, una vegada abaixo, una gran badina sozterránea y repolida t'aspera. Ana, Silvia y yo no tardemos guaire en ficar-nos en l'augua mientras buen rato, mientras o guida s'adedicaba a fer-nos fotos y más fotos. Cal decir que sabeba emplegar o mío telefono y fer as fotos muito millor que no yo, y que as fotos salioron de bitibomba. Tot un artista! Antis d'entrar-ie y dimpués de salir-ne, nos faciemos bells sucos en un puestet que bi heba en a salida chunto a botigas de beliquetz a ripas, y en istas que tastemos o famoso durian, una fruita que dicen "pude" pero sabe muito bien. Pos bien, a opinión de servidor ye que no ulora tan mal, pero sape a diaples. No sé a qui le puet fer goyo una fruita que o suyo suco sape a allo malmeso y reveniu... Tot argüellosa, a muller que feba os sucos nos deciba que a fruita yera orichinaria de Davao, a ciudat d'o president Duterte. 

Dimpués d'isto, faciemos o rolde a la isoleta de Panglao dica rematar en Alona. Si de nueitz ya se veyeba masiau turistica pero teneba un puntet, de diyas a placha yera masificada y feba fastio. Asinas que poco i duremos y ascape marchemos ta Whitebeach, recomendada por a suya tranquilidat y a plego d'o nuestro aloix. Ixa placha sí que feba honra! Poca chent, auguas turquesas, arena blanca, cans galbans y, malas posar-te en l'arena dentro de l'augua, muitas estrelas de mar t'i apareixeban! En pillemos belunas y ascape las dixemos en o suyo puesto dica que s'amagaban en l'arena. Yera curioso veyer cómo moveban os suyos brazos. Como nota negativa, fendo una gambada por as auguas me picó un arizón de mar, pero as molestias no me duroron que un diya. Dimpués, ceneta en Alona, an que celebré o mío cabo d'anyo con Silvia y Ana minchando-nos bellas pizzas y fendo-nos bella biera, tricycle enta l'hotel y a dormir.

A l'atrol diya nos habiemos de puyar bien luego ta pillar un barco a ixo d'as seis d'a maitinada, que nos fería una cursa por os principals atractivos maritimos d'o puesto. Asinas, dimpués de desayunar-nos malament y de fer a correspondient cola, a primera aturada d'o nuestro barco estió a visita a os delfins. En primeras, como no t'aseguraban de tot que podeses veyer-los y como a tactica d'os barcos yera parellana a las d'o tiburón ballena de Donsol -malas que los alufraban, encorrer-los- desconfité prou. Pero en pocos minutos sí que podemos veyer-los, y bella vegada muito a plego, como a diez metros. Repolius y blincando por as auguas, parixeba de pelicula, encara que me quedé con a impresión de que ixos delfins yeran una mica chicotz... Estoi que sería a sozespecie.

Dimpués d'os delfins, o barco nos dixó en un puesto an que se podeban veyer as tortugas
marinas. Nusatros, con a nuestra equipación de snorkel y as nuestras aletas tot guiris, blinquemos chusto a o canto d'un gran banco de peixes que feban como un revoltín, pero no veyébanos garra tortuga -y yera lo que Ana más quereba! Con tot y con ixo, en pocos minutos alufremos a primera, y mientras más de meya hora en veyemos bellas quatro u cinco y podiemos nadar y bucear chunto a ellas de contino. Encara que servidor no yera tan emocionau como Ana y Silvia con veyer y estar-se con as tortugas -mesmo quasi tocando-las!-, en cheneral estar buceando y nadando chunto a istos bichos transmite muitisma tranquilidat. 

Chusto dimpués d'as tortugas, o barco nos dixó en o que dicen 'un santuario de vida marina'. En realidat ye una parceleta marina an que bi ha muitos corals y peixes de todas as culors. Ye curioset, pero entre que ya yéranos cansos dimpués d'estar-nos buena cosa de tiempo con as tortugas, que ixe puesto no ufriba garra cosa tan especial y que yera a rebutir de barcos y turistas, pos no enduremos guaire y ascape tornemos t'o barco ta concarar a zaguera visita d'o diya: Isla Virgen. Ista isola ye más bien un banco d'arena que seguntes a marea apareix u dispareix, con una mica de manglar, y que en a suya parti "no inundable" heban ficau botigas-restaurants an que tastar as "delicias marinas" d'a redolada. Dimpués de fer-nos una gambada por l'arena blanca mullando-nos dica os chenullos, y de fer-nos as fotos tipicas en os manglars marinos, nos miremos ixas delicias y nos quedemos especialment sorprendius como o perpino de mar (co!), un bicho que pareixeba un mohon de mierda humana que si lo pretabas chitaba augua como una pistoleta d'augua -l'atra versión ye que pareixeba a picha d'un negro que si la pretabas saliba... (pos ixo ;-). Y sí, se lo minchan cueto!

Dimpués d'ista zaguera aturada, o barco nos levó t'o puesto d'orichen, Alona, an que chentemos (o diya d'antis nos hodieron bien en chentar en un puesto con chent muito rebordenca, an que nos metioron picant en tot encara que dicioron que no'n levaba y miroron d'escular-nos, pero ista vegada chentemos millor), y dimpués de tardis nos descansemos, ta tornar-ie de nueitz, cenar y pillar a cursa de l'atrol diya: o barco ta Oslob, en Cebú, y o buceo con os tiburons ballena! Como curiosidat, en uno d'istos puestos en Alona un hombre feba tanto de seguridat como de anunciant d'o restaurant, con o suyo fusil (de fusta?) y a suya carta d'o restaurant :)

A verdat ye que istas cursas en Panglao estioron menos autenticas y más turisticas, pero d'atra man, istas maravillas naturals cal veyer-las, pos encara que muitas vegadas sigan productos encaixalaus ta turistas, no dixan de sorprender por repolidas. Antimás, dimpués de tres diyas de mochilerismo total ya íbanos una mica cansos y caleba baixar o ritmo! Una semana dimpués, me pienso que lo faciemos prou bien, pos disfrutemos cada cosa en a suya mida :-)

No hay comentarios.: