6.12.18

Enta Bantayan: bieras y placha con os amigos


Rematando a semana de vacanzas, quedemos os amigos Julia, Mika, Monica y Raul, y servidor, en a isola de Bantayán, ta relaixar-nos mientras tres diyas y pillar fuerzas ta tornar a la faina a l'atral semana. Asinas que o miecres dormié en Palompon, en a isola de Leyte, an que me tractoron muito bien, y o chueus de maitins a las 6:30 pillé o ferry que me levó ta Polambato, en a isola de Cebú, en bellas dos horas. Y astí, pillé un trycicle comunal que me levó t'o cercano lugar de Hagnaya, an que pillé unatro barco que me levaría ta Bantayán, en unatra hora. Toda una travesía, pero a la fin aconsiguié plegar a ixo d'as 12:30 en Santa Fé, o principal lugar d'a isola y tamién o más turistico. 

Como o bus d'os amigos levaba retraso y yo teneba muito mono de moto, en Santa Fé me'n pillé unatra por os tres diyas: a Marqueta 2. Ista, antimás d'estar más barata, yera muito más comoda: más lichera, sin marchas y tan fácil de maniar que mesmo levé a Raúl de paquet varias vegadas! Marché t'unas marismas-manglars a man, y dimpués mesmo plegué en o lugar que da nombre a la isola, muito más filipino. Y feito iste meyo chiro a la isola, marché t'o puerto a buscar a os colegas. D'astí, marchemos a piet ta l'hostalet-capanas que no yera guaire luent y poco dimpués nos faciemos una gambada por Santa Fé y más que más por a placha de Kota, prou polida y animada, pero no pas a millor si buscas tranquilidat y 'pureza'. Con a calma y con muita cansera, rematemos o diya cenando a lo pro en un buen guariche en metat de Santa Fé y marchemos a dormir. 

A l'atrol diya, a resta pilló motos y as dos parellas y servidor nos faciemos una ruta por a isola. O primer que faciemos estió marchar t'a espelunga acuatica de Ogntong, no guaire luent de Santa Fé. Fa parti d'a propiedat privada d'un resort y a suya dentrada no yera barata (estoi que yeran 250 pesos), pero en entrar-ie, fa vez, pos antiparti d'a espelunga, tamién tiene chardins, una piscina y parti d'una placha privada, todas ellas repolidas.  D'atra man, as bieras yeran baratas, a 40 pesos. Y a espelunga en sí tamién yera muito polida: heba leito que yera chicorrona, y por a suya boca asinas en pareix, pero en entrar-ie, ye más gran que no o que m'entrefilaba, no yera a rebutir y l'augua d'a guarga subterránea yera dulza. Mesmo bi heba bell moriciego. Si no yes d'augua salada y tampoco no te fa goyo o solaz y a calor, yera un buen puesto ta estar-se-ie, y asinas facié! En salir-ne, Monica heba apachau una ideya sobrebuena: trayer o dixit. Y prou que i chuguemos con bella biera!

Dimpués d'estar-nos-ie mientras bellas horetas, pillemos a motos y hopemos ta l'atra punta d'a isola, Madrilejos. En o camín, aturemos en as runias d'una antiga casa que yera de foranos y que pareix que estioron asasinaus quan miroron de furtar-les, fa ya tiempos. Alto
 d'una chicota clamor, as runias teneban un encanto. Tamién aturemos en o fosal de Madrilejos, pos yera 2 de noviembre y a chent yera en masa en as fuesas d'os suyos difuntos, fendo-les homenaches, misas y tamién chuegos como bingos. A ulor a vila cremada s'ixamenaba por o fosal, vilas que dimpués de nueitz dibuixaban polidas anvistas. Y ta rematar, ya quasi en l'ocaso, arrivemos en a punta norte d'a isola, presidida por as runias d'un fuerte espanyol -malmeso mientras as zagueras anyadas- en o conchunto d'o Kota Park, que tamién teneba una mena de paseu maritimo poliu an que veyemos a puesta d'o sol, baixo unas ninas pesadas que no feban so que decir-nos y chilar-nos 'Merry Christmas', que no nos aconseguíbanos sacar d'alto y que bien hesen mereixiu un lapo. Cenemos astí mesmo y dimpués tornemos ta dormir, tresbatiéndonos pero aproveitando encara asinas o tiempo -Julia, Mika y Monica en veyer una ilesia y una gallera, Raúl y yo fendo-nos una biera en arrivar-ie antis. 

A l'atrol diya, faciemos una d'as cursas recomendables en Bantayán, o island hoping an que marchas t'as cercanas isoletas Virgin y Hilantagaan, tenendo una guida asabelo de maha que se clamaba Dulce. O primer de tot, Dulce, o suyo novio anglés y o capitán d'o barquet nos levoron t'una ría con manglars, puesto mica turistico pero que a servidor ye d'as cosas que más le fan goyo. Astí, chugábanos con a corrient d'a ría -pos a marea yera baixando- y nos dixábanos levar mientras en o fundo se veyeban estrelas de mar a boticiegas. Dimpués, marchemos ta Virgin Island, con una placha polida y an que heban apachau tamién bell par de trampolins de 4 y 10 metros ta blincar en a mar. Totz blinquemos o baixet, fueras de Julia que s'atrevió con o grant. O cierto ye que, tal y como nos heba dito Dulce, 'Virgin Island is not virgin any more', pos ye masiau modificada por o turismo, a lo que cal adhibir un pre d'entrada caret (160 pesos) en estar propiedat privada. Con tot y con ixo, cal reconoixer que as suyas plachas yeran prou pinchas. 

Vista Virgin Island, chentemos en o barco a biroya que Dulce nos heba acotraciau: pollo, tocín, salada -por fin!-, peix y prou que sí, roz! Tot con bieras y ixo s'agradeixeba, pos en a isola no'n teneban. Y dimpués, faciemos a zaguera aturada, en a isola de Hilantagaan, an que Dulce nos levó t'una espelunga no turistica con una boira grasa de moriciegos grants alto d'o tozuelo que impresionaba -quasi tanto como o bayo a guano. No yera fácil d'ir-ie con alpargatas, pero ta un servidor feba honra. Y ye que tanto ista espelunga como o primer manglar son cosetas que uno no s'aspera en ista mena de cursas y que refleixan millor a naturaleza pura d'as isolas visayas, asinas que yo firme goyoso! Dimpués d'isto, y con un mar una mica picau por as olas, tornemos ta l'hostalet y tras a correspondient ducha, quedemos a veyer a puesta de sol en a placha de Kota, an que cenemos y chuguemos a dixit y bang entre cubata y cubata, antis de hopar a dormir.

A l'atrol diya encara me'n puyé luego, y con duelo de no poder pillar más moto dica atra cursa, 
decidié cremar gasolina y marchar t'a cercana Paradise Beach, una placha tamién recomendada en bella guida de Bantayán. Me trobé con una placha muito más salvache, d'auguas turquesas y arenas blancas, sin edificiacions y con bell blinquet de roca y an que ya bi heba bell filipino ficau en l'augua tot y que no yeran ni as nueu d'o maitín. No m'aganaba de ficar-me-ie, asinas que facié una gambada arredol, baixo l'atenta mirada de bella craba y bella vaca, que prou que sí, ya prencipiaban a amagar-se en mosqueras. Dimpués, marché a fer-me un desayuno grant, con uegos, betas, yogurt, birostas, mantequilla, suco, fruita y bella cosa más que de seguras me s'ixuplida, y mientras a cambrera yera chitando-me pedretas, venió Mika que me debeba o casco d'a moto qu'heba de tornar.

Dimpués de tot isto, Monica, Raúl y servidor paremos a nuetra tornada, chunto con un mesache libanés y a suya novia filipina ta compartir os gastos d'a tornada en furgoneta ta Cebú capital. O pre d'a tornada salió bien, pos tot y que miroron d'escular-nos, a la fin se nos achuntoron tamién bells koreanos. Pero entre que i arrivemos luego y que o vuelo d'AirAsia se retrasó 3 horas y 20 minutos, pos astí que nos estiemos en Cebú cinco horas matando o tiempo y fendo una cansera que se nos acumuló mientras toda a semana, mesmo en o momento en que soi escribindo istas parolas d'o mío diyario filipino.

Bantayán ye una isla polida y comoda de veyer. No ye o millor puesto de Filipinas, pero ye muito millor que os puestos más turisticos, masificaus y muitas vegadas farsius d'as gilipolladas de turistas chinencos u occidentals, como Boracay u El Nido. Sin dubda, ye un puesto sobrebueno ta ir con buena companyia, como tenié a suerte de fer! 



No hay comentarios.: