27.10.19

Enta Hanoi (i): una Manila, sin as cosas malas de Manila


Un d'ixos países a o que l'iba a adedicar varias semanas antis de hopar
de Asia -si ye que bell diya en hopo- yera Vietnam. Pero pocas vegadas tiengo varias semanas libres corridas, y quan en tiengo, tamién i apareixen atros planes. Como en prencipiar octubre yéranos en puenda d'examens parcials y no heba d'estar-ie presencial, me s'achuntó una semana que, dimpués de remugar-lo, aproveité ta marchar t'o norte de Vietnam: tres diyas en a ciudat de Hanoi y atros tres en o famoso paradís natural de Halong.

Dimpués de mirar-me as opcions, pillé o vuelo en Manila o chueus de nueis y bi arrivé a
maitinada d'o viernes. Pero encara me vagó de dormir una miqueta en l'aloix sobrebueno, centrico y a muito buen pre, que i trobé. Ixas horetas de descanso, a cucladeta de l'avión y a ilusión que me feba veyer Hanoi facioron que a l'atrol diya me'n puyase bien firme y fese un tour a piet por o centro historico a las nueu d'o maitín, dimpués de desayunar-me en a carrera o baratismo y sobrebuen entropán tipico vietnamita dito bahn mi y un café con leit vietnamita, feito con leit condensada pero no pas empalagoso y con una sapia soprebuena: buen café y buen minchar, o viache prencipiaba bien. O tour prencipaba a'l canto de l'hotel y bi yéranos en total quatre personas: un anglés, una parella d'estadounidenses y servidor. Y a guida que nos pertocó, una mesacha que se deciba Ghou, yera bien maha y conoixeba tot de Hanoi y Vietnam.

O nucleo d'o centro historico, hue turistico de tot, ye feito por 36 carreras y callizos an
que se achuntaban os principals gremios y botiguers d'a ciudat, y a muitos d'istos callizos son precisament istos gremios os que les dan os suyos nombres en vietnamita. Tot y que ye un d'os puestos más turisticos d'o país, as carreras conservan ixa pureza asiatica, de vida en a carrera, desorden, poca limpieza y alegría, asinas como vendedoras de fruitas y sucos a bicicleta portiando o chapero tipico de Vietnam. Andín andán, a guida nos levó ent'a primera paradeta d'o tour: a casa memorial de Ho Chi Minh, una casa grant en metat d'o centro historico de Hanoi, mica luixosa, an que o líder independentista y comunista vietnamita Ho Chi Min vivió bells pocos diyas, pero prous ta redactar chunto con atras personas a declaración d'independencia de Vietnam con respecto a Francia en 1945. Ye curioso visitar a cambra y a mesa an que se redactó iste documento tant important en a historia d'o país y fer un repaso a la intresantisma biografía d'iste hombre veyendo a chicota exposición que en a suya hunor heban aprestada.

Vista a casa memorial a Ho Chi Minh, marchemos ent'o cercano templo taoista de Den Quan De. En iste edificio de cientos d'anyadas, a guida nos explicó a historia vietnamita
prefrancesa, con a fuerte influencia chinenca, y tamién nos aduyó a repasar belún d'os conceptos basicos d'o taoismo y o confucionismo. Tamién nos explicó que hue en diya a más grant parti d'a población vientamita no sigue garra relichión, si bien bi ha dos minorías con cierta presencia: a budista y a catolica, que en cierta mida refleixan ista historia marcada por China y Francia, orient y occident. Tanto ella como atra chent que conoixié diyas dimpués remarcoron que encara que no feban parti de garra relichión, sí que seguiban ciertos ritos y supersticions ancestrals, y que a sociedat vietnamita yera firmement fundada en valors como l'alabanza y o recuerdo a os debantpasaus. Dimpués de visto iste templet, Ghou nos levó t'a Casa Antiga de Hanoi en o 87 d'a carrera Ma May: encara que a casa ye relativament recient, se fació con una estructura de cambras, pisos y una luna que refleixa l'arquitectura tradicional d'as casas de clase meya y alta vietnamita, y por tot arreu se troban trastes tipicos vietnamitas, con utilidat practica antismás u simbolicos, y que Ghou nos explicó.

Una mica cansos dimpués de tanto caminar, nos pertocaba de fer-nos un café vietnamita en
una cafetería tipica y famosa dita Giang. Desconoixeba que en Vietnam teneban un café tan bueno y más en o contexto d'una Asia tan aficionada a o té. Atro detalle que fació que salise enamorau de Vietnam. Un café tipico que se recomendaba a os turistas yera o café con uego, aprestau con o blanco d'o uego en cuentas de leit -no sé exactament cómo lo ferían, pero o uego gosaba de quedar alto y o café abaixo, y caleba meniar-lo con a cullara con cudiau ta que no chingarriase. No sé dica qué punto o café con uego yera en verdat tipico y ixamenau por tot o país, pos en puestos no turisticos me se fació de difícil trobar, pero no por ixo dixa d'estar una maravilla: a suya textura cremosa y una sapia a "crepe" que te dixa un regusto sobrebueno, m'enamororon. Me'n facié a boticiegas mientras ixa semana.

Descansaus en a cafetería, continemos o nuestro camín y marchemos t'o bico francés: feito
por o gubierno colonial mientras o sieglo XIX y prencipios d'o XX, en verdat o suyo urbanismo de grans ceras y avenidas, y o estilo d'os suyos edificios, aconseguiban trasladar-te a o centro comercial -no pas historico- de Toulouse u Burdeos. Como edificios, destacaban a siede d'o banco vietnamita y, más que más, a Opera, encara que ista yera debant d'una grant rotonda rudiosa y desordenada que le sacaba o estilo francés -u, si uno se'n alcordaba d'a rotonda de l'Arco d'o Trunfo de París, mesmo le'n daba más, seguntes como se quiera veyer. Destacaba a culor amariella, traita por a moda imperial napoleonica.

Y china chana dende o bico francés i arrivemos en o lago de Hoan Kiem, que o suyo significau literal ye lago d'a espada retornada, puesto an que rematemos o tour. Diz a
leyenda que en en 1428 a un emperador vietnamita se le apareixió en o lago o dios d'a tortuga dorada ninviada por o dios dragón ta reclamar-le una espada que l'heba dau enantis ta luitar contra os chinencos. Malas que l'en tornó, a guerra con China s'esfabó con buen resultau ta Vietnam. Hue ye un puesto agradable ta fer una gambada fendo-se un suco de canya de zucre y minchando un bahn mi, do ye curioso veyer a bella colla de vietnamitas fendo risoterapia y an que han ficau repolidas estatuas luminosas. Como reclamo turistico principal, se troba o Templo d'a Montanya de Hade, templo chinenco d'o sieglo XIX ficau en una isoleta en una mechana a o que s'accede por un repoliu puent royo y an que han ficau dos figuras que representan a o dios d'a tortuga que prenió a espada. Totz os dos, puent y templo, son iluminaus de nueitz.

Encara quedaba muito diya por debant, ya solenco, y que relataré en a proxima dentrada.
Pero en ista primera impresión, Hanoi me transmitió a sensación d'estar una Manila sin as cosas malas de Manila. Vida social en a carrera, karaokes -encara que no pas tantos-, ninos que te saludan y chent acullient siempre sonredindo, tot mientras no sigas en puestos masiau turisticos. Pero a ixo cal adhibir-le una comida sobrebuena, beluns d'os millors cafés que mai he tastau, un orache más fresco, menos trafico -encara que bi'n ha-, ceras, parques y plazas, un internet móbil que no tiene mica a envidiar a o europeo, sucos de canya de zucre por tot arreu y, en cheneral, una sociedat más cosmopolita sin perder por ello l'ambient social.

No hay comentarios.: