1.12.19

Enta Apo Island y Dumaguete: a isla d'as tortugas u d'o burro falso?


O tercer diya d'o mío periplo por a semana de Totz os Santos no teneba guaire claro qué fer. Heba visto totz os atractivos que m'heba sinyalau en os arredols de Dumaguete, sur de Negros Oriental, y, u bien marchaba con a moto muito luent, u me'n iba a pasar o diya ta Apo Island. Y como a l'atrol diya heba d'estar en a mesma Dumaguete ta prener o barco ta Siquijor, a la fin me decanté por a segunda opción.

Como en muitas guidas se diz que cal estar dos diyas en Apo Island si ye posible, y como yo
no teneba tanto tiempo, amaitiné o martes y antis d'as ueito me planté con a Marqueta 7 en o puerto de Malatapay, an que salen as barquichuelas u bangkas ta Apo Island -l'atra opción ye pillar una cursa feita dende Dumaguete u dende atra d'as isolas d'arredol. Astí me trobé con os pres publicos ta fer a cursa: logar un bangka, 3000 pesos filipinos (bells 55 euros). Una barbaridat y más en Filipinas, pero por fortuna me trobé con una colla de filipinos que tamién marchaban en ixe momento. Estiemos os primers y nos salió por poco más de 500 pesos cadagún. O barco nos dixaba estar-nos-ie dica as dos d'a tardi. Me se fació raro: si se'n amenistan dos diyas como dicen muitas guidas, tan poco tiempo no lo entendeba. Pero rai, yeran as normas.
Os míos companyers de cursa yeran de Laguna, una provincia bien cerqueta de Manila y an que soi estau prous vegadas -bi ha muitos posts en que comento puestos d'ista provincia. Beluns yeran mayestros y charraban bien anglés pero atros no pas. Y ye que por un regular en Filipinas totz charran si fa u no fa un anglés prou como ta entender-te, pero en a rechión tagala, d'a que fa parti a provincia de Laguna, en tener como luenga materna a luenga nacional, muitos descudian y quasi no fablan anglés. Encara asinas, os míos companyers yeran mahetz y en arrivar-ie m'explicoron millor as alternativas y privoron que mirasen d'escular-me.

Basicament as alternativas yeran dos: snorkle u buceu. Y a famosisma isola Apo Island, que quasi más que isola yo diría penyasco, poco más ufriba. As auguas se veyeban de colors turquesas esparpallants, prou que sí, pero como muitos atros puestos d'o país. O lugarichón teneba bella tabierna, un hospedache y una escuela de buceu. Cosa más. Y a isola se podeba arrecorrer de punta ta coda en poco más d'una hora a piet. A qué fin estar-se-ie más d'un diya en ixa isola? De no estar que te fese goyo o buceu, no lo entendeba ni lo entiendo. Y ye que bi ha muito flipadet que tinta bien os puestos en os que ye estau sin contimparar criticament... O snorkle yera en una mallata marina an que heban ficau tres u quatre tortugas dentro, ya acostumbradas a tanto turista y foto facebook. O coral que se i trobaba, yera estricallau de raso. Y o puesto yera tan chicot, que feba farchas de cansar-te en meya hora.

Con ixe panorama y con ganas de mover-me y fer cosas, pos trigué de fer buceu con una d'as companyeras d'o diya. Filipinas, as isolas tan famosas en estar un paradís mundial d'o buceu, y yo que nunca no n'heba feito! Agora se terciaba a ocasión perfecta. A horeta me costó 3000 pesos, o pre normal en a resta d'o país y a o mesmo libel que no en Canarias u atros puestos d'o mundo. Ixo sí, miraban de fer-te bosar 1000 a parti por logar una GoPro, pero entre a companyera
"lagunera" y servidor fablemos y negociemos, pos ixo yera un timo. A la fin nos la incluyoron en o propio buceu, como ye de dar. Sobre o buceu, antis en heba feito una vegada, en Tenerife, en l'anyo 2015 si a memoria no me falla. Ista vegada en Apo baixemos a 12 metros y as culors turquesas coralinas apabilaban, tamién a cantidat de bichos y a clamor a la fin d'o leito marino de Apo, que baixaba a 30 metros. No tenié mica problema con a presión y podié bronquiar bien, no como quan lo facié por primer vegada, que lo pasé a la fin una mica mal. Con tot y con ixo, as gafas me feban una mica d'estorbo a la fin en o tabique nasal, estoi que por a propia presión. O millor de tot estió veyer tortugas, encara que ya en heba vistas fendo snorkle en Bohol y en Caramoan (an que mesmo me dixoron pillar-ne una).

Una vegada rematau de fer buceu, y con bell par d'horetas encara por debat, chenté tocín
en adobo filipino sobrebueno y puyé o lumo d'o faro en o norte d'a isla. Pretaba bien a calor en ixos momentos y encara me costó. Antimás, o faro en sí y as anvistas dende alto tampoco no deciban cosa especial. Con o tiempo una mica radiu, encara m'animé a acercar-me a o mirador que yera a l'atro costau d'a isola, en o sur, arrecorrendo-la, esnavesando o lugarichón y bordiando una laguniacha interior. Ista vegada as anvistas yeran millors, pos se veyeban os dos costaus coralinos con colors turquesas de pelicula. Por ixe costau yeran os barcos turisticos que veniban d'atras islas a pasar o diya. Dimpués, torné t'o puesto inicial y m'achunté con os companyers d'o diya, que yeran fendo o snorkle. Y pasau meyo diya en Apo y sin garra cosa más a fer astí, tornemos a ixo d'as dos enta Malatapay, do prenié a moto y enfilé enta Dumaguete.

En Dumaguete m'asperaba o pior hotel d'a semaneta y un d'os piors en os que soi estau. Con
cucarachos, arainas, en una falsa que pudiba a humedat y caparras que me fizoron mientras dormiba, y tamién una d'as arainas. Pero bueno, fueras de carranyar-me me lo tomo como una experiencia curiosa que fa honra ta recontar anecdotas! Como teneba toda a tardi por debant, aproveité y me facié una gambada por o curioset y poliu Boulevard Rizal, paseu maritimo con bells arbres y an que heban aprestau comida de carrera en un d'os suyos cados. Por a suya distribución de puestetz, mesas y posientos baixos, quasi pareixeba más bien Vietnam! También aproveité ta veyer a Universidat de Silliman, a más antiga de Negros, bien reconoixida a libel estatal, primera escuela norteamericana en o país, fundada en 1901 gracias a la donación d'o norteamericano Horace Silliman y que prenió o suyo estatus d'universidat en 1938. En reyalidat, nomás se tien un edificio historico en estilo colonial filipino, muito poliu y que fa as veces de museu y edificio principal. Tamién cal destacar os suyos tranquilos chardins y l'ambient universitario que transmitiba, no nomás o recinto universitario, sino toda a ciudat de Dumaguete. Ta rematar o diya, marché t'o centro comercial d'a ciudat an que me facié una gambada curta mientras veyeba o certamen de Miss Negros Oriental que se yera fendo, y dimpués en os arredols, as ferias con atraccions, rifas y decoraus de halloween.

Tal y como deciba en o primer post, Dumaguete y Negros transmite a sensación d'un chusto meyo entre o urbano y o rural filipino. Con as cosas buenas d'os dos mundos, u as cosas malas d'ambos, seguntes se mire, pero nunca no levaus a o extremo. O zaguer diya d'a cursa torné ta Dumaguete y bi pasé bellas horas antis de prener l'avión ta tornar ta Manila, y a mía sensación estió a mesma. Con respecto a Apo Island, a yo me fació burro falso. Ye verdat que no sé valurar guaire as plachas, os peixes y o buceu, y que soi muito más de guergas, selvas, espelungas u d'ambients socials. Apo ye polida, no se puet refusar, pero diría que bi ha puestos tan polius como Apo que ufren muitos más atractivos que no ixa roca, con as mesmas u millors opcios de buceu y snorkle. En garra momento diría que ye una visita imprescindible. 

No hay comentarios.: