3.1.22

Tornando ta Ilha Grande: tornando ta Asia


A semana plegaba la suya metat, y dimpués de tres dietas en Paraty, decidiemos marchar o miercres ta Ilha Grande, dica o domingo. Viache aventurero y repoliu por monts verdes folludos, plachas y buena chent… tot ideyal si no fuese porque teneba que carriar una valisa de más de 25 kilos y tamién aprestar os horarios y as cosetas a fer, pos no deixaba d’estar treballando. Pero no m’he de queixar, porque en verdat compensa.

Asinas que dimpués de autobús y barco, pleguemos ta Abraão, a principal de localidat de Ilha Grande y que ya conoixeba dimpués d’estar astí bells diyas con Sarah, como ya comenté aquí en o suyo diya. Ya de tardis y con cansera en o cuerpo, Miguel y servidor marchemos a piet t’a cercana Praia do Galego, do nos fiquemos en l’augua, chuguemos a las palas, bebiemos cachaça y faciemos bell video d’animos ta Espanya por a difícil situación d’a variant omicron.

A l’atrol diya, chueus, yo treballaba más bien poco, asinas que Miguel m’asperó y en rematar faciemos una cursa de plachas por a parti oriental d’a isola: Praia Brava, Praia do Pouso, y finalment, Praia de Lopes Mendes, tot recomendación d’una muller archentina que conoixemos en Paraty. Plegar ta Praia Brava nos ne costó más d’una hora por un camín crebagarras, en metat d’a chungla humeda y engaronada, que nos dixó amolaus. Tanto que quan i pleguemos, pensábanos que se tractaría ya d’a zaguera placha, a Lopes Mendes, y quan veyemos que no levábanos ni a metat nos ne pensemos de quedar-nos astí y prou. Aduyaba también lo paradisiaco de Praia Brava. Pero bueno, encara quitemos rasmia ta continar y plegar en a segunda placha, a d’o Pouso, y cata que ista parti d’o camín estió muito más sencilla. Y ya en o Pouso, pos cómo no hébanos de plegar en Lopes Mendes? Pos nos ne lancemos, tamién por un camín muito más fácil.

A Lopes Mendes fa parti d’o sur d’a isola, totalment protechiu, por o que no bi ha construccions y os barcos no i plegan -si se quiere ir comodament, cal pillar una lancha ta Pouso y d’allí continar a piet. Repolida y paradisiaca, sí, tampoco no me pareixió tanto como la tintan. Probablement ye porque no sé apreciar as plachas tan bien como as gorgas, y porque dimpués de veyer-ne tantas, as sorpresas son menors.  Con tot y con ixo, bien que Miguel y servidor la disfrutemos, fincando-nos en as peligrosas auguas -sinyal royo y con motivo-, y chugando a palas. Y ya ta tornar, teniemos a dubda de si prener lancha u contrimostrar-nos lo cerenyos que en somos y fer o camín a piet: pos ganó a segunda opción, más quando os d’as lanchas miraban d’escular-nos. Y yo no sufrié guaire, pero o pobre Miguel -que se carranyará por recontar isto-, sí: levé a mochila tot o trachecto mientras a ell iba esganau. Ya en Abraão cenamos como dos reis, nos faciemos una biereta y a dormir!

A l’atrol diya, viernes, mientras yo treballaba Miguel s’animó con a cursa t’a Cachoeira da Feiticeira, que yo ya conoixeba, y de tardis marchemos t’a placha de tranquis. Y o sabado nos pillemos o barco con caipirinha franca, que yo ya heba pillau con Sarah! Esferent fer-lo con parella u con amigo, as dos opcions son sobrebuenas, y más quan se tiene mosiqueta brasileira de fundo. Ixo sí, no nos trobemos guaire chovenalla, sino más bien familias y un plan más calmo, chingarriau por as paradetas en a Lagoa Azul y as plachas, do faciemos snorkel, nadamos y chentemos un cazuelo de musclos que me dixó tan buena sapia que encara lo remero mientras escribo istas linias! Pleguemos ta Abraão zorrizos pero con o esprito contento, y encara quitemos enerchías ta cenar y fer-nos bella caipirinha en a nueit, encara que tornemos ta casa luego y nos paremos ta continar o viache a l’atrol diya, ya ta Rio.

Quan Miguel plegó ta Ilha Grande, me dio as gracias y dició que yera mesmo millor que no Asia. No sé si ye millor u pior, pero ixas plachas d’auguas turquesas, a piet de chungla folluda, as caisas pocas y baixas, as gorgas y o buen rollo, fan que siga a l’altaria. En plegar, uno pareixe estar en Camiguín u en uno d’ixos puestos amagaus d’Indonesia, pero cata que ye Brasil, más barato y con un ambient social sobrebueno. Ye a segunda vegada que i soi, pero salgo igual de contento y impresionau u más que a primera. Sobre Miguel nomás dire: S'i queda! S'i queda!

No hay comentarios.: