20.9.22

Enta Hanoi: chislas arredol d'a Universidat de Hanoi


Asentau en Hanoi, y ya con ratos libres, he iu mirando cosetas ta fer y conoixer, y o antigo lector que yera en o mío puesto, Juan Miguel, un diya me recomendó varias cosetas a fer a man d'a Universidat de Hanoi, an que vivo: a pagoda de Trieu Khuc y l'aldeia de Van Phuc.

Asinas que un viernes de maitins que teneba libre aproveité y pillé a moto ta plantar-me en a pagoda de Trieu Khuc, a tasament 10 minutos de casa. Presidida en a dentrada por un galacho, como a más grant parti d'as pagodas, a replaceta y o palacet ufriba un puesto relaixant en metat d'a chungla de motos y rudios que ye Hanoi. En o galachet d'a dentrada, una colla de ninos y mesachotz yeran pescando, y dentro, a tipica torreta-pagoda con os templos relichiosos y as casas d'as familias que cusiran o templo. Obviament, no ye un atractivo indispensable t'o turista en Hanoi, y antimás a man d'a universidat tamién ye a pagoda de Phung Khoang, no tant grant pero diría que mesmo más polida. En Trieu Khuc, ixo sí, a chent me saludaba y sonrediba, muito amistosos, o que ye sinyal de que por astí no pasa garra occidental y a cultura d'o bico ye muito más local.

Vista a pagoda y feitas as fotos de rigor, cosa que no me levó más de 15 minutos, pillé a moto y marché ta l'atro puesto que m'heba recomendau Juan Miguel: l'aldeia de Van Phuc, u aldeia d'a seda, puesto con más de 1000 anyos d'historia y que se diz tien a mesma historia en fer ropas de seda. Decenas, u diría que centenars, de botigas especializadas en prendas de seda, más que mas femeninas, bien aprestadeta t'os turistas, más que más locals. Os pres no yeran especialment baratos, y servidor no amenistaba garra camiseta ni trache luixoso, asinas que fue más a gambada que no atra cosa. Aduyaba a disfrutar d'o puesto o parquet que bi heba en a dentrada y un ambient relaixant, sin trafico y con pocos rudios, contrario a o común d'a ciudat.

Aproveitando que ixe maitín de viernes me yera salindo prou bien, y encara con enerchías, decidié fer una visiteta a o circuito de Formula 1 de Hanoi, que yera cerqueta y que ye famoso porque ye l'onico circuito de Formula 1 aprevau y confirmau que nunca no ha visto una corrida, asinas que lo puetz trobar en videochuegos tot y que encara no s'ha estrenau. A qué fin? Pos porque o GP de Hanoi heba de fer-se en 2020, pero a pandemia petó y lo canceloron. Dimpués, problemas burocraticos y de corruptelas han espaldau o prochecto de fer un grant premio de Formula 1 en Vietnam. Parti d'o circuito ye en una chigant avenida quasi disierta an que nuevos rascacielos se'n son construindo, y que tien, ixo sí, o campo de fútbol principal d'a ciudat. Atra parti ye nomás circuito, pero yera encletada y no se podeba visitar. A o fundo d'ista atra parti se veyeba o edificio d'o paddock, tot enruniau, igual que a resta d'a pista exclusiva d'o circuito, colonizada por matas y con as luces enronadas: un circuito pantasma que no pareixeba haber estau presto nunca ta acullir una corrida de Formula 1.

Finalment, ta rematar as chislas d'iste post y encara que no ye cerca d'a universidat, un sabado, en fer un mes d'a mía arrivada en Vietnam, marché ta Bat Trang, lugar especializau dende antismás en a producción ceramica, y que furne d'istos productos no nomás a Hanoi, sino a tot o país, dende fa 500 anyos u mesmo más. Ficau en a marguín d'o Río Royo, a tasament 30 minutos de Hanoi, en arrivar-ie se troban centenars y centenars de botigas. I fue con una amiga dita Phuong que me recomendó a suya visita, y ella que sabeba exactament d'o yeran as cosas, me levó t'o museu d'a ceramica, no guaire anunciau por o rete y de difícil trobar en a moto.

Un museu de edificios de cinco plantas feitos de ceramica con disenyos contemporanios, con exposicions, y tamién con partis practicas an que, dimpués de veyer un video d'explicación, te posan en un torno de posientos bien baixos -como ye normal en Vietnam-, te dan un poco de buro y te deixan astí fer o que bien puedas fer, con a posibilidat de ixucar-lo dimpués y levar-te-lo ta casa. De tot o museu, a yo personalment m'impresionó a obra d'un artista local choven que puliba basueras, ceramicas y fustas ta dimpués, chungando con luces y uembras, debuixar personas famosas y atros motivos en os paretz. Repoliu y esparpallant! Y o café y o té que ufriban en a zaguera planta, con envistas a las canals d'o Río Royo, remataban d'estar a guinda perfecta! O museu d'a ceramica de Bat Trang yera muito bien disenyau y apatrusquiau, ubrió chusto antis d'a pandemia y ixo ha feito que no siga encara conoixiu, y os poquismos cartels en inglés fan entrefilar que ye muito más dedicau a o turismo local que no a os foranos. Y precisament ixo estió o más intresant d'a experiencia: conoixer os museus y as formas d'ocio y cultura enfiladas a propio publico vietnamita, y que garra cosa han d'envidiar a os puestos feitos t'os turistas foranos!

No hay comentarios.: