3.2.23

Enta Quy Nhơn: quiesta placha!


Semana d'o Tết, o cabo d'anyo vietnamita seguindo o calandario lunar, y ixo implica una d'as -pocas- vacacions que bi ha en Vietnam. Como ya sabetz, pocas semanas antis heba teniu os festivos d'o cabo d'anyo occidental, y ista semaneta decidié fer bella cosa esferent a l'aventura de Camboya y Chau Doc, u a las montanyas de Pù Luông. Ista vegada marché t'a placha, dimpués de bells meses sin pisar l'arena. Y ya sabetz que yo soi hombre de calorcet y augua, asinas que lo amenistaba. Bai si lo amenistaba!

Dimpués de rechirar una mica en o rete, preguntar-le a Phương y a bell amigo conoixedor de Vietnam, y sabendo tamién que quereba alternar o puro vientamita con bell puesto más turistico que ufrise más ocio y comodidatz, a la fin me preparé una ruta Quy Nhơn-Tuy Hòa-Nha Trang, mirando-me tamién que os pres estasen decents, que mientras o Tết puyan muito y ya m'heba dixau buena cosa de cauquerré en a ruta por o sur. Asinas, o segundo viernes de chinero pillé un vuelo que me dixó en Quy Nhơn, y astí prencipié a dondiar. O mesmo viernes logué en l'aloix una moto barateta, a Marqueta 17, y de tardis encara me vagó de marchar t'as torres Hung Thanh, monumento champa, a civilización que mandó o sur de Vietnam mientras sieglos.

D'a civilización champa ya charré una mica quan marché ta Mỹ Sơn, cerca de Hội An, en prencipios de 2020. Governoron o sur de Vientam mientras sieglos, estando dimpués conquerius y asimilaus por o norte, y a suya cultura d'orichen hindú, pero que ha iu ficando caracteristicas musulmanas -a relichión que a mayoría ha rematau profesando-, ye una d'as causas que marca a tant vistera esferencia norte-sur en Vietnam. Hue constituyen una d'as etnias de Vietnam, y a suya luenga ye d'a familia malayo-polinesia, como lo tagalo y no pas como lo vietnamita, austroasiatica. Tienen tamién muita presencia en Camboya.

Pero, tot y que a diversidat cultural y a historia d'os pueblos ye una d'as mías pasions, sincerament no yera astí tanto ta veyer monumentos como ta disfrutar d'a placha, d'o sol, d'ir d'aforro y  d'alentar aire marino, y ixo facié os diyas que estié por astí. Visité as plachas y lugars costers de Bai Xep, Bai Nom, Xuan Thinh, arrecorrendo carreteras costeras y campos de dunas como as de Tu Nham, tot dica plegar en Bai Om. O plan, os paisaches y mesmos as chents no podeban estar más esferents a las que se troban en o norte de Vietnam. Visité arrienda de plachas y caletas, y, por desgracia, a mayoría d'ellas yeran puercas, con basuera por totz os costaus, un d'os más grants problemas de Vietnam. O truco ta eslampar-ne ye mirar-se en o satelite de GoogleMaps as plachas, as colors d'as auguas buscando as más turquesas, y sobre tot, que no bi haiga barcos pesquers en a redolada, pos quan bi'n ha, ye sinonimo de basuera. Beluna d'ixas plachas que feban buena farcha yeran de pago -menos d'un euro-, pero bella caleta amagada no, y ixas yeran os autenticos tesoros.

Y dentre ixos tesoretz, en Quy Nhon me quedo sin dubda con una caleta que trobé en Xuan Thinh, a man d'o templo budista que tienen en construcción y que se diz Chua Tu Quang. O lugar yera chicorricón y de pescadors. Y ixa caleta de tasament 20 metros ufriba una placha rocosa d'auguas turquesas y sin dengún ta molestar. Antimás, os pescadors fainiaban en atra placha d'o lugar, por o que as auguas yeran escoscadas, turquesas y con asabelo de peixes y corals. O paradís, y como digo, i yera solenco! Talment tienga una imachen más positiva d'ixe puestos que no d'os atros en os que i estié porque precisament estió o primero a lo que plegué y porque o mío cuerpo yera demandando chusto ixo, pero de verdat que lo teneba tot! D'atra man, por o camín, con a moto en os arredols rurals de Quy Nhon, totz te sonrediban, te saludaban y belún mesmo se mostraba sorprendiu de que un occidental pasase por allí.

En ixos dos diyas tamién miré de puyar o mont d'a ciudat, Ba Hoa, pero yera innacesible en moto y o mío piet encara no yera de tot bien ta fer ixas cosas dimpués de l'accident de Pù Luông, asinas que me limité a bordiar-lo con a moto, disfrutando d'os paisaches más rurals. Sí que facié una caminata más accesible en o sur d'a ciudat, en o puesto dito Ghenh Rang Tieng Sa, camín por clamors costeras que troba a suya tuca en un lumo an que han ficau o nombre d'o lugar en letras chigants, ta que se veiga dende totz os puestos, mena Hollywood. Más que no as letras, o puesto yera muito bueno ta caminar u fer esporte sin de trafico, pos yera vedau de pasar en auto u en moto. Y tamién sobresalen os muitos fosals en pueyos bucolicos a piet de placha que me trobé mientras toda a semana, con fuesas coloridas seguindo a tradición d'a redolada, repolius!

Pasé ixe par de nueitz en a ciudat de Quy Nhon, y tot y que ye grant -medio millón d'habitants-, o paseu maritimo yera mortet, con nomás bell par de baretz en una placha kilometrica, y nomás a plaza principal ufriba una mica más d'actividat con quatre guariches contaus de celebración d'o Tết. D'atra man, tot y que yera un puesto costero, tampoco no remataba d'ufrir a tranquilidat que buscaba, con masiau trafico y ruidera en as carrerras principals. Quasi diría que Quy Nhon remataba achuntando o malo d'una ciudat grant -ruidera, estrés-, con o malo d'una ciudat chicota u lugar -monotonía. Tiengo que decir, ixo sí, que me trobé un tracto agradable, profesional y impecable por tot arreu, cosa no siempre fácil de trobar en Vietnam, an que predominan as sonrisas falsas en puestos turisticos.

No hay comentarios.: