Prencipié por o NMEC, que a suya devantadera oficial estió toda una fita en o país y en o mundo, con una ceremonia repolida y esparpallant digna d'unas olimpiadas, retransmitada en televisions de tot o globo, an que 22 momias fuoron levadas por as carreras d'O Cairo dende o Museu Echipcio d'o Cairo dica iste nuevo museu. A ceremonia estió tot un acto d'exaltación nacionalista por parti d'o president Sisi: ta muitos, una curtina de fumo cara t'os verdaderos problemas d'a sociedat echipcia post-primavera arabe. Hue, o museu ye presidiu en a suya entrada por una plaza graniza y, en un costau, un galacho que por desgracia no se puet visitar, y en a parti baixa se troba un centret comercial de libre acceso.
I arrivé en o NMEC con a entrada mercada por o rete y me trobé con un nuevo edificio, muito bien disenyau, diafano y con dos plantas: a d'alto, con una represetación d'as esferents puendas d'a historia d'Echipto, con piezas de todas ellas: o Echipto prehistorico, l'Antigo Echipto, o Echipto Helenistico, o Copto, o Islamico, y os dos zaguers sieglos. A ideya ye muito buena, sin dubda, pero as piezas astí mostrada no yeran principals ni de tot representativas d'istas puendas, sino diría que más bien piezas "de segunda". En o piso d'abaixo se tienen as famosizas 22 momias, 18 faraons y quatre faraonas d'as dinastías 17, 18, 19 y 20, an que destaca Ramses II, mesas en cambras y corridors foscos, con una entrada circlar con espectaclo audiovisual y voces tenebrosas, y con un ambient de uembra perén, fendo tot ixo a experiencia más emocionant, pero más falsa tamién. Y ye que, si no por o numero de momias, quasi pareixeba trobar-me en as exposicions de momias que de cabo quan fa o CaixaForum de Zaragoza.
Con ista experiencia en o NMEC, menos m'aganaba de prevar o novizo Grant Museu Echipcio, que seguntes o guida Sherif, pate d'as mesmas tachas pero mesmo pior, y atro diya marché t'o historico Museu Echipcio d'O Cairo. Aquí me trobé milentas de turistas y guidas, quasi empentando-se arredol d'as principals fitas, en contraste con o NMEC, que sí que transmitiba muita paz. Manimenos, a colección d'o Museu d'O Cairo ye esparpallant, a más ampla y historica que mai no he visto dimpués d'a d'o Museu Britanico, y me dio ta pasar-ie cinco horas en o puesto, prencipiando en o piramidión u tuca d'a piramide negra de Dahshur, que heba visto tres diyas antis. Cada pieza teneba recantos y detalles dignos d'estudio, y d'entre todas ellas, destacan a cambra de Tutankamon, con o suyo sarcofago y a suya mascara d'oro, y que a historia d'o suyo descubrimiento en 1922 ye bien conoixida. Manimenos, a o canto d'a cambra de Tutankhamon se troba unatra cambra adedicada a Psusenes I, faraón que a suya fuesa tamién fue descubierta intacta en 1940, y que no entiendo bien por qué no ye tant conoixiu como Tutankhamon, con una mascara d'oro igual de polida. Antimás, si o sarcofago interior de Tutankhamon ye feito d'oro y pesa 110 kilogramos, o de Psusenes I ye feito de plata, más valioso en a puenda d'os faraons.
Pero sin dubda, o que fa especial o Museu Echipcio d'O Cairo ye a suya aura historica, a más grant parti d'as vegadas con antigas y chicotas explicacions, u nian ixo, lo que fa recomendable a suya visita con guida. Muitas piezas se troban por cantons amagaus u entre tarabidaus d'o antigo edificio, de traza que no sabes si yes en un museu u en un almagacén d'antigüidaz, y as gleras d'o sulero y d'os parez, chunto con a ulor a viello y a fusta, contribuiguen a ixa aura antiga que remera o museu de Jumangi. Si o NMEC, con a suya distribución ampla en un modernizo edificio y con a introducción audiviosual d'a suya grant atracción, as momias d'os faraons, pareix un moderno y curto ebook, o Museu Echipcio d'o Cairo, con repalmars centenarios de fusta y beire ta protecher as piezas, y un sinfin de momias, estatuas y cheroglificos, ye un viello y completo libro acafetau que fa goyo d'ulorar, tocar y leyer a monico.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario