Por istos nadals he decidiu fer una gambada d'una semana por a rechión d'Ilocos, y en concreto por as suyas provincias de Ilocos Sur, Ilocos Norte y La Unión. Y a primera aturada d'iste viache, que en cheneral comentaré en cuatro posts por a gran cantidat de cosas a decir, estió a ciudat de Vigan, fa poco nombrada una d'as siete ciudatz maravillas d'o mundo y patrimonio d'a humanidat seguntes a UNESCO.
Vigan, antismás conoixida como Ciudat Fernandina, ye a capital d'a provincia d'Ilocos Sur, estió fundada en 1572 -una d'as ciudat más antigas de Filipinas- y tiene una población

Pillando o bus en Manila a las 7:00 pm, i arrivé a las 3:00 am. Error, pos yo me pensaba que i plegaría alto u baixo a las 7:00 am, pero en nadal o trafico d'o país baixa asaber-lo.
Asinas que a ixas horas miré de trobar un puestet an que dormir, y lo trobé en a carrera Crisologo -a más important y turistica d'a ciudat: un cuartet en os baixos d'una casa colonial, sin escusau y un leito de fusta de puenda colonial, a rebutir d'humedat, y por o que me cobroron o modico pre de 30€, carismo y más encara ta Filipinas. Dimpués paré cuenta que dormir en a localidat vecina de Bantay cuesta a metat, en puestos muito más dignos -encara que menos historicos- y a 15 minutos a piet d'o centro de Vigan. Como dato, dormir en un puesto digno de Vigan cuesta arredol d'os 3000 pesos/nueit (50€).
Pero rai, vacanzas son vacanzas y a l'atrol diya prencipié a mía expedición por a ciudat. Dimpués de dos plazas pinchetas, a plaza Salcedo y a plaza Burgos que son quasi chuntas,
an que perviven bells edificios colonials como o palacio de l'arzobispau y un campanario y an que de nueits fan un espectaclo de luces y augua en a fuent de Salcedo, se troba a parti más important y famosa d'a ciudat: a carrera Crisologo. Ista carrera ye feita nomás por edificios colonials y o que le da un toque muito pincho ta Filipinas: ye piatonal y por ella no pueden marchar que piatons y calesas. O placer de andar sin o rudio de tricycles, motos y jeepneys ye una cosa que dica agora no he trobau que en os centros comercials y en a High Street de Bonifacio, y sin dubda, poder disfrutar d'una gambada ye o que más trobo a faltar de Zaragoza.
Mientras uno arrecorre ista carrera, veye una ripa de puestos turisticos y no tan turisticos
ficaus en casas y palacetz colonials, con a posibilidat de fer-se un suco de canya de zucre con calamansi -un chicot citrico muito común por istas tierras y que en zagueras se ye metendo de moda en os puestos pixautos de Zaragoza a pre d'oro- que sabe a pura vida y nomás por 40 pesos: regalau! Bai que no me'n facié! Quasi totz os puestos tienen o suyo nombre en castellano, y mesmo en a luenga ilocana que se charra con argüello en a ciudat -te regalan un vocabulario basico en a oficina de turismo- y en toda la rechión remanen a saber-lo de castellanismos. Creigo que más que en o tagalo. Entre istos detalles y a propia carrera en sí, uno no sabe si ye en Candelaria (Tenerife) u La Habana, parixe ascuitar a mosica de Buena Vista Social Club de fundo y nomás o contraste con os rasgos asiaticos d'a chent que i ye -pos pocos occidentals i trobé- te fa pensar en a posibilidat de Filipinas. A ilusión remata quan uno para cuenta que a carrera no tien que 300 metros, y piensa que ye una peneta: podrían fer toda la ciudat asinas, pos os edificios colonials son mayoría por totz os costaus. Por suerte, bellas obras delatan que as carreras d'arredol de Crisologo se'n son prencipiando a piatonalizar.
Dimpués d'arrecorrer ista carrera varias vegadas y de fer-me buena cosa de sucos de canya con calamansi, veyé os principals palacios d'a ciudat, que son a mansión de Syquia y

Dimpués d'arrecorrer ista carrera varias vegadas y de fer-me buena cosa de sucos de canya con calamansi, veyé os principals palacios d'a ciudat, que son a mansión de Syquia y

o museo Crisologo. A primera, casa de verano d'a familia Quirino, d'a que feba parti o expresident Elpidio Quirino; a segunda, casa de verano d'un famoso advogau y politico en a redolada, dito Crisologo. Asinas, ista ciudat colonial ye estada uno d'os puestos de reposo d'os politicos y d'as familias importants filipinas mientras o zaguer sieglo. En istos museus-palacetz se troban pertenencias d'istas familias y trastes viellos enreligaus con as actividatz economicas d'a redolada, pero o más important en entrar-ie, ye l'arquitectura colonial. Dimpués de visitar istos dos palacetz, marché t'o museo Padre Burgos y l'antiga garchola castellana, tamién edificios colonials an que se troban documentos enreligaus con o Padre Burgos, mosen naixiu de Vigan y asasinau por os espanyols en considerar-lo proindependentista, y documentos que tractan a vida en a prisión espanyola, y an que atra vegada destacan l'arquitectura y os repuis colonials. Fueras d'a masión Syquia, que cuesta 100 pesos, a resta de visitas son de gufanya.
Dimpués d'isto, visité Baluarte, propiedat privada d'un mainate filipino que ha feito un chiquet zoo y un chiquet museo d'animals disecaus, y que permite a suya visita gratuita. Asinas, astí se'n veyen en semilibertat ciervos, caballos, estrucios, camellos, y engarcholaus, tigres, monos, cullebras, arainas, guacamayos, loros y atros tetadors chicotz. Ye un puesto curioso ta complementar a visita a Vigan, pero no ye un imprescindible, menos si esfendes a os animals -si bien cal decir que no i son de tot mal. Atra vegada, a visita se puet fer disfrutando un suco de canya con calamansi que, repito, sabe a gloria bendita.

Ta rematar, marché ta Bantay, o lugar que ye a l'atro costau d'o río Mestizo, deseparau de
Vigan nomás por un puent -puetz trigar-ne dos ta esnavesar-lo- y que tien o campanario de Bantay, construcción colonial castellana, en l'alto d'un mont y que ye o zaguer supervivient d'una antiga ilesia que se i trobaba.
Personalment, Vigan -y como iré decindo, Ilocos- ye un puesto que m'ha encantau. Encara que tampoco no lo recomendaría guaire a turistas foranos, pos ta veyer una mini-Habana, quasi millor directament marchar ta l'Habana, que probablement siga un viache más barato. O contraste y descontextualización, ixo sí, encantan, y me ricordoron a las sensacions que tenié quan estié en a ciudat de Quebec, localidat renacentista-barroca con aires medievals que fa alcordar a Alvi, Cordes u Carcasona, pero que ye en norteamerica. Manimenos, en o caso de Vigan, en

No hay comentarios.:
Publicar un comentario