11.3.18

Enta Laiya: un cabo de semana de placha


O pasau cabo de semana m'aganaba de marchar ta bella placha alto u baixo a man de Manila. Y ye que, si bien Manila tiene costa -con a suya famosa bahía-, a contaminación d'as auguas fa imposible disfrutar-las, y as primeras plachas decents son a bells 50 kilometros, que en tiempo puet-estar mesmo dos horas. 

En as guidas y os blogs de filipinos, s'en ufren arrienda. Y ye que ista chent ye sobrebuena
en emplegar as nuevas tecnolochías -y en disenyos. Dimpués de leyer-me bells posts en esferents puestos y de tener barucas y empandullos en a cabeza de tantas plachas que bi'n ha, decidié de marchar ta Laiya, una placha que deciban no yera mal si querebas trobar una mica d'ambient, pero que no aconsellaban si lo que buscas ye tranquilidat. De feito, o mío primer obchetivo yera eslampar de Manila dimpués de tres semanas sin salir-ne -anyo nuevo chinenco, visita t'os verteders-, y en eslampar, buscar a tranquilidat, pero me trobaba con fuerzas y quereba veyer chent de vegada que ficar-me en l'augua.

Asinas que o sabado preté enta Laiya. Ta ixo, primero pillé un bus enta Lipá, un lugar no guaire luent de Manila, pero en haber buena entrascada, pos encara m'en costó. De Lipá, un jeepney enta San Juan, y allí un trycicle dica Laiya. A la fin, cinco horas de viache.  

Ya en Laiya, asabelo de resorts y capanetas de costa m'asperaban, con pres ta totz os gustos, pero una mica más caras que a resta de filipinas: bi'n heba cambras de mesmo 4000 pesos, que ye una barbaridat, y as capanetas más baratas en costaban 400, pre filipino. Por desgracia, quasi tot o barato yera completo, y a la fin trobé una cabeneta por 700. Y ye que Laiya ye destino de familias y collas d'amigos que eslampan d'os suyos treballos -y más que más de Manila- mientras o cabo de semana. Ells lo tienen millor, porque gosan d'ir con o suyo auto, cabidan tiempo y ganan comodidat. Y prou que sí, ya se conoixen y pillan os puestetz más baratos. Tamién cal decir que no trobé que un turista occidental en tot o cabo de semana -un viello americano- y que ista masificación no se traduce en grans edificacions, si no que a más gran parti d'os 'resorts' son feitos de cabanetas u casas chicotas a man d'a placha.

 Ya con l'aloix, mientras os dos diyas facié una gambada por a placha, a rebutir de filipinos, pero sin plegar a la masificación. Istos filipinos yeran una mica más modernos: se
veyeba bella mesacha en bikini, quan por un regular as filipinas gosan de ficar-se en l'augua mesmo con ropa, y tamién yera común a biera, cosa por un regular rara entre filipinos de case meya y baixa. No bi heba bars ni pubs como tal, pero a cambio se'n i trobaba a versión filipina a ripas: karaokes! Y tamién por a placha y en os resorts y capanas t'ufren fer actividatz aquaticas: snorkel, buceo, canoas, y o más divertido de tot, bells trastes chigants de plastico con forma de lápiz u de "platiello volant" an que familias y collas d'amigos filipinos se posaban y dimpués con una barca pretaban a correr por l'augua y les meteban buena sobatida, mientras totz ells chilaban -por aquí son prou bullers. Feba gracia de mirar-te-los, a verdat.

As arenas son doradas y a placha chigant ye cusirada por dos monts, que fan repolidas culors moradas y doradas mientras a puyada y a baixada d'o sol. Esparpallant! Por contra, o primer diya, quan me fiqué en l'augua ya de tardis, en bells minutos pretó a picar-me tot o cuerpo. Pensaba que podría estar bella medusa, pero dimpués paré cuenta que yeran bells bichetz blancos, como peixes muito chicotz y luengos parellanos a leremicos, que te se meteban en o pelello, te fizaban y te sucaban a sangre, como sangoneras. Por fortuna, en salir de l'augua en bells pocos minutos marchoron as picors y as desgarranyas, y a l'atrol diya, m'i fiqué y sin problemas.


Tamién cal decir que cené de bitibomba, bell par de platanos refollaus con miel que les dicen 'banana lou' -no sé cómo s'ha d'escribir en Tagalo- y un pollo que sabeba a gloria. Me dicioron en primeras que o pollo tardaría, y yo les dicié que rai, que entabant... Y prou que'n tardaría! Porque pilloron un pollo campero y lo matoron a o canto de yo, lo desangroron, lo esplumoron, le quitoron as ensundias, lo despelletoron y lo escoscoron. Una mica violento a verdat... pero por una vegada feremos la d'aquell. Y bien rico que en yera! (lo siento si me leye bell vechetariano).

Ya o domingo torné ta Manila, d'una traza muito más fácil que no a ida. Y ye que en Filipinas dicen que totz os camins levan enta Manila y, mientras que marchar dende Manila ta bell puesto en concreto puet-estar una mica embolicau, a tornada siempre se fa fácil. De feito, nomás marché en tricycle dende Laiya enta San Juan, y allí bus directo ta Taft-Manila, cerqueta de casa mía: no tardé que tres horetas.

A curseta estió pincha, más que más por ir t'una placha d'ambient, pero d'ambient filipino, no pas turistico. Autenticidat y diversión. Agora bien, haber de tardar tanto ta ir-ie me desanima ta repetir, estando que atras plachas en Ternate u Nasugbu son más cercanas. U mesmo a de Puerto Galera en Mindoro -isla relativament cercana a Manila-, que ye un autentico paradís y tardas lo mesmo en bus-barco.

No hay comentarios.: