30.3.19

Enta Bangkok (iii): rematando lo turistico, prencipiando o millor


Tercer diya en Bangkok y dimpués de descansar-me-ie y fer-me un buen desayuno prencipié a chornada por a Casa-Museu de Jim Thompson, un mainate norteamericano que dimpués d'a segunda guerra mundial se trasladó a Bangkok an que fació a suya casa achuntando siet casas tipicas d'esferents rechions tailandesas, ficando-ie chardins con as plantas y flors propias d'o país y arroclando obras d'arte y textos tradicionals tailandeses asabelo de polius.

Iste sinyor s'adedicaba a o comercio d'a seda y, muito aventurero ell, dispareixió en a chungla un diya de 1967 quan yera con bells amigos y nunca no se'n sabió más. O suyo sobrino transformó a suya casa en una casa-museu y a diya de hue ye un d'os principals atractivos turisticos d'a ciudat. Personalment, no teneba guaires espectativas d'ista visita pero le die a oportunidat, y a la fin, a visita guidada me fació firme goyo: t'explican a vida d'o sinyor pero tamién as caracteristicas d'as edificacions tradicionals, as piezas que se i troban y as suyas relacions con as actividatz economicas-historicas tailandesas y a relichión buddhista. Ta istas buenas sensacions talment tamién aduyase que o diya d'antis me quedase con ganas de fer bella cosa asinas en The Grand Palace u en o Buddha Coflau. D'atra man, aquí o numero de turistas yera "l'adecuau". Digamos que ista visita te permite conoixer una historia personal curiosa y caracteristicas d'as culturas tailandesas d'una traza artificial pero no pas postiza. 

Vista a Casa-Museu de Jim Thompson, marché a piet t'o Museu d'o Cuerpo Humano, que no se trobaba guaire luent: una exposición de 15 cuerpos humanos conservaus -diría que curaus d'una traza parellana a la magra serrana- y diseccionaus, an que poder apreciar musclos y l'orgamen. Atra vegada, como en o Museu Forense, s'i achunta o macabro, o morboso y o didactico. Cata si a os asiaticos les fan goyo istas cosas! Pos en Filipinas no se'n quedan curtos con velatorios de semanas en as carreras y atabuls colgants en paretz... Y yo, prou que sí, tiengo prou d'asiatico, asinas que m'i estié un buen rato dica que i arrivó un rolde de ninos que con o suyo mayestro i dentroron fendo una cursa didactica. 

Tras o Museu d'o Cuerpo Humano marché t'o Templo d'a Montanya Dorada u Wat Saket, unatro monasterio budista. Ta ixo, pillé un barco que por nueu bath me levó por canals de Bangkok -no pas por o río- podendo apreciar a vida local d'a ciudat, en un ambient muito más popular que me fació asabelo de goyo. Pillar ixe barco local de canals de Bangkok ye muito millor que no pillar o famoso barco d'o río Chao Phraya y yo me trobaba como en Manila. Una vegada arrivau en o Templo d'a Montanya Dorada, me trobé con un templo buddhista muito menos bamboso que no os d'o diya d'antis, con un chapitel dorau que da motivo a o suyo nombre y que yera alto d'un pueyo rodiau por un parque an que se podeba alufrar toda Bangkok. Anvistas repolidas! Antimás, en uno d'os lumos d'iste pueyo bi heba una espelunga an que heban esculpiu un buddha bien gran y poliu en o parete.

Como iba bien de tiempo, d'o Wat Saket me pillé una moto-grab ta que me levase ent'atro d'os famosos templos buddhistas d'a ciudat: Wat Arun. Iste templo ye famoso porque en estar blanco con azuleixos fa repolidas colors en amaneixer y atardeixer. D'atra man, a suya decoración remeraba lo mudeixar. Bi heba masiaus turistas, pero no pas tantos como o diya d'antis, asinas que lo podié disfrutar más. Antimás o templo yera más chicot que no os que heba vistos antis y ixo tamién s'agradeixeba. En estar en a marguín d'o río, o puesto tamién ufriba una gambada polida. 

Visto iste templet, pillé una moto-grap ent'o Teyatro Reyal de Chalermkrung, an que veyié un espectaclo de marionetas tailandesas. En primeras no dentraba en os míos plans pero o espectaclo veniba incluito en a dentrada a The Grand Palace. Y como a dentrada en sí me pareixió cara (500 bath - 15 euros) y o teyatro yera una buena fita ta descansar-se d'a fuixina en un puesto trancau con aire acondicionau, astí que me'n fue. L'actuación de bella meya horeta, con mosica, vestius y dances tradicionals tailandeses y una trama inspirada en una leyenda budista local, interactuando tamién con o publico, mereixeba a pena. Ixo sí, de marionetas... no'n veyé: yeran nomás actors bien atrapaciaus, fisicament bien achils y cerenyos que de cabo ta quan feban movimientos y poses furas. 

Visto o espectaclo de "marionetas tailandesas", marché china chana ta l'hostalet a piet, arrecorrendo carreras y callizos populars tailandeses, an que podié prener o pulso d'a ciudat y parar cuenta que yera muitismo parellana a Manila en istos puestos: chent fendo vida en a carrera, barbacoas y atros guariches por tot arreu, coladas y ropa ixucando-se, de cabo quan bell karaoke, chent en moto sin casco, chent por a carrera sin chambreta muito más amable y menos falsa, bella rata y bella cucaracha, y tamién bell grafiti asaberlo de pincho, que le daba a l'ambient un toque hipster. Yo ristolero: como digo muito en zagueras, quan soi tres diyas difueras de Manila, la trobo a faltar asabelo. Bangkok tamién ye una ciudat de dos mundos, encara que ta trobar o mundo popular cal rascar una mica más. 

No hay comentarios.: