7.4.19

Enta Bangkok (iv): plegando con buena sapia


Os dos zaguers diyas en Bangkok, cuarteno y cinceno, los adediqué a esforigar más en os
costumbres populars y mirar d'entender una mica millor a historia social, polica y relichiosa d'a ciudat y d'o país. Y ta ixo, prencipié por os famosos mercaus flotants, an que as botigas son barcas chicotas posadas en canals, antismás ixamenaus por toda la ciudat y agora nomás en os bicos d'arredol en haber-se escolau o centro u sozterrau buena cosa d'as suyas canals. En heba mirau dos por o rete: Taling Chan y Khlong Lad Mayom. O primer más cerca de Bangkok, o segundo más luent. Ya en l'hostalet me dició l'aima -que cal decir que yera bien amable, veniba d'un lugarichón de Tailandia y en demandar-le por a chent de Bangkok me dició con timidez que no yera tan amable y ubierta como en a suya redolada- que os mercaus yeran luent d'a ciudat y marchar-ie podeba estar envolicau u caro. A moto-grab ye una traza fácil, rapeda y relativament barata de plegar-ie, pero mesmo asinas os pres yeran caretz por a distancia. Asinas que marché ta Taling Chan, o más cercano. 

Malas dentrar-ie en Taling Chan me trobé con un mercau masiau turistico, con una mena de pabellón aprestau en a dentrada y nomás tres u quatre barquichuelas fendo de botiguetas u restaurants. Tot masiau postizo. Con tot y con ixo, ufriban una cursa d'una hora en barco por as canals d'arredol, fendo un aturadeta en un templo buddhista y o bico d'arredol. Me la pillé y estió una grata sorpresa, pos tot y que l'actividat yera turistica, se podeba apreciar una sociedat muito más popular, probablement a que se trobaría antismás en l'actual centro de Bangkok, no tan pobre como a de Manila, pero encara humilde y con chent sonredindo y saludando tot y que pasarían barcos como ixe totz os diyas cada cinco minutos. Sin dubda, recomendable. Tanto que en tornar-ie me quedé con ganas de más y decidié dixar-me os cuartos y pillar unatra moto enta l'atro mercau.

Arrivau en Khlong Lad Mayom, mercau que encara yera más luent pero, contra o mío pronostico, tamién más turistico y más superficial. En feba más goyo o primer. Con tot y con ixo, en iste atro mercau tamién ufriban una curseta d'una hora por as canals d'a redolada, aturando en un templet buddhista (cómo no!) y tamién en un orquidiario. L'ambient por istas canals yera esferent a l'atro: as casas yeran millors, más apanyadas y grans, s'i trobaba menos chent por as canals y, en cheneral, una sociedat más rica. Manimenos, o recorriu tamién ufriba anvistas más agricolas, con asabelo de plantacions d'esferents matas, por o que dende una perspectiva natural y no pas social s'agradeixeba. Asinas, m'heba quedau con ganas de más dimpués de veyer o primer mercau flotant y o segundo, sin estar millor, tampoco no me fació burro falso. Bien contento!

Dimpués de dos horas en barcos, desplazamientos y fer gambadas por os mercaus y os bicos tradicionals, torné t'o centro de Bangkok quan yera atardeixendo. En estar tan luent, decidié buscar un transporte publico y trobé una mena de jeepney tailandés, una mica más grant pero an que igualment feba fuxina, ixolomabas sudors, yeras incomodo y os tuyos libianos s'empliban de contaminación. Yo tan contento, y más quan me salió por 7 bath (y a moto-grab me'n costaba más de 300). En no conoixer o recorriu d'o bicho, aturé a o canto d'o museu forense que heba visitau bell par de diyas antis, y dende astí me pillé una moto-grab más barata t'o mío proximo destino: o mercau de cabo de semana de Chatuchak. 

O mercau de Chatuchak tampoco no ye en o centro de Bangkok, pero encara asinas ye un d'os puestos más visitaus os cabos de semana en a ciudat, más que más por occidentals. Ye una mena de rastro chigant y esparpallant -servidor diría que ye como 6 rastros de Zaragoza chuntos- a plego de bells parques en o norte de Bangkok. Aquí se vendeba toda mena de zarrios y trastos a l'estilo d'o rastro de l'Almozara pero prou que en mayor cantidat: ropas -más que más en moda hippie, colorida y raixosa-, accesorios, animals (cans, mixins, esquirgüelos y tamién tocins u gallos), muebles, electronica, y tamién biheba comida en guariches de carrera, mesmo con bell restaurant u bar una mica más apanyau. En baixar o sol, buena cosa d'os puestos trancaban quedando ubiertos os restaurants y os bars. En beluno s'entrefilaba que ferían buena y tardana borina. Como curiosidat, me trobé con bella colla de hippies occidentals -belunos charrando espanyol y catalán- con sacos granizos y pesaus de ropas que estoi que venderían en os suyos puestetz en rastros occidentals y festivals varios por Europa.

Estió una experiencia grata y, ya de nueitz, pillé o tren en altaria-metro ta pasar a zaguera nueit de Bangkok. Me dio por tornar t'o bico de Khaosan, a primera zona noctura que visité y que me pareixió masiau postiza. Con tot y con ixo, as opcions yeran ixa, marchar ta China Town u ta beluno d'os bicos royos d'a ciudat. A segunda no m'agabana porque ya i yera estau dos vegadas, mientras que os bicos royos me pareixeban masiau tristes. Asinas que no me'n quedaba atra (que yo conoixese). Pero en o camín entre l'aturada d'o metro y a zona de Khaosan, pasé de nueitz a piet por bellas carreras y callizos arredol d'as vías de tren que me facieron asabelo de goyo: se veyeba una sociedat muito esferent, pareixeba estar en eskinitas y cantones de Manila, contrastaba a os atros puestos postizos y o trato yera muito más humano. Y yo astí me sentiba como ixolomando tasca recient tallada a primera hora de maitín -encara en verdat uloraba a mierda. 

Dimpués de cenau por Khaosan marché a fer a mía zaguera nueit en Bagkok. A l'atrol diya, como o mío vuelo saliba de nueitz, aproveité y visité o Museu Nacional de Bangkok, con buenas coleccions de figuras buddhistas. Belunas teneban más de 1300 anyadas d'antigüedat. No ye un must, pero si te vaga, no ye mal pasar-se-ie y veyer tanto as figuras como os propios edificios y conoixer una mica millor a historia de Bangkok y de Tailandia. Y dimpués d'o museu, más por matar o tiempo que no por atra cosa, marché t'o Templo de Marbre u Wat Benchamabophit, templo buddhista una mica luent d'o centro d'a ciudat, contruito en colors blancas y an que se podeba fer una gambada por as callizos y casas d'os monches y mirar-te a suya vida cutiana. En o suyo edificio principal, teneban un buddha decorau y repoliu, y atra vegada, feba a impresión d'estar o buddhismo una relichión muito más bambosa y fachendosa que no'n pareix. Dimpués en l'aeropuerto, gracias a o tipico retraso de dos horas d'AirAsia, me veyé un documental sobre a figura de Siddartha Gautama y o buddhismo, pos en sabeba poco y o viache m'heba dispertau a curiosidat: ye una vergüenya que en denguno d'os colechios an que i estudié no m'amostrasen as caracteristicas basicas d'as relichions d'o mundo y no se centrasen que en a catolica.

Vistos istos d'os zaguers monumentos, y con a impresión d'haber-me puesto levar una buena imachen global d'a ciudat sin dixar-me garra cosa que m'hese aganau de fer, marché china chana ta l'aeropuerto. Por o camín, as partis más populars de Bangkok ufriban estampas curiosas: monches buddhitas posaus en viellas consolas arcade en a gara principal d'a ciudat, ninos chugando a futbol con chambretas d'o Barcelona en as vías d'o tren, lavanderas, vendedors de lotería, vendedors ambulants de biroya y atros productos, etc. Me quedo con a impresión de que Bangkok ye una Manila desenrollada pero postiza, con una luenga esferent que tiene a suya propia grafía y tonalidatz, con chent con un carácter y una cultura muito parellanas -no pas en as zonas postizas-, totz muito relichiosos encara que uns sigan buddhistas y os atros catolicos, con una mobilidat parellana -si bien o metro ye una mica millor en Bangkok y as moto-grabs t'ufriban malos cascos calimeros con o zarre crebau. En resumen, Bangkok ye un espiello realista an que Manila puede mirar-se ta concarar o suyo esdevenidero. A libel personal, fa dos anyadas yera entre treballar en Bangkok u Manila: no fuese estau mica mal en Bangkok, pero me foi firme contento d'haber trigau Manila! 

No hay comentarios.: