30.1.20

Enta Ho Chi Minh (i): cabo d'anyo saigonero


Qué fería en cabo d'anyo? Ta do marcharía? Dimpués d'as experiencias fuleras de Kuala Lumpur y Hong Kong, ista vegada quereba encertar y teneba esferents ideyas en ment. Y a la fin trunfó Ho Chi Minh. Y ye que Vietnam me dixó muita buena sapia con Hanoi, m'aganaba de veyer a parti sur, os pres yeran razonables y astí que me planté o diya 30.

Plegué de nueitz una mica chaquiento con cagaleras, pero encara reviscolé ta poder fer una gambada por astí. O mío hostal yera en un callizo con prostitutas a boticiegas a o canto d'a famosiza carrera Bui Vien, a rebutir de foranos gringos boriners. Con tot y con ixo, l'ambient fueras d'estar desagradable u pelingroso, teneba o suyo punto gracioso. Marché ascape t'o
leito y a l'atrol diya me facié una gambada mirando de visitar a piet os atractivos turisticos d'arredol, dimpués de desayunar-ne un café con uego, que en o sur de Vientam me costó de trobar muito más que no en Hanoi. De feito, as pocas vegadas que se'n trobaba, quasi pareixeba más un reclamo turistico.

Marché t'o parque 23 de Setiembre, que me pillaba a man. Y astí veyé una d'as cosas curiosas y tipicas de Vietnam, que tamién se troba en Filipinas pero muito menos: chent chugando a una mena de badminton con os pietz. Feba calor, muita, y bi heba masiau trafico y contaminación, quasi diría que más que no en Manila. Y a piet, por as uembras y mirando-me as vendedoras d'a carrera con os chapers tipicos vietnamitas, marché t'o río Ben Nghe, que sincerament, no ufriba cosa. Por a redolada se trobaba una d'as pagodas
reclamo turistico, dita Thien Hau. A verdat ye que tanta pagoda a la fin cansa... y como yo, pensamos muitos d'os que nos movemos por o sureste asiatico. En primeras trucan o ficacio, pero a la fin las veyes como veyes as ilesias en Espanya: belunas más intresants, atras menos, pero en qualsiquier caso, uno no adedica tot o suyo tiempo a veyer ilesias y más ilesias -lo menos yo. Asinas que dimpués d'una visiteta curteta, enfilé t'o Ben Thanh Market, un mercau a metat camín entre o popular y o turistico en o corazón d'a ciudat. Por o camín, bell edificio y bella estatua curiosa, y muita muita fuixina. Asinas que aproveité ta fer una paradeta y fer-me bell par de sucos de parchita u fruita d'a pasión, que se troban por tot arreu a muito buen pre en toda a ciudat y que ye a mía fruita favorita dende que a mía tía Luisa me la ufrió en Venezuela un diya de veranos de 1997 porque no teneba naranchas ixe diya.

No guaire luent d'o mercau se troba o templo hindú de Mariamma, uno d'os más importants
d'a ciudat si no o más important. Pero unatra vegada, igual que deciba d'os templos budistas y d'as ilesias, en primeras istos edificios relichiosos trucan o ficacio, dimpués pasan a estar-ne simplement edificios relichiosos. Pero sí que ye de dar mencionar que a comunidat historica hindú, dita Champa, en tiempos dominaba a más grant parti de Vietnam, pero que dimpués de bellas guerras quedoron recluyius a una minoría etnica que se troba más que más en o sur de Vietnam. Feita una gambadeta por o templo, marché t'o parque Tao Dan, que no yera guaire luent. Unatra vegada, bells templetz relichiosos, bella cafetería, estatuas curiosas y muita muita calor. Pero sí que cal decir que o parque, igual que a más grant parti de parques d'as capitals vietnamitas, yera bien disenyau y cudiau.

De Tao Dan, marché a piet dica a plaza
Nguyen Hue, presidida a la suya fin por un repoliu edificio d'a puenda colonial francesa que ha feito as veces de concello d'a ciudat y de siede d'o Partiu Comunista en Saigon. En a plaza, relativament a man d'o edificio, se troba una estatua de Ho Chi Minh entre flors, asinas como polidas fuents y tamién un escenario an que yeran aprestando o cabo d'anyo que se celebraría en pocas horas. A verdat ye que pareixeba un puesto agradable ta disfrutar fendo una gambada... si no fese ixa ixufrina que me yera matando. Con tot y con ixo, encara quité fuerzas ta arrecorrer a plaza y plegar en a Bitexco Financial Tower, o rascacielos más grant de Ho Chi Minh, que en as suyas plantas baixas teneba un centro comercial. Quité treslau d'o suyo aire acondicionau, chenté astí y marché ta l'escusau bien escoscau an que facié una d'as millors cagadas d'a mía vida.

Una mica reviscolau, veyé a replaceta Turong Tran Hung, a o canto d'o río, an que heban feito un paseu fluvial, y dimpués torné a puyar a plaza Nguyen Hue dica plegar en o palacio d'a Opera, de bien veyer igual que os suyos arredols, si no t'atropella una moto. Unatro palacio d'a puenda colonial francesa, feito con muito buen estilo como gosaban de construir
os gabachos, y con actuacions d'obras locals que costaban 30€. Si m'hese emocionau l'espectaclo los hese bosaus, pero sincerament no yera o caso. En os arredols s'achuntaban remeranzas a o estilo francés decimononico y a suya burguesía con banderas d'o Partiu Comunista. Y no guaire luent se trobaba una mezquita que no apareixeba en garra guida, pero a la que m'animé a fer-le una golladeta. Y continando o camín, a famosa catedral de Notre Dame de Saigon, templo feito en ladrillo mientras a puenda colonial francesa, agora reclamo turistico en restauración. Por a redolada se troba tamién o edificio de Correos, unatro edificio repoliu d'a puenda colonial francesa, agora visitable por dentro y an que s'achuntan botigas y servicios d'esferent mena. Y ta rematar ista primera chornadeta, rematé en a plaza Ho Con sinyalada en as guidas como animadeta y recomendable, pero que me la trobé con a suya graniza fuent bueda y sin chent, fueras de bells chardiners que miraban d'apanyar as flors.

Feita ista primera patiada, pillé una motograb ta marchar ta l'hostal y, dimpués de fer-me un
suco, marché t'o leito y durmié bellas horas. Heba escrito a Alejandro y Sara, amigos y companyers de programa d'Aragoneses por el Mundo y que casualidatz d'a vida yeran por Ho Chi Minh ta pasar o cabo d'anyo. Dimpués de revilcar quedemos y cenemos chuntos por o centro, ta dimpués celebrar o cabo d'anyo en o paseu fluvial arredol d'a plaza Turong Tran Hung. No bi habió cuenta atras, asinas que os tres nos quedemos en un inte de dubda demandando-nos ¿somos encara en 2019 u ya somos en 2020? Os fuegos artificials, no guaires pero tampoco no radius, nos informoron de que ya yéranos en 2020. A celebración no yera mica espectacular, pero yera decent. Muito menos famosa que a de Kuala Lumpur u a de Hong Kong, pero no pior, y ixo que yera l'anyo nuevo cristiano pero no o vietnamita, que o suyo calendario sigue os ciclos lunars. Tornar ta l'hotel estió una odisea: auntenticos mars de motos trancaban feban as carreras y mesmo as ceras impracticables.

A mía primera impresión de Ho Chi Minh estió negativa, y por desgracia no cambió os atros diyas. Ye verdat que malas plegar, o primero que veyé estió l'animada carrera Bui Vien y o parque 23 de septiembre, podié fer-me bell café con uego, bella canya de zucre y muitos sucos de parchita y bahn mi (u entropán vietnamita). Tot feba buenas farchas, pero o diya 31, fendo-me a primera gambada monumental por a ciudat, paré cuenta que Ho Chi Minh yera muito menos orichinal y pura que Hanoi, tant caotica u mesmo más que Manila, y con una fuixina insoportable y que no me podeba entrefilar en 31 d'aviento. Ni Manila ye asinas! No, no viviría en Ho Chi Minh, pero lo cierto ye que tamién cal decir que a ciudat tien un punto gamberro ta fer un viache de colla de colegas, muito millor en iste sentiu que a famosa -pero en muitos aspectos trista- Bangkok. Por fortuna, el haber-me trobau con Sara y Alejandro m'animó o cabo d'anyo! 


No hay comentarios.: