3.4.20

Enta Siargao con Borja y Miguel: chents, naturaleza, borina, surf y coronavirus



A primera quincena de marzo recibí a visita especial de Miguel y de Borja. Miguel, un grant amigo de l'adolescencia que estoi que será mencionau en as primeras dentradas d'iste blog, i arrivó una mica antis, con o que con ell podié visitar Manila y amostrar-le as maravillas d'ista ciudat de contrastes: d'as partis más humildes de Paco, Binondo y Parola en Tondo, pasando por as partis historicas de Paco, Ermita y Intramuros, dica arrivar en as partis más ricas de BGC u o casino Okada, sin ixublidar, prou que sí, a gastronomía filipina y a buena nueit que tien ista ciudat, an que faciemos o gamberro remerando viellos tiempos, con concierto d'as Mocha Girls incluito. Y tamién l'amostré a Universidat de Santo Tomás, anque treballo, y le presenté a belún d'os míos maravillosos alumnos -me se'n caye a baba con ells, sí.

Dimpués i arrivó Borja, que estió en Manila mientras un diya que aproveitemos ta veyer Intramuros y fer bella biera en Escolta, y o domingo 7 de marzo marchemos totz ta Siargao, repolida isola que ya heba visitau feba un anyo, pero que m'heba quedau con ganas de rematar-la en no haber puesto veyer a famosa Laguna de Sugba. Antiparti, Siargao teneba a millor nueit de tot o país, por o que m'aganaba d'ir-ie con colegas, y más quan levaba dos meses sin salir de Manila, pos os horarios d'iste cuatrimestre no me lo permitiban!

En Siargao, o primer que faciemos, malas arrivar en os nuestros aloixes en General Luna, estió logar tres motos. En o mío caso, a Marqueta 12, unatra scooter Honda, de fácil levar, y más si se tien un trafico tranquilo y no o caos de Vietnam, an que levé con cerinas as Marquetas 10 y 11. Y feitos con as motos, ascape nos lancemos a veyer as maravillas naturals, guergas, plachas, selvas, monts y chents de Siargao, que ya comenté aquí en istos posts (1, 2 y 3). Sin animos d'estar repetitivo y exhaustivo en as descripcions, o domingo descansemos en a placha de surfistas de Cloud 9 y aproveitemos ta cenar y zorrupar en un guariche de placha con mosica reggae y biroya vietnamita chestionau por una muller vietnamita bien maha -por o rollo que levaba o puesto ascape se notaba. 

O luns visitemos o mirador d'a selva de cocoters que se troba en metat d'a isola, y bien cerqueta, o lugar y o río Maasin, selvatico y an que apachoron fa bell par d'anyos una vaga a un arbre ta poder fer o Tarzán. Prou que visitemos a espelunga acuatica de Tayangban, probablement o mío puesto favorito d'a isola, encara que la heban trestallada en dos -una parti yera publica y l'atra privada- y ya no se podeba fer plena, dentrando-ie por una boca y salindo-ne por atra. Con tot y con ixo, se podeba fer a más grant parti y dimpués podebas rematar igualment en a gorgeta, an que una mesacheta me chitó pedretas -tot cal decir-lo. Feita a espelunga, rematemos o luns en as badinas de Magpupungko, que en marea baixa fan badinas naturals en a costa rocosa, polidas ta ficar-se en l'augua encara que con turistas a boticiegas. Yo torné antis porque teneba una videoentrevista por Skype, pero dimpués totz nos achuntemos ya de nueitz en a placha de Dapa, no guaire luent de General Luna, an que nos faciemos bellas bieras en primera linia de placha en un guariche dito RSK y que yera filipino de tot, mica turistico. 

O martes lo adediquemos a veyer a laguna de Sugba. Como o barco ta veyer-la pillaba en Carmen, luent de General Luna, encara nos ne puyemos luego y esnavesemos a isola por metat, con paisaches esparpallants. Arrivemos en o puerto, faciemos as diez, pillemos ta chentar y merquemos a cursa más ampla de todas, con dos plachas tropicals en prencipiar y a la fin a famosiza laguna, que en reyalidat ye un entrant d'a mar en una isola rocosa. Borja y Miguel levaban buenas mascaras ta fer snorkle, yo me'n logué una y bien que las aproveitemos! Nos i fotiemos tot o diya en iste tipico island hoping y, encara que ta estar honesto no ye o millor que se puet fer en o país, nos lo pasemos bien con o trampolín d'a laguna y con as plachas d'antis. En a zaguera parti d'a cursa, a laguna propiament dita, nos trobemos poco coral y muitas medusas, pero rai, no nos ne fizoron. Y anecdota d'o diya, no sabébanos que caleba avisar en o guariche d'a dentrada d'a laguna ta que o nuestro barco i tornase, y nusatros lo i asperemos mientras meya hora y mesmo nos ne faciemos porque no i veniba. De cabo quan cal pecar d'ababol! Pasau o diya en a cursa con a bangka, aturemos ya de nueitz en o lugar de Santa Monica, que yera de fiestas. Astí, a man d'o puerto, en una esplanada que heban aprestada, cenemos entre os locals, con quasi garra turista arredol y unos faciemos una Red Horse dezaga d'atra. Tanimientres, una viella que pareixeba haber feito buenas farchas antismás, nos dio ferrete pero tamién nos animó. En tornar, encara aturemos en un lugarichón costero filipino an que yéranos l'atracción d'os ninos y encara nos vagó de fer-nos a zaguera en General Luna, mientras chuguemos a Jenga.

O miercres, rematemos de veyer a isola, prencipiando por as gorgas de Taktak, cerqueta de Santa Monica, an que no podiemos arrivar o diya d'antis por tiempo. Ta plegar-ie, decidiemos d'estanvesar a isla por pistas de mallacán y tierra, ta "conquerir" cada centimetro de Siargao. Ya no nos ne puyemos tan luego y nos costó desayunar-nos masiau... Dimpués, como nota curiosa, en una pedanía d'un lugar dito Pilar, os locals nos aturoron y no nos dixoron pasar, en teoría porque a pista yera en mal estau. A verdat ye que más bien pareixeba que yeran fendo bella cosa fulera por astí y no quereban que i pasásenos... Faciemos la d'aquell y fendo un rolde una mica grant, a la fin arrivemos en Taktak, buenas gorgas d'arriu pero mica esparpallants en contimparación con as que se troban en atras isolas, pero que igualment feban honra. Astí nos i estiemos un ratet aproveitando o Tanduay-Cola que goso de fer-me en istas cursas por as isolas tropicals, y continemos a nuestra marcha rematando de fer o rolde la isola, aturando en las plachas de Alegría y Pacifico, y veyendo os corals y peixes d'ista zaguera.

Ya de nueitz y de tornada, aturemos en Pilar ta veyer a suya ilesia adedicada a la Virchen d'o Pilar, y un nino rebordenco y repipi nos salió a o paso mientras veyébanos os cartels an que
s'explicaba a devoción y se mencionaba a Zaragoza: ixe zagalet más que no querer interactuar con nusatros pareixeba querer estar guardián. Lo menos le dició a Miguel que no i fumarriase... Cosa con a que yo yera d'alcuerdo. Y ye que Miguel fuma masiau, y en Filipinas ixo ye un problema.  A nueit d'o miercres yera a primera que aproveitemos en General Luna, que a suya borina yera en a mía ment d'o bien que me lo pasé de febrers de 2019. Con tot y con ixo, en iste zaguer anyo han preso bellas midas en Siargao ta controlar o turismo -menester, nos faigan goyo u no. Y una d'ellas yera meter hora muga a las borinas en os bars: as doce. Asinas que i arrivemos pero nos tracoron bien luego y hopemos ta l'aloix. A parti buena d'ixo yera que l'atrol diya, o chueus, nos cundiría más.

O chueus nos ne desayunemos, chentemos y cenemos como dios manda. O maitín lo empleguemos en fer surf, un d'os concietos de Miguel. Encara que yera a suya primera
vegada, Miguel estió tot un profesional, por a suya habilidat y tamién porque teneba un buen instructor. Servidor, encara que en heba feito tres vegadas antis, tenió una mala actuación: me mancaba habilidat, no teneba a forma fisica de Miguel y a mía instructora yera una galbana. Dimpués d'o surf dondiemos relaixaus y marchemos t'o lusco enta placha secreta de Dapa, no pas secreta pero polida igualment. Y ya nos aprestemos ta pasar una buena nueit de borina, an que lo pasemos bien. Borja, en estar casau, no en duró guaire, y Miguel y yo enduremos, con millor resultau ta servidor. Y ye que o surf estió ta Miguel, pero a nueit estió ta yo. Cada pavo real tiene as suyas plumas :-)

A a l'atrol diya me pertocó de tornar ta Manila, mientras que Miguel y Borja continoron o suyo viache por Leite con a intención d'arrivar en Bohol dimpués de veyer o tiburón ballena en Padre Burgos. Pero nos trobemos con un imprevisto: o mesmo chueus, Duterte heba anunciau a quarantena en Manila por o coronavirus a prencipiar o dominche, y muitas atras
partis de Filipinas yeran seguindo o eixemplo. No sabébanos guaire bien qué fer en primeras, porque os filipinos son muito alarmants, dimpués muitas vegadas no pasa cosa y no yera custión d'esfer os plans y perder o viache ta que dimpués no pasase cosa. Pero a la fin servidor tornó o viernes -tamién ye verdat que heba de treballar- mientras que Borja y Miguel abortoron o suyo plan o sabado ta tornar ta Manila vía Cebú ixe mesmo diya y o dominche ta Espanya, tras una breu biera de despedida -la zaguera que me he feito dica hue. Muitos espanyols turistas en Filipinas agora se'n queixan d'haber-se quedau tancaus y engarcholaus, pero aproveito ta decir aquí que si hesen seguiu as recomendacions y normas d'as autoridatz locals dende o primer momento, ixo no les hese pasau, hesen tornau ascape y mesmo no hesen cacegau perras. En o nuestro caso, por fortuna Borja estió o sensato y agudo d'a clica. 

A visita de Miguel y Borja estió especial. D'una man, dende Enrique de veranos, no i veniba dengún, y siempre me fa goyo d'amostrar con pasión a que ye casa mía y a tierra que m'ha feito feliz, y si ye con bieras y borinas por metat encara millor. D'atra man, Miguel ye un viello amigo y fendo o gamberro por aquí remeremos viellos tiempos. Os rostros, as reaccions y as reflexions de Borja y Miguel mientras íbanos por Manila y Siargao, más que más charraputiando con os locals, me refrescoron reflexións y amostranzas que las voi dixando en a falsa en haber-me feito a iste país y a suya cultura dimpués de tres anyadas aquí, cosas que ya no me se fan raras pero que ye verdat que en primeras me chocaban, y me permiten valorar millor ista graniza y repolida experiencia. 

No hay comentarios.: