21.11.21

Enta São Paulo (ii): esforigando con Miguel


Novedatz vienen. Y ye que un buen amigo, Miguel, se’n vien ta Brasil a teletreballar. Ya he charrau de ell bella vegada, pos precisament estió con ell con o que vivié o prencipio d’a pandemia en Filipinas, ascuitando as noticias d’o confinamiento mundial en a isola de Siargao. Por fortuna, aconsiguió prener un d’os zaguers avions que saliban ta Espanha, y con penar, dimpués de fer-nos “a zaguera” biera, nos despidiemos. Pos cata que agora s’anima con o Brasil, estando a onica persona por agora con a que he coincidiu en tres continents.

Y por ixo mesmo, por a propia visita de Miguel, decidié no visitar guaires cosas d’a capital paulista, ta no repetir, y de vegada devantar treballo y asinas poder disfrutar más o tiempo con ell. Capital paulista, que d’atra man, no me yera dentrando con buen piet… y que con Miguel, de seguras que se ferá más agradable.

Y dentre istas cosetas, a más important ye a Avenida Paulista: a vía más important d’a ciudat, a rebutir de botigas y de trafico, pero que os domingos la trancan y a chent s’anima a ir con a bici u caminar en un ambient calmo y cosmopolita. As muitas actuacions de comeyants y mosicos animan a rúa mientras tot o diya, bi indo chent de todas as edatz y situacions, tot rodiau por os esparpallants rascacielos fa pensar que te trobas en Nueva York. En un costau d’a graniza avenida, o Parque Trianón ufre descanso y una mica de verdor a las chents d’a ciudat. Cal decir que ista avenida fa cien anyos yera un aria periferica de casas burguesas y parques, y que mientras o sieglo XX estió engolida por o creiximiento d’a que agora ye a urbe más grant de Sudamerica.

Disfrutemos l’avenida, sí, pero con resaca. Y ye que o diya d’antis Miguel y yo saliemos por a plaza Roosevelt de borina, que resulta ye a zona gay de São Paulo. Dos mesaches, foranos, astí… Pos bueno, toda a chent astí se prexinaba cosas erradas y nos faciemos buenos risos. En a puerta d’un bar, heban quitau un amplificador y yeran metendo toda mena de mosica, brasilenya e internacional, mesmo fendo coreografías! L’ambient feba alcordanza a Salvador u a Rio (por fin!) y, si no por a fredor que en feba, a nueit hese estau perfecta. Nos tractoron muito bien!

Y d’avenida, dimpués de fer socalce y disfrutar de ellas mientras bellas horas, fuemos t’o bico de Liberdade, o bico chaponés, an que chent asiatica te s’endreza con un portugués nativo, o que a servidor l’enamoró. Con dos ruas principals y una replaceta a rebutir de guariches d’artesanía, ye atra d’as fitas a fer en cabo de semana, y sin ir-se-ne guaire luent, se puet chentar muito bien a pre popular brasilenyo, como faciemos. En tornar ta casa, nos trobemos con un restaurant filipino dito L.C., y a chent que yera dentro, filipina, nos saludoron mientras le fébanos una foto. A sincusa perfecta ta dentrar-ie y charraputiar o mío tagalo! Qué bien nos lo pasemos con a millor chent que bi ha en iste mundo: a filipina. As mullers filipinas emocionadas, y yo más!

Muitas cosas nos quedan a Miguel y a yo por veyer y facer en São Paulo (de feito, mientras escribo istas ringleras, Miguel no leva que tres días), y de seguras que intresants y pasando-nos-lo de bitibomba. Pero china chana a mía ideya inicial negativa de São Paulo se refirma: fa fredor, a chent ye menos chalanguera, no bi ha placha, bi ha poco sol, as mesachas levan ropa… En fin, que ista no ye a mía ciudat.

No hay comentarios.: