9.2.25

Enta Echipto (v): as carreras d'O Cairo


Indo d'un puesto enta l'atro, y aproveitando os ratos de dimpués de veyer as atraccions principals en prencipiar o maitín, soi estau recorrendo esferents bicos d'O Cairo, trobando-me una ciudat de contrastes, con muitas ciudaz dentro d'as suyas mugas, que no han feito so que estimular o mío cerebro y o mío esmo. Y ixo yera precisament o que yera buscando en iste viache, tornar a tener as sensacions de Manila, más encara quan a monotonía y o fastio de Kosice me yeran afectando. Y encara que en iste post no puedo seguir una estructura cronolochica, como goso de fer, miraré de transmitir igualment os míos sentimientos y as mías reflexions. 

Prencipiaré por a redolada de l'avenida Al Mansoureya, cerqueta d'o bico islamico, con 
callizos de carreras d'arena y basuera, y casas quasi espaldadas, pero ixo sí, feitas de buro y no pas de fuellalata, como en Manila y tantos atros puestos. Ya sabez que no me deixo levar por os tipicos comentarios de cerinas asociadas a pobreza, pero he de decir que mientras caminaba por ixos callizos, que no sabebas si teneban salida u no, no me trobé mica comodo. Pero ye cierto que quasi dengún no me se miró, dengún no miró de vender-me garra cosa, y mesmo me colé sin querer en a paranza d'un casorio en una replaceta semiprivada, an que paré cuenta que iban a emplegar una maquina de karaoke muito parellana a las tant populars en Filipinas. 

Con l'aduya de GoogleMaps aconsiguié superar ixos callizos y laberincos, y finalment plegar en a carrera Al Moez Ldin Allah Al Fatmi, centro d'o historico bico islamico, turistico pero no pas de tot aprestau, pos por os callizos d'arredol encara s'alufraba desorden y basuera. Os edificios d'ixa carrera yeran muito polius, y si o bico Copto teneba muitas ilesias, aquí se troban no menos mesquitas. En primeras iba a visitar nomás o Qalawun Complex, pero cata que a entrada cubre toz os monumentos d'a rúa: Saheb El Sa'ada, Sabil-Kuttab Ismail Pasha, Madrasa, Mausoleu de al-Salih Najm al-Din Ayyub, a mesquita d'o sultán Al-Zahir Barquq, beluno más que de seguras me se eslampa, y mecagüensos en qué momento decidié de retratar os míos viaches en o blog y escribir toz os nombres en as luengas locals. Como si no hese teniu prou con o vietnamita! 

Cal decir que pillé a entrada una mica tardi, a ixo d'as tres, y que os monumentos trancaban a las cinco, pero encara asinas me vagó de veyer-los sin guaires prisas. Entre tanta mesquita, a yo me fació especialment goyo os banyos arabes, que una muller maheta explicaba en detalle a tot qui pasaba, y sin querer cobrar arideu, cosa bien rara. Y dimpués, en a fin d'a mesma carrera Al Moez Ldin Allah Al Fatmi se troba o mercau popular de Khan el-Khalili, con asabelo de carreras y callizos an que mercar beliquez turisticos, ropas y atros trastes baratos. Por o rete heba visto que teneba muita mala fama por a insistencia d'os comerciants, y asperando-me as tipicas escenas vietnamitas que habié d'estomacar en Guiza, en verdat me trobé con un ambient muito más sano. Os comerciants tampoco no insistiban guaire, y ixo feba a experiencia muito más relaixada y positiva, y con ixe ambient, m'animé a mercar os beliquez a os míos amigos que veyeré en breus por cabo d'anyo. 

Charrando de mercaus, no puedo deixar de mencionar o que trobé debaixo d'a carretera d'o corridor d'o 26 de chuliol atro diya, mientras tornaba andando dende o bico más cosmopolita de Zamalek. Astí, ya de nueitz, me trobé un paisache urbano calcau a o de Baclaran en Manila: un rastro que aproveitaba o teito d'a estructura feita, en un caso t'a circulación rapeda d'autos, en o contrapunto filipino, ta que i pasase o metro. Pero os produtos, l'ambient, os costumbres, y mesmo a propia imachen, yeran calcadas. Atra vegada, i caminé sin que dengún no me molestase, fueras de bella rata que me trescrucé. 

Y continando con as crompas, unatro ambient, tamién comercial pero d'atra mena, ye o que se troba en os arredols d'a plaza Tahir, do a primavera arabe. En concreto, en toz os arredols d'a carrera Kasr Al Nile se tiene un paisache urbano que remera a la Grant Vía de Madrit, con botigas de pres más caros, encara que van baixando seguntes te'n vas d'a plaza, y mesmo aproveité ta mercar uns pantalons vaquers grisos que me facioron muito goyo por 15 euros. I paso muito, y emplego o present, porque o mío aloix ye en ista redolada y soi escribindo ista entrada precisament dende a mía cambra. 

Y tornando ta l'atro Cairo, ixe d'o suquet social que tanto me fa goyo, esnavesau o mercau de 
Al-Khalili se troban en sucesión as carreras Al Motaz Ldin Allah, Al Maghrblin y Al Sorogyah, continación d'o bico islamico, y an que agora as botigas de beliquez turisticos son estadas sustituitas por postichons y guarichons de fruita, peixe y carne quasi carnuz, humildes panaderías, garcholas de pirinas, y mesmo bella craba ligada. Atra vegada, Manila me flashiaba, y si en Manila, debant d'un 90% de catolicos se troba un 10% de musulmans, o Cairo ye o negativo d'a foto, con mayoría musulmana pero un 10% de cristianos coptos que no pasan desapercibius, y menos en nadal, quan fican arbres de nadal. Una visita a O Cairo no ye completa sin caminar lo menos dos horetas por iste bico, y especialment por as carreras Hmam Bshtk y Souk Al Silah, con repolidas casas de quatre a seis pisos, quasi centenarias -u sin quasi-, quasi esboldregadas -u sin quasi-, que t'abrazaban dica un punto que no te deixaban veyer o sol, menos con as ropas tendidas d'un costau enta l'atro. Con una mica más d'altara en os edificios, quasi diría que me trobaba caminando en O Gancho, y una vegada más, garra sensación d'inseguridat. 

Todas istas patiadas kilometricas por O Cairo me confirman a ideya inicial que teneba: ye una ciudat de contrastes, con muitas sociedaz y muitas ciudaz dentro d'a mesma ciudat. O común ye veyer una discriminación de chenero, pero tamién veyé en Zamalek como una muller sin panyuelo y auto decent le chilaba bien carranyada a un hombre que heba aparcau a suya lata con ruedas en doble fila. Veyé, en a zona moderna de Tahir, una botiga dita Free Girls con o suyo parador a rebutir de panyuelos y burkas, y a tasament 100 metros una botiga de disfraces que o suyo parador en verdat yera a rebutir de prendas eroticas. Muitas ganas de quitar una propineta u escular en zonas turisticas, con a polida excepción d'o mercau de Al-Khalili, pero asabelo de profesionalidat en Tahir, an que dito siga de paso, en o mío hostalet dito París s'han portau asabelo de bien y responsables con yo, y as mullers viellas y mesacha chovens musulmanas que lo levan son estau muito chalangueras con yo, salseu que trobo a faltar en Kosice. O estilo d'as zonas modernas yera más casual, mientras que en O Cairo tradicional predominaban os Mauricios Colmeneros por toz os costaus. A la finitiva, me soi trobando con una ciudat de contrastes, con barraches d'a tradición pero con finestras ubiertas cara t'o esdevenidero, finestras que no trobaba en Hanói, como o tractamiento responsable u a curiosidat d'a lencería y disfraces eroticos, en bells puestos. 


No hay comentarios.: