28.4.19

Enta Corón (ii): Busuanga, o menos conoixiu y millor


Tercer diya en Corón, diya ta pillar a Marqueta 4 y arrecorrer contra más d'a isola de Busuanga millor. Asinas que baldau y pantantón por a cursa d'o diya d'antis, m'espiguardé mientras iba fendo kilometros y kilometros. M'aduyé con un mapa que m'heba feito en GoogleMaps dimpués de leyer webs y blogs, y tamién por unatro mapa cutre pero con puestos sobrebuenos que no trobé por o rete y que me dió l'amo d'a botiga de logar motos. Prencipié marchando t'o norte d'a isola, esnavesando o suyo centro con paisaches que bien pareixeban ranchos texanos, campos ixutos con faciendas, vacas, caballos, bell carabao y con muitas fumeras de cremas de rastullos que feban buenas zorreras. A yo me trucó especialment a ficanza as canastas artesanals de baloncesto que aproveitaban a carretera como pista ta chugar. 

A mía primer aturada grant estió en o bico de San José, an que se trobaba un puesto recomendau en bella guida: o Vicky's Guest House, un hostalet filipino an que ufriban cursas en barco por as isolas paradisiacas d'o norte d'a isola. No yera a mía intención fer atra d'istas cursas, si no más bien arrecorrer a isola, encara que quan i plegué, veyé que no i teneban que dos u tres barcos chicotz y que quasi no bi heba turistas por ixos puestos, asinas que de seguras que os paisaches que ufriría a cursa, sin estar tan polius como os famosos d'a isola de Corón, no ferían mica burro falso. O lugar yera un entrant de mar en a tierra poliu y relaixant, y seguntes GoogleMaps bi heba una carretera rechional que te levaba por alto d'as clamors que feba buenas farchas. Ixa carretera rechional no yera que una pisteta de senderismo que se podría fer con una bici pero malament con una moto, encara asinas y con miedo a punchar, yo m'aventuré y l'arrecorrié dica arrivar en meya horeta en un lugarichón filipino an que os ninos se sorprendeban de veyer a un forano por astí. Ixo sí, astí no me molestó garra persona ni garra rudio. 

Dimpués de San José, y sobre la marcha, decidié fer una paradeta en o puerto de Decalachao, lugar a plego d'o primer. No yera un puerto urbano, pos o lugar ye meso tierra adentro, y no me i trobé que barcos de pescadors entre manglars con una plataforma nueva y bien feita con quatre cartels: en ixa plataforma aturaban os barcos d'un resort-isola privada dito Club Paradise feito t'os tautes y mainates. Ni o mío tiempo, ni os míos diners, ni as mías ganas, me facioron ir t'ixe resort :-) En o puesto bi heba una furgoneta de tour turistico y o suyo conductor, que yera asperando a os clients y que yera bien maho, me demandó qué ruta feba. Le'n comenté y me recomendó que visitase un puesto que en primeras no yera en os míos plans: a placha de Marcilla. Me l'apunté y t'astí que tiré. 

Dende Decalachao dica Marcilla bi heba dos rutas posibles. Una de carretera rechional y unatra, una mica más luenga, de carretera nacional. Me decanté por a zaguera, pos quereba gudrón y de seguras que iría más rapedo. Grant error: me levó por una sucesión de puertos de montanya en pista de tierra empedregada. Y seguntes GoogleMaps ixo yera una 'highway'... Siquiá fuese estada mallacán. Facié la d'aquell y mientras una hora por una pista infernal no me trobé por o camín que a un filipino y a unatro turista en moto que feba farchas d'estar tan perdiu como yo. Arrivé en o lugar de Borac, y dende astí pillé una pisteta que remataba en o mar y feba buenas farchas. Por o camín, bi heba bell rozal curioso que en o mapa que me dio o sinyor d'a moto apareixeba como terrazas de roz, pero de terrazas en teneba poco. A pisteta me levó t'un lugarichón a piet de placha de pedretas y cantos en un entrant d'o mar en tierra, con dos lavanderas que me recibioron sonredindo y una mica extranyadas de veyer-me por astí. Igual que San José, yera un puesto con paisaches repolius, tranquilo -de no estar por un karaoke que se s'entiba a l'atro costau d'o entrant de mar-, puro y que transmitiba muitas buenas sensacions. Me fació firme goyo, y be d'estar que no nomás a yo, pos bi heba una chiqueta urbanización de tres y quatre casas grants y modernas feitas en estilo filipino que heban de perteneixer a occidentals u mainates que i marcharían buscando tranquilidat. 

Visto iste lugar, pillé as pistas de tierra que yera menester ta arrivar en a placha de Marcilla. Kilometrica, con auguas turquesas, palmeras, plachas coralinas y sin edificar, poca chent bi yéranos. Nomás bells 10 filipinos y una colla de tres mesachas occidentals, biroyas, tot cal decir-lo. Os mardanos filipinos yeran mirando-se-las con disimulo, si bien ista chent ye tan timideta y inocent, que luent de pareixer acosadors feban mesmo gracia. As dos u tres mullers filipinas que bi heba se las miraban con engrucia -ista chent no disimula os rostros. En Marcilla me fiqué en l'augua por primer vegada en o diya y me fació firme honra, pos bai que no heba trusquiu polvo dimpués de tanta moto por pistas de tierra.

De Marcilla pillé a pisteta de tierra que me levaría enta Corón ciudat, puyando un puerto
que ufriba unas anvistas repolidas d'a mar, d'a isola de Corón y os suyos isoletz d'arredol. Aturé bell par de vegadas y a la fin arrivé en a mía zaguera aturada d'a cursa en moto: a placha de Cabo, conoixida en estar a placha más cercana a Corón ciudat. Caleba fer-le una visiteta, pero no yera grant cosa: yera chicota, te feban bosar 50 pesos ta dentrar-ie y l'arena no yera coralina sino parda. Ixo sí, en frent se teneban as anvistas d'a isola de Corón, parando cuenta d'a suya cheografía esparpallant, con monts punchigudos y clamors repolidas que remataban en auguas coralinas turquesas. Me fiqué en l'augua, pos ya que heba bosau l'euret caleba fer-lo, pero yera una mica fresca, asinas que me'n salié ascape y hopé enta Corón ciudat por a mesma pista que comunicaba con as badinas de Maquinit.  

En arrivar en Corón dixé a mochila en l'alberde, y encara con luz solar puyé o Mont Tapyas, un pueyo a'l canto Corón coronau por una letras chigants que deciban 'CORON' y una cruz chigant -cómo no!-, que se'n puya en 721 escalerons y que recomendaban de fer-lo chusto en baixar-se-ne o sol. Yera masiau concurriu t'o mío gusto pero prou que lo puyé y veyé a puesta de sol dende alto: a las faldas o lugar de Corón y en l'horizont o sol s'amagaba dezaga d'a esparpallant isola de Corón mientras que a l'atro costau s'esbruixaba a nueit. Tot y que yera a rebutir, o puesto no feba burro falso, y antimás por dezaga d'o mont s'ufriba una chiqueta cursa circular an que se podeba mirar o centro d'a isola y no i yeran que 5 y 6 personas. Facié una parti y con a poca luz que bi heba s'aprenciaba muito bien as cremas de rastullos, debuixando unas anvistas nocturas curiosas. Disfrutau o mont Tapyas y baldau, cené en un puesto filipino difueras d'a ciudat de Corón -millor pre y millor ambient, con karaoke incluito-, marché ta l'alberde, me facié una ducha que me sentó a gloria y a dormir!

A l'atrol diya me pillé unatra cursa de barco y mar. Yera entre pillar-me una de plachas,
marchando ta tres isoletas con plachas paradisiacas, u fer una d'arrecifes y barcos fundius con nomás una placha. A primera no m'aganaba pos no soi de foter-me horas en plachas, mientras que a segunda tampoco no m'agabana porque heba teniu masiada augua mientras o viache. Pero beluna caleba fer, asinas que me decidié por a d'arrecifes y barcos fundius, dita Reef & Wreecks Tour. La pillé en o mesmo hostalet, me vinioron a buscar en un trycicle ta fer-la y, prou que sí, me facioron asperar quasi una hora antis de no prencipiar-la. I yéranos nomás siet personas, asinas que practicament estió un tour privau. Encara que teneba o diya solitario -como tot o viache a Corón-, no m'agabana de conoixer chent y menos occidentals, a la fin i conoixié a una parella bien maha de Malaga, clamaus Lola y Raúl. Con ells me estié charrando firme mientras a cursa y dimpués mesmo quedemos a cenar en un puestet semifilipino. 

En a cursa, nos levoron t'o Lusong Gutboat, barco chaponés de guerra fundiu mientras a Segunda Guerra Mundial. Me'n capucé ta veyer-lo y buciar en ell, colonizau por algas, corals y peixes repolius. Escena idilica baixo l'augua que me fació firme goyo y fació prencipiar a cursa con buen piet. Dimpués de meya horeta buciando por o barco, nos levoron t'a isola de Pass, chicota con palmeras bien mesas y auguas turquesas repolidas an que bi yeran peixes curiosos y de culors de toda mena. Idilico, y Lola, Raúl y servidor alternemos bellas bieras con bells capuzons en ixe paradiso. Dimpués, pillemos o barco y nos levoron t'o Lusong Coral Garden, agrupación de corals a o canto d'una isoleta que puet-estar que siga a más polida d'ista mena que mai en he vistas: os corals yeran bien vivos y quan o sol les daba, a gama de culors verdas, azulas y naranchas yera esparpallant. Me fiqué en l'augua quasi por obligación pero no m'arrepintié. Y ya ta rematar, nos levoron t'o East Tangat Wreck, unatro barco chaponés fundiu mientras a segunda guerra mundial, iste una mica más fundo que no l'atro pero igualmente buciable a liviano. Con tot y con ixo, no ufriba anvistas tan polidas como lo primero. Ista atra cursa estió muito más tranquila que no a primera, con menos puestos y con muita menos chent,  asinas que la disfruté a o 100% y me pareixió asabelo de recomendable, tot y que no ye a más tipica cursa de mar de Corón. Antiparti con a buena companyia d'os malaguenyos encara millor!

Feita a cursa y arrivaus en Corón ciudat, pillé a moto y me despidié d'a isola en as badinas de Maquinit entre augua calient u mesmo ruxient. Ista vegada no me dio tanto blancazo como feba dos diyas, pero encara asinas lo noté. Cené bien, con os malaguenyos, y me facié bella biera con ells. Dimpués torné a moto y durmié ta pillar l'avión de tornada o martes de maitins y treballar o martis de tardis -encara que a la fin me suspedioron as clases, carambola que agradeixié asabelo! De tot o viache me quedo más que más con a cursa en moto por Busuanga, isola muito visitada en Corón ciudat pero poco en a resta, que encara ufre atractivos, contrastes, chents y paisaches repolius y dignos de conoixer, fuyindo de masificacions. Os atractivos turisticos de Corón son esparpallants en o natural pero masificaus en o social, con masiaus occidentals y beluns d'ells alzando muitas fatezas, o que mesmo cambia o carácter d'as chents de Corón que s'adedican a o turismo. 

16.4.19

Enta Corón (i): un d'ixos paradisos... masificaus


O mes de febrero lo facié a tot estrús porque me s'achuntoron prous cabos de semana luengos, y tres diyas dimpués de tornar de Bangkok, ya yera pillando unatro vuelo t'a Corón, un d'ixos puestos que apareix en toda guida turistica occidental de Filipinas y que encara no heba visitau. No teneba guaires espectativas, pero igual que uno marcha ta París y quasi ye obligau a visitar a Torre Eiffel, pos en Filipinas caleba visitar bella vegada Corón. 

Arrivé con mal piet, con más de tres horas de retraso, parti culpa de yo y parti culpa d'a companyia aerea, Skyjet, que tampoco no querió fer as cosas facils, Pero i arrivé, veyendo dende o ciel muitas fumaradas de quema de restullos y un paisache a metat camín Siargao y facienda latinoamericana d'as que apareixen en Narcos. En l'aeropuerto, miré de logar una moteta, pero no'n teneban, asinas que pillé una furgoneta que me levase enta Corón capital, o puesto más turistico y centro de tot en a isola, tanto de cursas como de ferris. Allí facié o check-in en l'hostalet que m'heba pillau y logué a moto: a Marqueta 4, una scooter Suzuki con pior dirección que no as Honda que heba levau antis pero que tiraba una mica más. Ya de primeras, tanto por pres, parellanos y de cabo quan mesmo más caros que no en Espanya, como por trato humano, correcto pero no tan cercano como en atras partis d'o país, paré cuenta que ixe no heba d'estar o milllor puesto de Filipinas.  

Con a mía nueva companyera de viache, a Marqueta 4, preté a recorrer parti d'a isola de Busuanga ixe mesmo chueus, y con a calor que'n feba, o mío primer destino estioron as cascadas de Concepción, a las que arrivé alto u baixo en una horeta. Unas badinas y guargas polidas, se suposa que as millors d'a isola de Busuanga, pero no contimparables a atras muitas que se troban en a resta d'o país. Ixo sí, i yera solenco y tranquilet, dica que arrivoron dos zagaletas occidentals. Me i estié bell tiempo más con ellas y hopé tornando ta Corón pero fendo aturadas en atros puestos. 

Aturé en o lugar de Bintuan, an que heba leito en bell repui d'o rete que se trobaba un poliu manglar. Me metié con a Marqueta 4 por una pista de tierra que ufriba anvistas repolidas, pero o manglar en sí no lo trobé. Tampoco no bi heba garra anuncio u cartel avisando d'o manglar u ufrindo cursas, por que sospeito que, u bien no se'n i troba u bien ye bien amagau. Asinas que dimpués d'estar-me-ie bella horeta u asinas torné y por a carretera aturé en o Kingfisher Park, chiqueta placheta con un puertet y con unas pasarelas de fusta y bambú que te levaban por dentro d'un manglar. I ufriban kayaks y cursas en barco, asinas que ixe puesto sí que pareixeba estar más o que en primeras me pensaba que se trobaría en Bintuan. Astí me miré a puesta d'o sol, repolida, y china chana torné ta Corón, con paisaches esparpallants y fendo bella aturadeta ta pillar fotos. Encara me pasé por o Mont Avangan, pos en a suya defesa tienen un resort con puestos naturals (badinas, chungas, etc.) que apareixeba recomendau en bell puesto d'o rete: pero no yera tan poliu como deciban y antiparti o resort yera postizo y en decayenza, con muitos d'os suyos "atractivos" (esbarizaculos, badinas artificials...) esboldregaus.  Ya de nueitz, enduré poco y dimpués de cenar, marché baldau t'o leito, pos no heba dormiu que quatre horetas o diya d'antis.

A l'atrol diya, pillé una cursa d'ixas famosas que con un barquichuelo te leva por plachas, isolas, lagos y chunglas propias de Avatar, en a isola dita Corón (pos Corón lugar ye en unatra isola más grant, dita Busuanga). Como bi'n heba varias, me pillé a más cara y que más cosas i ficaba: a Super Ultimate, por 1500 pesos. Nos levoron ta siet puestos esferents, o más representativos de Corón, estando-nos nomás meya hora en cadagún, fueras d'a laguna de Kayangan, an que nos estiemos una hora. Prencipiemos una hora tardi y en a cursa i yéranos 40 personas, masiadas. Tot prencipiaba mal y a chent yera a retrepelo, pero cal decir que as cosas s'enderezoron mientras o diya. A un servidor, o feito d'estar nomás meya hora en os puestos mesmo le feba goyo, porque soi de mover-me y veyer, no d'estar-me horas y horas en nomás una placha. 

O primer que nos levoron a visitar estió precisament o Kayangan Lake, puesto de belunas d'as fotos y paisaches más representativos y polius de Filipinas. Nos dixoron en un puerto con placha de auguas coralinas turquesas y puyemos bells escalerons dica que arrivemos en un mirador an que servidor prou que heba de fer postureo y quitar fotetas. A plego d'o mirador bi heba una curiosa espelunga y a l'atro costau d'os escalerons se trobaba a laguna d'auguas turquesas, con 70% d'augua dulza y 30% d'augua salada, en metat de clamors esparpallants. Repoliu, sin dubda, encara que os centenars de turistas que se i trobaban, rudiosos y totz con o mandau chaleco salvavidas narancha fosforito, le quitaba muito encanto. Antimás a servidor o d'haber de levar chaleco mica prebo le'n feba, pero ye normal que'n manden, pos con a cantidat de turistas que i pasan, prous d'ells ababols, de seguras que bi habría desgracias. 

Vista a laguna de Kayangan, marchemos t'as Twin Lagoons, d'os entrants d'o mar en a isola de Corón (no confundir con Busuanga). O barco dentraba en una d'ellas, y dimpués a nado caleba ir ent'a dentrada de l'atra, una chicota espelunga-sifón sin guaires complicacions fueras d'o trucazo que te podebas fer con a punchiguda roca en o tozuelo. Dentro d'a laguna chicota se yera prou bien y, encara que bi heba muitos turistas, lo menos yeran menos que no en a laguna de Kayangan. Os peixes y as auguas yeran repolidas, y atra vegada encaixaladas en metat de clamors esparpallants. Unatro d'os must de Filipinas.

Vistas istas d'os atraccions, d'as principals d'o diya, marchemos ent'a isola y placha de
Atwayan, chicota pero repolida igualment. Aquí chentemos, pero como no bi heba prou puesto en a isola y no íbanos guaire bien de tiempo ta veyer tot, a la fin chentemos en o barco. A servidor no l'importó, pero sí que dende o prencipio pilló buen puesto ta no quedar-se con fambre, pos ya me conoixco istos tours y muitas vegadas a birolla no plega a totz, menos con cuaranta personas a las que dar a chenta. Aproveité ta fer-me una foto en os "bambús estabilizadors" d'o barco, y malas que lo facié, totz en quereban fer-se, dica que os guidas les dicioron que no yera permitiu porque podeba estar peligroso t'a nau. 

Dimpués de chentar, marchemos enta o Skeleton Wreck, puesto an que se troba un barco carguero chinenco fundiu. Puetz capuzar-te en l'augua, buciar y mesmo tocar-lo, con cudiau de no fer mal a os corals y algas que i son creixius. Corón tien a fama de poder fer snorkel y buceo con corals repolius y tamién entre barcos fundius. Iste primer barco no me convenció de tot, pos no se'n conservaba que a punta d'a nau. Con tot y con ixo, yera poliu y o capuzón feba honra. Dimpués d'isto nos levoron ta Coral Garden con una isoleta con placha repolida a un costau, a de CYC, famosa entre os locals porque ye publica de tot, a onica en a redolada a la que no cal bosar dentrada, por o que antismás os chovens lugarencos bi iban a festechar y fer borinas. Encara que o puesto ya no yera masificau, no me convenció, pos a más grant parti d'os corals yeran muertos y as culors yeran rocosas. Aquí si que o capuzón me fació burro falso.

Visto ixe chardin de corals, nos levoron a l'atro plato d'o fuerte d'o diya, ta yo o millor: o Barracuda Lake. O suyo nombre local ye unatro, que agora no remero, pero se le conoix como Barracuda Lake pos bells buciadors troboron abaixo un esqueleto d'una gran
barracuda. Estió sin dubda a millor experiencia d'a chornada, y nomás por ixo ya fació honra o viache. A que fin? Pos porque o puesto, repoliu como os atros lagos que he dito antis, yera buedo y nomás nuestra colla, y poco dimpués unatra chicota, i yéranos, tot tranquilos disfrutando-ne quasi como en un tour privau. Antiparti, en veyer tan buen panoraba os guidas nos dixoron estar-nos-ie más d'a meya horeta correspondient. De feito, estié o primer en capuzar-se, y mientras bell rato me estié yo solenco en tot o lago. En total, en a chiqueta isola de Corón bi ha 11 lagos, pero en estar sagraus t'os locals y en mirar de conservar-los, t'o turismo no son accesibles que os que he mencionaus en ista cursa. Bien se vale, porque con a cantidat de turistas... 

Visto o lago, nos levaron ya con o sol menazando amagar-se, t'os islotz de Siete Pecados. Siet isoletas con plachetas ya muito cercanas a la costa de Busuanga an que poder veyer tamién corals y peixes repolius y descansar-se entre auguas turquesas. Levábanos tantos capuzons y yéranos tan cansos que quasi denguna d'as cuaranta personas que yéranos en o barco se i ficó. Ixo sí, o barco teneba un teito an que poder puyar-se-ne, estar-se más tranquilo y mesmo blincar ta l'augua. Yo me'n puyé en ixa zaguera aturadeta, ta mirar-me millor o paisache.

Rematemos dimpués a cursa, con a sensación de que mal heba prencipiau pero muito bien heba rematau, en estar-nos solencos en as zagueras cosetas a veyer, bella cosa que agradeixié más que más quan estiemos en Barracuda Lake. Os guidas estioron muito simpaticos y decidioron rematar una hora más tardi o suyo treballo ta compensar o mal empecipie. Pasau o diya en o mar y en a paradisiaca isola de Corón, en tornar, como heba d'estar que no heba teniu prou augua, decidié rematar-lo de nueitz en as badinas termals de Maquinit, no guaire luent de Corón lugar: un conchunto d'una badina grant y tres badinetas chicotas d'augua salada bien calient, tanto que servidor en primeras pensaba que se coceba. As badinas yeran en metat d'un manglar y o puesto yera poliu y bien apanyau, encara que masiau artificial y una dentrada de 200 pesos. Ixo y a cantidat de chent que bi heba le quitaba muito encanto, pero con tot y con ixo, feba honra y yera de dar fer-le una visita (y atra que le'n facié dos nueitz dimpués). Ixo sí, no sé si por a cansera, a esferencias de temperatura u por aliviar zufre, rematé mariau, desganau y pantantón de tot, sensación que remanió dica l'atrol diya, an que nomás puyar-me d'o leito m'estozolé por as escaleras y me facié mal.

Ya m'heban dito que Corón yera masificau y que o trato con a chent s'heba ranciau. Y lo comprebé, mesmo quan i fue en puenda baixa. Os puestos naturals de Corón son esparpallants, d'os millors d'o mundo, pero igual que pasa con El Nido, a masificación ye matando iste paradís. Servidor conoixe y ha escrito sobre atros puestos tamién repolius -talment sin plegar a iste punto- pero sin masificar: sin dubda me quedo con ellos y en parti cruzo os didos ta que no se masifiquen! 

7.4.19

Enta Bangkok (iv): plegando con buena sapia


Os dos zaguers diyas en Bangkok, cuarteno y cinceno, los adediqué a esforigar más en os
costumbres populars y mirar d'entender una mica millor a historia social, polica y relichiosa d'a ciudat y d'o país. Y ta ixo, prencipié por os famosos mercaus flotants, an que as botigas son barcas chicotas posadas en canals, antismás ixamenaus por toda la ciudat y agora nomás en os bicos d'arredol en haber-se escolau o centro u sozterrau buena cosa d'as suyas canals. En heba mirau dos por o rete: Taling Chan y Khlong Lad Mayom. O primer más cerca de Bangkok, o segundo más luent. Ya en l'hostalet me dició l'aima -que cal decir que yera bien amable, veniba d'un lugarichón de Tailandia y en demandar-le por a chent de Bangkok me dició con timidez que no yera tan amable y ubierta como en a suya redolada- que os mercaus yeran luent d'a ciudat y marchar-ie podeba estar envolicau u caro. A moto-grab ye una traza fácil, rapeda y relativament barata de plegar-ie, pero mesmo asinas os pres yeran caretz por a distancia. Asinas que marché ta Taling Chan, o más cercano. 

Malas dentrar-ie en Taling Chan me trobé con un mercau masiau turistico, con una mena de pabellón aprestau en a dentrada y nomás tres u quatre barquichuelas fendo de botiguetas u restaurants. Tot masiau postizo. Con tot y con ixo, ufriban una cursa d'una hora en barco por as canals d'arredol, fendo un aturadeta en un templo buddhista y o bico d'arredol. Me la pillé y estió una grata sorpresa, pos tot y que l'actividat yera turistica, se podeba apreciar una sociedat muito más popular, probablement a que se trobaría antismás en l'actual centro de Bangkok, no tan pobre como a de Manila, pero encara humilde y con chent sonredindo y saludando tot y que pasarían barcos como ixe totz os diyas cada cinco minutos. Sin dubda, recomendable. Tanto que en tornar-ie me quedé con ganas de más y decidié dixar-me os cuartos y pillar unatra moto enta l'atro mercau.

Arrivau en Khlong Lad Mayom, mercau que encara yera más luent pero, contra o mío pronostico, tamién más turistico y más superficial. En feba más goyo o primer. Con tot y con ixo, en iste atro mercau tamién ufriban una curseta d'una hora por as canals d'a redolada, aturando en un templet buddhista (cómo no!) y tamién en un orquidiario. L'ambient por istas canals yera esferent a l'atro: as casas yeran millors, más apanyadas y grans, s'i trobaba menos chent por as canals y, en cheneral, una sociedat más rica. Manimenos, o recorriu tamién ufriba anvistas más agricolas, con asabelo de plantacions d'esferents matas, por o que dende una perspectiva natural y no pas social s'agradeixeba. Asinas, m'heba quedau con ganas de más dimpués de veyer o primer mercau flotant y o segundo, sin estar millor, tampoco no me fació burro falso. Bien contento!

Dimpués de dos horas en barcos, desplazamientos y fer gambadas por os mercaus y os bicos tradicionals, torné t'o centro de Bangkok quan yera atardeixendo. En estar tan luent, decidié buscar un transporte publico y trobé una mena de jeepney tailandés, una mica más grant pero an que igualment feba fuxina, ixolomabas sudors, yeras incomodo y os tuyos libianos s'empliban de contaminación. Yo tan contento, y más quan me salió por 7 bath (y a moto-grab me'n costaba más de 300). En no conoixer o recorriu d'o bicho, aturé a o canto d'o museu forense que heba visitau bell par de diyas antis, y dende astí me pillé una moto-grab más barata t'o mío proximo destino: o mercau de cabo de semana de Chatuchak. 

O mercau de Chatuchak tampoco no ye en o centro de Bangkok, pero encara asinas ye un d'os puestos más visitaus os cabos de semana en a ciudat, más que más por occidentals. Ye una mena de rastro chigant y esparpallant -servidor diría que ye como 6 rastros de Zaragoza chuntos- a plego de bells parques en o norte de Bangkok. Aquí se vendeba toda mena de zarrios y trastos a l'estilo d'o rastro de l'Almozara pero prou que en mayor cantidat: ropas -más que más en moda hippie, colorida y raixosa-, accesorios, animals (cans, mixins, esquirgüelos y tamién tocins u gallos), muebles, electronica, y tamién biheba comida en guariches de carrera, mesmo con bell restaurant u bar una mica más apanyau. En baixar o sol, buena cosa d'os puestos trancaban quedando ubiertos os restaurants y os bars. En beluno s'entrefilaba que ferían buena y tardana borina. Como curiosidat, me trobé con bella colla de hippies occidentals -belunos charrando espanyol y catalán- con sacos granizos y pesaus de ropas que estoi que venderían en os suyos puestetz en rastros occidentals y festivals varios por Europa.

Estió una experiencia grata y, ya de nueitz, pillé o tren en altaria-metro ta pasar a zaguera nueit de Bangkok. Me dio por tornar t'o bico de Khaosan, a primera zona noctura que visité y que me pareixió masiau postiza. Con tot y con ixo, as opcions yeran ixa, marchar ta China Town u ta beluno d'os bicos royos d'a ciudat. A segunda no m'agabana porque ya i yera estau dos vegadas, mientras que os bicos royos me pareixeban masiau tristes. Asinas que no me'n quedaba atra (que yo conoixese). Pero en o camín entre l'aturada d'o metro y a zona de Khaosan, pasé de nueitz a piet por bellas carreras y callizos arredol d'as vías de tren que me facieron asabelo de goyo: se veyeba una sociedat muito esferent, pareixeba estar en eskinitas y cantones de Manila, contrastaba a os atros puestos postizos y o trato yera muito más humano. Y yo astí me sentiba como ixolomando tasca recient tallada a primera hora de maitín -encara en verdat uloraba a mierda. 

Dimpués de cenau por Khaosan marché a fer a mía zaguera nueit en Bagkok. A l'atrol diya, como o mío vuelo saliba de nueitz, aproveité y visité o Museu Nacional de Bangkok, con buenas coleccions de figuras buddhistas. Belunas teneban más de 1300 anyadas d'antigüedat. No ye un must, pero si te vaga, no ye mal pasar-se-ie y veyer tanto as figuras como os propios edificios y conoixer una mica millor a historia de Bangkok y de Tailandia. Y dimpués d'o museu, más por matar o tiempo que no por atra cosa, marché t'o Templo de Marbre u Wat Benchamabophit, templo buddhista una mica luent d'o centro d'a ciudat, contruito en colors blancas y an que se podeba fer una gambada por as callizos y casas d'os monches y mirar-te a suya vida cutiana. En o suyo edificio principal, teneban un buddha decorau y repoliu, y atra vegada, feba a impresión d'estar o buddhismo una relichión muito más bambosa y fachendosa que no'n pareix. Dimpués en l'aeropuerto, gracias a o tipico retraso de dos horas d'AirAsia, me veyé un documental sobre a figura de Siddartha Gautama y o buddhismo, pos en sabeba poco y o viache m'heba dispertau a curiosidat: ye una vergüenya que en denguno d'os colechios an que i estudié no m'amostrasen as caracteristicas basicas d'as relichions d'o mundo y no se centrasen que en a catolica.

Vistos istos d'os zaguers monumentos, y con a impresión d'haber-me puesto levar una buena imachen global d'a ciudat sin dixar-me garra cosa que m'hese aganau de fer, marché china chana ta l'aeropuerto. Por o camín, as partis más populars de Bangkok ufriban estampas curiosas: monches buddhitas posaus en viellas consolas arcade en a gara principal d'a ciudat, ninos chugando a futbol con chambretas d'o Barcelona en as vías d'o tren, lavanderas, vendedors de lotería, vendedors ambulants de biroya y atros productos, etc. Me quedo con a impresión de que Bangkok ye una Manila desenrollada pero postiza, con una luenga esferent que tiene a suya propia grafía y tonalidatz, con chent con un carácter y una cultura muito parellanas -no pas en as zonas postizas-, totz muito relichiosos encara que uns sigan buddhistas y os atros catolicos, con una mobilidat parellana -si bien o metro ye una mica millor en Bangkok y as moto-grabs t'ufriban malos cascos calimeros con o zarre crebau. En resumen, Bangkok ye un espiello realista an que Manila puede mirar-se ta concarar o suyo esdevenidero. A libel personal, fa dos anyadas yera entre treballar en Bangkok u Manila: no fuese estau mica mal en Bangkok, pero me foi firme contento d'haber trigau Manila!