30.3.19

Enta Bangkok (iii): rematando lo turistico, prencipiando o millor


Tercer diya en Bangkok y dimpués de descansar-me-ie y fer-me un buen desayuno prencipié a chornada por a Casa-Museu de Jim Thompson, un mainate norteamericano que dimpués d'a segunda guerra mundial se trasladó a Bangkok an que fació a suya casa achuntando siet casas tipicas d'esferents rechions tailandesas, ficando-ie chardins con as plantas y flors propias d'o país y arroclando obras d'arte y textos tradicionals tailandeses asabelo de polius.

Iste sinyor s'adedicaba a o comercio d'a seda y, muito aventurero ell, dispareixió en a chungla un diya de 1967 quan yera con bells amigos y nunca no se'n sabió más. O suyo sobrino transformó a suya casa en una casa-museu y a diya de hue ye un d'os principals atractivos turisticos d'a ciudat. Personalment, no teneba guaires espectativas d'ista visita pero le die a oportunidat, y a la fin, a visita guidada me fació firme goyo: t'explican a vida d'o sinyor pero tamién as caracteristicas d'as edificacions tradicionals, as piezas que se i troban y as suyas relacions con as actividatz economicas-historicas tailandesas y a relichión buddhista. Ta istas buenas sensacions talment tamién aduyase que o diya d'antis me quedase con ganas de fer bella cosa asinas en The Grand Palace u en o Buddha Coflau. D'atra man, aquí o numero de turistas yera "l'adecuau". Digamos que ista visita te permite conoixer una historia personal curiosa y caracteristicas d'as culturas tailandesas d'una traza artificial pero no pas postiza. 

Vista a Casa-Museu de Jim Thompson, marché a piet t'o Museu d'o Cuerpo Humano, que no se trobaba guaire luent: una exposición de 15 cuerpos humanos conservaus -diría que curaus d'una traza parellana a la magra serrana- y diseccionaus, an que poder apreciar musclos y l'orgamen. Atra vegada, como en o Museu Forense, s'i achunta o macabro, o morboso y o didactico. Cata si a os asiaticos les fan goyo istas cosas! Pos en Filipinas no se'n quedan curtos con velatorios de semanas en as carreras y atabuls colgants en paretz... Y yo, prou que sí, tiengo prou d'asiatico, asinas que m'i estié un buen rato dica que i arrivó un rolde de ninos que con o suyo mayestro i dentroron fendo una cursa didactica. 

Tras o Museu d'o Cuerpo Humano marché t'o Templo d'a Montanya Dorada u Wat Saket, unatro monasterio budista. Ta ixo, pillé un barco que por nueu bath me levó por canals de Bangkok -no pas por o río- podendo apreciar a vida local d'a ciudat, en un ambient muito más popular que me fació asabelo de goyo. Pillar ixe barco local de canals de Bangkok ye muito millor que no pillar o famoso barco d'o río Chao Phraya y yo me trobaba como en Manila. Una vegada arrivau en o Templo d'a Montanya Dorada, me trobé con un templo buddhista muito menos bamboso que no os d'o diya d'antis, con un chapitel dorau que da motivo a o suyo nombre y que yera alto d'un pueyo rodiau por un parque an que se podeba alufrar toda Bangkok. Anvistas repolidas! Antimás, en uno d'os lumos d'iste pueyo bi heba una espelunga an que heban esculpiu un buddha bien gran y poliu en o parete.

Como iba bien de tiempo, d'o Wat Saket me pillé una moto-grab ta que me levase ent'atro d'os famosos templos buddhistas d'a ciudat: Wat Arun. Iste templo ye famoso porque en estar blanco con azuleixos fa repolidas colors en amaneixer y atardeixer. D'atra man, a suya decoración remeraba lo mudeixar. Bi heba masiaus turistas, pero no pas tantos como o diya d'antis, asinas que lo podié disfrutar más. Antimás o templo yera más chicot que no os que heba vistos antis y ixo tamién s'agradeixeba. En estar en a marguín d'o río, o puesto tamién ufriba una gambada polida. 

Visto iste templet, pillé una moto-grap ent'o Teyatro Reyal de Chalermkrung, an que veyié un espectaclo de marionetas tailandesas. En primeras no dentraba en os míos plans pero o espectaclo veniba incluito en a dentrada a The Grand Palace. Y como a dentrada en sí me pareixió cara (500 bath - 15 euros) y o teyatro yera una buena fita ta descansar-se d'a fuixina en un puesto trancau con aire acondicionau, astí que me'n fue. L'actuación de bella meya horeta, con mosica, vestius y dances tradicionals tailandeses y una trama inspirada en una leyenda budista local, interactuando tamién con o publico, mereixeba a pena. Ixo sí, de marionetas... no'n veyé: yeran nomás actors bien atrapaciaus, fisicament bien achils y cerenyos que de cabo ta quan feban movimientos y poses furas. 

Visto o espectaclo de "marionetas tailandesas", marché china chana ta l'hostalet a piet, arrecorrendo carreras y callizos populars tailandeses, an que podié prener o pulso d'a ciudat y parar cuenta que yera muitismo parellana a Manila en istos puestos: chent fendo vida en a carrera, barbacoas y atros guariches por tot arreu, coladas y ropa ixucando-se, de cabo quan bell karaoke, chent en moto sin casco, chent por a carrera sin chambreta muito más amable y menos falsa, bella rata y bella cucaracha, y tamién bell grafiti asaberlo de pincho, que le daba a l'ambient un toque hipster. Yo ristolero: como digo muito en zagueras, quan soi tres diyas difueras de Manila, la trobo a faltar asabelo. Bangkok tamién ye una ciudat de dos mundos, encara que ta trobar o mundo popular cal rascar una mica más. 

24.3.19

Enta Bangkok (ii): diya de templos y más templos buddhistas


Segundo diya en Bangkok, y encara que heba dormiu muito y bien y m'heba desayunau encara millor, a cansera encara enduraba... y más que en sería en rematar-lo! Dimpués d'alzar en audio bellas notetas d'o diya d'antis ta no ixuplidar-me de detalles a l'hora d'escribir istas dentradas, marché t'un d'os puestos más turisticos de Bangkok y Tailandia: The Gran Palace

The Gran Palace ye un palacio reyal construito quan se fundó Bangkok, en o 1782, y que mientras muitas anyadas estió a residencia reyal. Agora no'n ye, pero encara la fan servir ta bellas ceremonias. Como curiosidat, a familia reyal malaya ha endurau tot iste tiempo sabendo adaptar-se y fer os cambios que yeran menester en os momentos adecuaus ta pribar revolucions furas. Ixe pragmatismo, chunto con un fuerte sentimiento identitario, tamién parixen estar a causa de que iste país nunca no fuese de tot colonizau. Talment a suya filosofía budista les ha feito estar pragmaticos y d'ixa traza, nunca no estar una superpotencia, pero tampoco no estar en o 'furgón de cola'. Con tot y con ixo, ta servidor a monarquía teneba masiada presencia, con retratos, monumentos, carreras y estatuas por tot arreu. 

En reyalidat, The Gran Palace ye un conchunto de palacios superpuestos, pos cada monarca en feba o suyo propio, adhibindo-le os templos y capillas relichiosas asinas como edificios gubernamentals. De totz istos, a capilla d'o buddha esmeralda, con tres estatuas de buddha feitas de raso d'esmeralda y cubiertas con motivos doraus, yera o más recomendau. A visita tamién le fació honra a servidor ta quitar una critica a o buddhismo, bien bamboso y fachendoso tot y que pareix amostrar una imachen esferent cara t'a resta d'o mundo. A la fin, dimpués d'o viache plegué a la conclusión de que buddhismo y cristianismo son muito más parellanos que no'n pareixen. En sí, The Gran Palace pareixe a versión oriental d'un palacio reyal europeu (Versalles, Buckingham, Munich, Peles, Schönbrunn, El Pardo...): un fastioso refleixo d'o ran de vida d'una elite arroclada por chent pobre maneyada por a relichión y/u a nación. D'atra man, o puesto yera masificau de turistas, emplindo-me atra vegada a sensación d'estar en una ciudat masiau postiza. Isto trancó as mías ganas de pillar-me un guida ta que m'explicase una mica millor as partis d'o macropalacio.

Visto iste palacio, con bells museus intresants en o propio conchunto d'edificios, marché t'o Templo d'o Buddha Coflau u Wat Pho, atro d'os grans reclamos turisticos d'a ciudat y d'o país. Por o camín, pasé por a frontera d'o edificio d'o ministerio tailandés d'esfensa, que bien mereix una miradeta por poliu. O famoso buddha ye coflau dentro d'un edifico en metat d'un conchunto templario, refleixando o momento en que buddha aconsigue o nirvana. Tiene midas esparpallants: 15 metros d'altaria por 46 de langaria, tot dorau y con as palmas d'os pietz con motivos buddhistas feitos en perla mai. A resta de templos y o conchunto en sí tampoco no yera humilde, encara que en haber menos turistas se podeba disfrutar más. Servidor aproveitó ta fer fotos d'a suya orella en totz istos puestos, ta dimpués fer a conya en os retes socials: La Oreja de Bangkok. Como curiosidatz, iste conchunto templario tamién data d'a puenda fundacional de Bangkok, tiene o más gran numer d'estatuas de buddha de toda Tailandia, estió emplegau como centro d'amostranza de sabers tradicionals tailandeses y astí se diz que naixió o famoso masache tailandés. 

Vistos os palacios, marché t'o Mercau d'as Flors, conchunto de carreras y mercaus que s'ixamena por tot un bico y que no me pillaba guaire luent. Tot y que ye un puesto recomendau en as guidas turisticas, l'ambient yera más puro. I vendeban más que más flors, pero tamién atros vechetals y atros productos. Aquí me trobé más a gusto, y podié veyer cómo mullers viellas feban autenticas obras d'arte con chicotas flors ditas en anglés everlasting (immortals), pos enduraban mientras quasi 50 semanas sin menester d'augua. Y dimpués d'o mercau d'as flors, me pillé una moto-grab ta que me levase t'a facultat de medicina d'una d'as universidatz d'a capital. A qué fin? Pos porque bi tienen un museu forense con toque macabro, an que t'amuestran momias -entre ellas a d'un famoso asasino en serie y violador-, crapacins y atros uesos con sinyals violentos como foraus de bala, y una buena colección de calois humanos en formol, bien desenrollaus pero con malformacions d'o más curiosas, fastiosas y morbosas. No s'i podeban fer fotos, asinas que no'n i puyaré. 

Vistos os calois y os cadabres, pillé unatra moto-grab ta que me levase t'uno d'os reclamos turisticos d'e Bangkok: Erawan Schrine, un monumento buddhista no guaire gran en a cantonada más comercial y interpresarial de Bangkok. Como yera de suposar, o puesto yera a rebutir de turistas, pero no pocos creyents locals tamién bi yeran ufrindo incienso, augua, birolla y flors a o monumento. Tamién bi heba bella colla de bailarinas tailandesas. Y ye que, en a tradición buddhista d'o país, quan se construye en una era, cal adedicar un templet y dixar-ie ofrendas a os espritos que yeran enantis en ixe puesto, a fin que no se carranyen y portien a mala suerte. Sobre o tema d'a 'suerte', ye curiosa a popularidat que teneba a lotería, que vendedors de carrera ufriban de contino más que más t'a propia población local. A plego d'o Erawan Schrine se trobaba uno d'os principals -y muitos- centros comercials d'a ciudat, o Siam Paragon, famoso porque aloixa l'acuario de Bangkok. Dentré en o centro comercial y aproveité o suyo escusau y o suyo aire acondicionau ta descansar-me una mica d'a fuxina, pero no dentré en l'acuario pos yera asabelo de caro y en Manila bi'n ha un asabelo de bueno y grant -y en Zaragoza unatro. 

En salir-ne, facié unatra gambada por Patpong Night Market, bico royo por o que pasé o diya d'antis encara de diyas. Como ista vegada yera de nueitz, podié parar cuenta de l'ambient. Cal decir que iste puesto ufriba atras opcions que no nomás la sexual-alcoholica, con mercaus que no yeran mal pero con productos mica esferents a los que se pueden trobar en Manila. Dimpués d'una chicota gambada, pillé una moto-grab ent'o Bico Chinenco de Bangkok, muito turistico en a suya avenida principal Yaowarat, pero con asabelo de callizos arredol an que, si no te fa cerina de ficar-te-ie, trobabas ambients socials repolius. En iste puesto cené tocín agridulce en un puesto an que nunca no tornaré: tocín agridulce ye agrio y dulce, no pas agrio-dulce-picante. Si antimás l'i metes bien de pinya por totz os costaus, t'has ganau o mío odio.

Baldau dimpués de tanta gambada, pero con a impresión d'haber naixiu de Bangkok d'o bien que me moveba por una ciudat con toque a Manila, pillé una moto-grab que me levó dreito ent'a ducha y o leito, a dormir bien ta concarar unatra chornada maratoniana a l'atrol diya!

17.3.19

Enta Bangkok (i): una Manila... ¿postiza u desenrollada?


Dos diyas sin clase por unas chornadas en a Universidat... Ocasión ideyal ta pillar-me un vuelo de zaguera hora enta Bangkok, una d'ixas ciudatz que m'aganaban, y foter-me astí cinco diyas con a intención de pillar-le o punto. En arrivar ta l'aeropuerto Don Mueang a ixo d'as nueu d'o maitín y practicament si haber dormiu, pillé o tren t'o centro de Bangkok por nomás 5 bath. Ya de primeras paré cuenta que os transportes populars d'a población tailandesa son asabelo de baratos y d'incomodos, igual que ocurre en Manila. 

Como encara yera luego ta marchar ta l'hostal, decidié pillar o famoso tren en altaria -que cal decir que tampoco no ye tan esparpallant como sinyalan bellas guidas-, fer gambadas y veyer beluna d'as fitas que heba sinyalau en o mío GoogleMaps, tot dimpués de pillar-me una SIM de turista con datos ilimitaus mientras una semana a buen pre. Prencipié o mío camín por o parque Lumpini, no guaire gran pero con camins ta correr y marchar con a bici, arbols, entivetz, bells edificios tradicionals tailandeses y monumentos budistas, asinas como chardinetz con orquideas y atras plantas tropicals. Y no tardé en confirmar una d'as mías primers impresions: feba una calor como en Manila de veranos. Cata si en Manila agora en fa bueno y chusto he d'eslampar ta un puesto mesmo más caluroso! Facie la d'aquell y tiré de chapero, sucos y augua.

Dimpués de fer una gambada por iste parque, que remeraba una mica a o Parque Gran de Zaragoza en filosofía, marché ta Patpong, un mercau nocturno de Bangkog an que s'alternal locals de borina, mercaus de carrera y a tan famosa prostitución tailandesa. Como yera de diyas, no s'apreciaba guaire tot isto, pero malas que te metebas por bell callizo a esforigar ascape veniba belún ta ufrir-te os servicios d'as mesachas. Facié una chicota gambada ta fer tiempo y marchar ta l'espectaclo d'as serpients y d'as gripias en o Queen Saovabha Memorial Institute a las 2:30pm. En sí, o puesto ye o centro de venenos y curas de Tailandia, y heban reservau un espacio como museu con una exhibición diyaria. Encara que istos espectaclos talment sigan masiau vistos, en iste t'amostraban cómo actúan os bichos d'una forma muito didactica, de vez que t'endicaban os venenos que levan cadagún y os suyos efectos. O museu, con una parte externa y unatra interna, complementaba muito bien ista recomendable visita. 

Visto o espectaclo d'as serpients, m'hidraté bien y chenté, que ya pertocaba. Y d'astí, hopé ta l'hostal a fer o check-in. L'hostalet estió una grata sorpresa, pos yera a un pre de 6 euros/nueit con buen desayuno incluito, y yera escoscau. Antiparti, en a cambra común as literas teneban curtineta y cadaguna a suya propia luz y os suyos propios enchufes, por o que a comodidat yera maxima, diría que mesmo millor que no en bells hoteletz con cambra individual en os que soi estau. M'i descansé y dimpués marché t'o centro de Bangkok, a mirar-me a suya vida noctura.

Ta ixo, pillé o barco por o río Chao Phraya en a gara de Sathorn ta que me deixase en a gara de Phra Arthit, arrecorrendo asinas toda la marguin d'o centro d'a ciudat. En o camín ent'a gara pasé por o famoso rascacielos pantasma de Sathorn, pero lo han trancau a la visitas. Se puet pillar un barco turistico u bien o barco que emplegan os locals, estando o primer diez vegadas más caro que no lo segundo, tot por una experiencia menos autentica. No lo dubdé y a mía pocha tampoco, pillé o local, encara que curiosament yera más pleno de turistas que no de locals. Y d'astí, ya de nueitz, marché a piet ent'a zona de Khaosan, redolada noctura asabelo de turistica pero sin guaire prostitución. Yera más que más una mena de paseyo maritimo d'a costa mediterránea pero sin mar y en as suyas carreras y callizos bells restaurants con vilas alternaban pubs y atros puestos de borina, con negocios de beliquetz y guariches de venda ambulant. Tamién aquí se vendeba os famosos insectos fritos -cucos, cucarachas, pero tamién arraclans y arainas- que, he de decir, no veyé en dengún atro puesto d'os "puros tailandeses" que arrecorrié os atros diyas. Sincerament, iste puesto en primeras no me fació mica goyo por o exceso de postureo turista. 

Cenau pasta tailandesa en un puesto de carrera de Kahosan aproveitando que no feba tanta calor de nueitz, marché t'atras d'as zonas nocturnas marcadas en a ciudat: Nana - SoiCowboy. Cómo? Pos aquí una d'as amables sorpresas de Bangkok: en moto. Y ye que l'aplicación de Grab -o Uber asiatico con un modelo de negocio menos polemico- t'ufre poder mover-te en moto-taxi, ideyal t'un viachero solitario que presupuesto limitau a qui antimás le fa goyo d'aproveitar os desplazamientos ta descubrir os puestos. Cal decir que por as trazas de movilidat y por atras cosas en Bangkok no me trobaba en un puesto realment esferent a Manila: as conductas, normas y codigos yeran prou parellanas, si bien en Bangkok más postizas como conseqüencia d'un desenrollo que encara no ye plegau ta Manila. 

En Nana - SoiCowboy me trobé bars de borina y mastos chovens y viellos occidentals y chaponeses mirando d'apercazar bella mesacha tailandesa con cuerpo infantil que s'exhibiba en microbikini. Tamién diría que quasi bi heba tantos ladyboys como zagalas. Me sorprendió que no yera difícil de trobar familias occidentals con ninos cenando u fendo-se bella copa en metat d'ixe ambient. Sin querer fer chuicios morals, sí que diré que l'ambient en istas redoladas yera asabelo de postizo. No enduré guaire, por a cansera y porque os ambients occidentals cada vegada me trucan menos, y pillé una moto-grab que me deixaría en l'hostalet, an que dormié asabelo d'horas dimpués de no haber dormiu o diya d'antis y de foter-me buena paliza en iste primer diya en Bangkok.

A mía primera impresión de Bangkok estió que ye una Manila postiza. Encara bi ha dos mundos, ricos y pobres, con esferents culturas y codigos. S'apreciaba una mica de desorden en a sociedat pero tamién amabilidat. Con tot y con ixo, heban desenrollau más grants avenidas que no en Manila y o trafico, estando encara malo, no'n yera tanto como en Filipinas. No bi heba tanta pobreza como en Manila y encara se'n conservaba sinyas d'identidat como as barbacoas y guariches de carrera, pero no pas tantos. Karaokes se'n veyeba, pero no pas guaires, y o baloncesto de carrera quasi no lo trobé. A chent siempre sonrediba, encara que no sé si ixas sonrisas yeran siempre sinceras. De cabo quan os locals miraban d'escular-te y de cabo quan mesmo se carranyaban. Yera como si Bangkok hese estau Manila fa 20 y 30 anyadas, pero dimpués de "progresar" heba cambiau, con cosas positivas y negativas, pero encara conservando una sapia especial que con nomás rascar una mica y salindo-se-ne d'os circuitos turisticos s'i podeba trobar. A resta de diyas me confirmó tot isto! 

9.3.19

Enta Siargao (iii): borina, resaca y plachas


Sabado de nueitz en Siargao y como ya heba dito en dos posts anteriors, buena colla facié en l'hostal an que dormiba. Ye d'ixas cosas que te fa ilusión pos muitas vegadas remero cómo facié collas asinas en hostaletz de Canadá, Nueva Zelanda y Irlanda, pero con o paso d'o tiempo as cosas cambian, bien porque yo soi más aburriu, bien porque a chent que marcha t'os hostaletz cada vegada va más a la suya bola, bien por una mica d'as dos. O caso ye que dimpués d'haber-me arrecorriu a isola de cabo a rabo mientras o viernes y o sabado, a nueit d'o sabado la prencipié entre rons y cubatas en l'hostalet, en companyía de manilenyos mahismos, bells alemans, bellas francesas y bells mallorquins. 

Plegó un inte en a nueit en que aturemos os chuegos y marchemos en as nuestras motos t'os guariches costers que teneban borina ixe diya, que no m'alcuerdo d'o suyo nombre. Be d'estar que en Siargao os guariches se meten d'alcuerdo ta fer borinas esferents diyas y asinas no fer-se a competencia. I arrivaus, una casa graniza feba de bar y o suyo patio yera un troz de placha. Muitos occidentals de muito buen rollo, tamién filipinos y bella filipina que buscaba diners. Buen ambient, pero feito a estar o guarán-centro d'atención quan marcho ta puestos de borina de nomás filipinos en Manila -en estar un d'os pocos foranos- y en no estar-ne en Siargao, pos ya no me feba tanto goyo -sí, una mica refitolero en soi! :-)

Entre bieras y cubatas a nueit se calentó y servidor se retiró en a primera colla, a ixo d'as quatre d'a maitinada. Atros bi enduroron dica pasadas as seis. Con ixo de que en Filipinas no cal casco ni bi ha controls d'alcoholemia, a tornada en moto estió una autentica locura, y no nomás por servidor, sino por totz os que te trobabas en a carretera, que dito siga de paso, en as condicions que yera tasament permitiba ir a más de 30. Dimpués d'as sanitarias gomecadas y d'un par de litros d'augua, marché a dormir, dica que me rebellé a ixo d'as 11 d'o domingo, con firme resaca. Encara asinas, fue o primer que se'n puyó.

Y qué fer o domingo sin perder-lo? Pos fácil, marchar t'o puerto y veyer qué cursas i ufren. A
ixas horas y con a mar una mica picada, nomás se podeba fer o island hoping de Siargao, un recorriu por tres isolas con plachas paradisiacas. Como muitas vegadas he dito, no soi guaire de placha, pero dimpués de resaca bai que no fa honra, y más si ye nuble y o sol no preta, como yera o caso. Asinas que me pillé un barco que en primeras me levó t'a Naked Island, isla dita asinas no porque se fese nudismo, sino porque ye una chicota isoleta feita nomás d'arena, con placha entre auguas turquesas por totz os suyos costaus. Qué millor puesto ta ficar-se en l'augua y aliviar una mica asinas a resaca! Dimpués me levoron enta Daku Island, ta yo a más intresant, pos teneba un lugar filipino muito poliu, con casetas humildes pero bien decoradas, ninos chugando y bichos por totz os costaus: idilico a piet de placha y chunto a una selva de cocoters. Y a la fin me levoron enta Guyam Island, chicota encara que con bell cocoter y sin lugar, en una parti teneba banyeras-badinas en piedra an que ficar-se-ie ascuitando as olas de que cabo quan i plegaban, muito debilitadas y fendo a impresión d'hidromasache. Atra vegada que me i fiqué en l'augua, y resaca quasi curada! Como yera nuble, poca chent bi'n heba, pero ta yo ye a millor traza de fer una actividat d'istas, pos encara que pareixca que l'orache no acompanya, en estar poca chent y en no picar o sol, servidor lo disfruta muito más.

Dimpués torné ta General Luna y chenté firme, de vegada que m'hidraté y facié una
gambada pos os arredols en moto. Ya de nueitz torné ta l'hostal y comenté o diya con os companyers, de vegada que istos ya yeran encetando a borina d'a nueit. Servidor chugó una mica a las cartas y daus, y mesmo s'animó a fer una biera en o bar que teneba borina ixa nueit de domingo, dito Bravo. Pero nomás una y a las 12 en o leito, que o luns quereba puyar luego ta fer bella cosa, encara que a borina yera tan de buen rollo y a mosica que meteban tan buena, que trucaba. Asinas, ixe lunes torné ent'o puerto y demandé por a cursa t'a isla cercana de Socorro an que se troba a famosa Sohoton Cove, con plachas, badinas y espelungas. Os diyas d'antis ya heba demandau por ista cursa pero o mal orache no permitiba de fer-la. Iste lunes pareixeba no'n fer pero o guardacosta encara la continaba vedando, asinas que me quedé con as ganas mesmo dimpués de prebar varias vías mientras una hora. 

Asinas que pillé a moto y torné a fer un rolde a la isola de Siargao, aturando en dos puestos que m'heba pasau por alto. O primer de totz, o río que ye no guaire luent de General Luna, a tranta minutez en moto, famoso porque tien una palmera inclinada en metat d'o cauce que fa una foto perfecta y an que han apanyau una baga do te podebas tirar y fer o mono en metat d'a selva, cosa que prou que facié encara que con una mica de medrana. Tamién ufriban a posibilidat de logar un kayak ta fer una gambadeta en o río por metat d'a selva. Poca información se troba d'iste puesto por o rete y ye que fa nomás mes y meyo que l'han acotraciau. O segundo, en l'atro costau d'a isola, o puerto de Santa Mónica, que dicen tiene un brazo granizo entrant en o mar -como lo que se troba en Cloud 9 y atros puestos d'a isola- y que ufre buenas anvistas, encara que tampoco no mereixeba a pena ir de propio t'o puesto. 

Dimpués, torné china chana arrecorrendo a isola por esferents carreteras, ta no dixar-me ni un metro por veyer, encara que no me trobé garra cosa guaire especial y sí muitas pistas de
tierra-piedra envolicadas de fer con una scooter, y más con terrenos mullaus y de cabo quan mesmo engaronaus. De nueitz cené a mía zaguera pizza en o mío guariche favorito a'l canto o puerto de General Luna y hopé ascape t'o leito despedindo-me d'os míos recients amigos y d'a Marqueta 3, pos a l'atrol diya me saliba l'avión enta Manila bien luego, chusto ta plegar a fer as clases d'a tardi. 

Me quedo con buena sensación de Siargao: sin estar o millor puesto de Filipinas, ye ideyal si marchas con amigos con ganas de borina y conoixer Filipinas, tanto en naturaleza como en chents. Ye verdat que por istos motivos m'estimo más de Baler, en estar menos guayón y más barato, pero ixo no desmereix a Siargao. Antimás, o feito de que no podese fer a cursa ta Socorro-Sohoton ni ta laguna de Sugba son motivos ta tornar-ie quan me visiten os amigos!
 

2.3.19

Enta Siargao (ii): rematando o chiro a la isola


O sabado de maitins anunciaba un diya nublo y con bella plevida, pero poca. Asinas que yera o diya perfecto t'arrecorrer a resta d'a isla y tornar de tardis-nueitz ta General Luna. Dimpués de fer-me un desayuno d'ixos de rei (birostas, uegos, beta, mango, café), pillé a Marqueta 3 y hopé ta l'atral punta, a de Alegría, chusto ta prener o itinerario que heba tallau o diya d'antis por o tempero. 

En ixe atro costau d'a isola o primer que facié, veyendo que feba bueno, estió marchar t'as guargas de Taktak. Polidas y con una cascada graniza, yeran masiau acondicionadas t'o mío gusto, con badinetas artificials feitas mientras baixaba o río, gradas y puestos ta fer lifaras. Con tot y con ixo, feban vez y bells ninos blincando por a cascada y chugardiando l'animaban prou. A suya familia me convidoron a ron y biera, conque millor encara. Y prou que sí, augua dulza, que no te dixa ixa sensación a puerco en a piel. 

Capuzau en as guargas, marché ta placha de Alegría. Encara que por o camín me trobé a un sinyor montando un carabao: uno d'os míos suenyos en Filipinas! Asinas que sin mica vergüenya, aturé a moto, le facié una foto y un video y le demandé a o buen hombre si me dixaba montar-lo. Y bai si me'n dixó! A la fin monté un carabao! Y yo firme contento. Atro hombre que pasaba por astí y le feba gracia a situación me fació as correspondients fotos, pos l'hombre d'o carabao no sabeba maniar trastes electronicos. Dimpués, continé o mío camín y plegué t'a placha d'Alegría, repolida como tantas en istas isolas, con palmeras, bells guariches de placha pero pocos, arena blanca y auguas azulas turquesas. Con tot y con ixo, como no m'agabana d'emporcar-me de sal y arena quan me quedaba muito viache, no me i fiqué. 

De Alegría marché china chana ent'o sur tornando-ie. Por o camín me trobé con una gallera de lugar. Encara que no soi fan d'as peleas de gallos, o puesto teneba encanto y yera de dar aturar una mica y visitar-lo. En un escenario tot feito de fusta pero bien treballau, bi yeran fendo o espectaclo y bell par de centenars d'hombres de todas as edatz -tasament mullers- astí yeran levando os suyos bichos y apostando. Si quan estié en Pasay-Manila ya me pareixió esparpallant, ista vegada en metat d'a carretera a'l canto d'a selva, con un escenario muito más artesanal, un ambient muito más rural y con entrada franca, encara me sorprendió más. Me i metié alto ta poder veyer bien l'ambient, mientras a'l canto teneba a un nino cudiando a suyo gallo que en breus competiría. 

Dimpués de bells minutos, emprendié o mío camín y aturé en una curva an que poder mirar-me os manglars d'a redolada. Y ye que a costa oeste de Siargao tien o más grant manglar de Filipinas, con muitas especies de plantas y bichos de toda mena, entre ells o cocorel de mar, o más grant d'o mundo. De feito, o record d'o cocorel más grant mai trobau vivo lo tien Filipinas con Lolong, un bicho de más de 6 metros preso en 2011 y muerto en 2013, que yera no guaire luent de Siargao. No hese dito que no a fer una gambada en barco por ixos manglars, pero como dengún no me l'ufrió quan pasé por ixos puestos -cosa rara en iste país- y ya en heba visitaus atros, pos no se terció. 

Vistos os manglars, continé o camín de tornada enta General Luna, aturando en as plachas de Unión, y dentre ellas, a famosa Secret Beach, que no me dició guaire cosa pero que ye asabelo de famosa entre os surfistas.  Más goyo me fació Doot Beach, encara que con a marea baixa feba bellas ripas d'arena que s'alternaban con algas an que si pisabas t'ibas entabaixo bell meyo metro u más y costaba quitar a garra, por o que caleba ir blincando de ripa en ripa y de cabo quan te fotebas bell susto.

Y a la fin, bien contento en haber feito o rolde a la isola, arrivé en General Luna, an que marché a veyer l'atardeixer en o Cloud 9, a parti costera de General Luna an que heban apanyau una pasarela con una casa-mirador a la fin an que veyer o Pacifico, os surfistas y una repolida puesta de sol. En arrivar-ie tardi, no me facioron bosar entrada porque a sinyora que lo levaba marchaba ta casa, como bien mereixe, y no quereba esfer totz os suyos trastes nomás ta cobrar-me, asinas que millor encara -encara que no yeran que 20 pesos.

Y dimpués de feito isto me cené una pizza sobrebuena y bien barata en o centro d'o lugar ta dimpués marchar ta l'hostalet, an que m'aguardaban os companyers con redomas de biera y ron, entre cartas y daus, aprestando una nueit magnifica de borina y desfase que comentaré a l'atrol post!