21.2.19

Enta Siargao (i): buscando desconexión

 
Zaguer cabo de semana de chiners y yo que buscaba desconexión. Asinas que aproveitando que o lunes teneba o festivo de Santo Tomás, y por lo tanto o cabo de semana me se feba de quatre diyas, pillé un vuelo y un hostalet bell par de semanetas antis. Siargao yera uno d'ixos destinos turisticos que apareixen en toda guida occidental y d'o que tot o mundo charra maravillas, y yo encara no lo heba visto. 

Asinas, o viernes pillé o primer vuelo de maitins, arrivando en Siargao a las 8, con tot o diya por debant. O primer que facié estió marchar ta Del Carmen, famosa localidat en tener a man a laguna de Sugba, que dicen ye repolida. Dicen que en ye, pero yo me quedé sin veyer-la, pos yera trancada varias semanas ta "escoscar y mantener". En o lugar tamién ufriban escursions t'as isoletas con plachas paradisiacas d'arredol, pero a yo no m'en agabana, y menos quan sabeba que bi heba millors plachas en atros puestos d'a isla. 

Visto o panorama, marché china chana, a pur de tricycle, enta General Luna, o puesto más turistico d'a isola y an que m'aloixaba, pos a servidor ista vegada tamién l'aganaba una mica de borina. Y astí, en o mesmo aloix an que me quedé, logué una moto por os tres diyas y meyo que la iba a emplegar: a Marqueta 3. Cal decir que l'aloix, dito Coco Pod Hostel, no yera mal, pos encara que dormiba en cambra de diez personas, a curtineta en as literas daba privacidat, os companyers fuoron mahismos y, o más important, os escusaus comunals yeran siempre bien escoscaus. 

Con moto y aloix, y dimpués de bien almorzau, marché por a isla, tenendo como primer aturada o mirador d'os cocoters. Y ye que en a carretera entre General Luna y San Isidro, malas puyar un puertet se fa una curva que de bote y boleyo te presienta una val graniza a rebutir de cocoters. Repoliu, encara que servidor que s'heba mirau as descripcions por o rete tampoco no lo trobó un must. Ixo sí, por o camín, a plevia s'alternaba con o sol y me regaló un arco de sant chuan esparpallant. 

Dimpués, con a carretera mullada, plegué en a famosa espelunga-río sozterráneo de Tayangban. Chicota pero repolida, entras por una boca y en sales por unatra, practicament a nado. Cata si se'n pueden fer en Filipinas, pero yo no me'n canso: aimo as espelungas acuaticas. Con o primer banyo d'o viache, pillé a moto con firme plevia y arrivé en as badinas maritimas de Magpupungo chusto quan escampaba. Ye curioso veyer como as rocas fan piscinas a'l canto d'a mar quan a marea ye baixa, pero sincerament, ya en he vistas prous -tanto en Filipinas como en atros puestos- y no m'impresiona guaire. Istas yeran granizas y o color coralino contrastaba con o fosco d'a mar, que por cierto, yera bien fura. Polidas en yeran, sí, pero bi heba tanta chent que le sacaba muito encanto. 

Asinas que visitadas, ficau en l'augua salada y prentando a espurniar, pillé a moto enta l'atral aturada: a placha de Pacifico, conoixida más que más entre surfistas. A placha yera repolida, sí, con palmeras, arenas blancas y auguas coralinas turquesas, mientras que o lugar se veyeba masiau guayón y modernet, asinas que feba entrefilar que yera puesto d'occidentals. Y as tablas y os numerosos puestos de surf confirmaban que en concreto en serían d'a moda surfera. Con tot y con ixo l'orache yera tan malo, con as plevias intermitents y con olas granizas, que no bi'n heba dengún. Millor ta yo, que podié mirar-me millor a placha, encara que ista vegada no m'aganó de ficar-me-ie. 

Con un orache que no dixaba fer guaire más, pos as plevias se feban más fuertes, y baldau dimpués de no dormir que tres horas, marché china-chana ta General Luna. O facié por a carretera de Del Carmen, ta fer tiempo y veyer bella atra cosa si escampaba, pero estió mala esleción: as plevias me facioron aturar varias vegadas, si bien os locals, y más que más os ninos, yeran bien mahos, siempre sonredindo-te y tratando-te millor que no en casa. Una vegada en l'hostalet, conoixié a la resta de huespetz, filipinos y occidentals, con os que ascape facié pacha chugando a cartas y daus y encetando una conexión que daría una d'as millors borinas d'a mía vida a l'atrol diya. Pero ixo ya será tema t'atro post!  

18.2.19

Enta Hong Kong (iv): colonialismo anglés fulero


Recta final d'a nuestra luenga semana por Hong Kong y aproveitemos ta prener o barco turistico Star Ferry que arrecorre Victoria Harbor. Ye una d'as cosas más recomendadas ta fer t'os turistas y no fa burro falso, encara que nusatros, que ya nos hébanos arrecorriu o puesto dende as dos costas de Hong Kong Island y Kowloon, no nos impresionó tanto como atros dicen. Veyemos, quasi por zaguera vegada, o poliu skyline de Hong Kong, con a suerte de que pillemos o zaguer barco de diyas, con o que podiemos veyer-lo tanto con a luz de sol como a nueit. Ixo sí, a rabior que'n feba nunca no se nos ixuplidará. 

Feita la gambada en o barco d'una horeta tornemos a cenar en o nuestro puesto favorito, os guariches de Temple Night Market, ta descansar-nos y a l'atrol diya tornar de maitins t'a tuca Victoria y mira-nos a ciudat dende alto de diyas. Puyemos en unatro d'os atractivos de Hong Kong, o famoso tranvía cremallera que puya dende Central dica a tuca -400 metros de deslibel- en pocos minutetz concarando ripas costerudas que quasi fan pareixer aquello una montanya rusa. Inicialment un meyo de transporte t'as familias que viviban alto, agora ye un atractivo turistico más d'a ciudat, y a verdat que en conservar o pre de transporte publico, ye de dar prener-lo. 

Una vegada alto no nomás nos miremos a ciudat y o suyo skyline, sino que tamién faciemos un camín circular de 45 minutos arredol d'a tuca, bien marcau, sencillet, con bellas cascadetas y badinas y con una selva repolida an que mesmo podiemos veyer bien cerqueta un chabalín granizo. Tot con anvistas de Hong Kong por totz os costaus. En resumen, as millors anvistas, comodidat y tranquilidat sin perder naturaleza. Dimpués servidor s'animó a puyar dica a tuca de más de 500 metros, an que unatro mirador ufriba vistas semellants en metat de tranquilos chardins a ixarramantons mientras Ana me asperaba posada en una d'as cadieras d'os chardins en estar baldada. Dimpués baixemos t'a ciudat, ista vegada en bus, pos no yera de dar fer a cola de quasi una hora ta baixar unatra vegada en o tren cremallera.

Ya en a ciudat, visitemos o parque de Hong Kong, a man de Central, ye un espacio tranquilo con fuents bien pensadas y disenyadas y con buenas piscinetas y cascadetas artificials ficau entre rascacielos. Tot y que Hong Kong no m'ha feito goyo, os suyos parques son bien planificaus y permiten trobar a tan ansiada tranquilidat que en Manila no bi ye.  Y con o wifi gratuito, pos encara millor ta fer un descanso.Y dimpués, marchemos t'os chardins zoolochicos y botanicos de Hong Kong, francos y an que destacaban as coleccions d'aus y de primates varios. O puesto continaba estando tranquilo y poliu en metat d'a chungla de rascacielos, pero os monos yeran en garcholas no guaire grans, y encara que son escoscadas y os bichos se veyen bien alimentaus, creigo que ye una cosa que resta más que no suma a la ciudat. 

Dimpués, nos despidiemos de Hong Kong, d'os suyos buses y tranvías moda anglesa y aproveitemos ta fer-nos a zaguera foto en o colechio an que estudió Bruce Lee, pos vivíbanos chusto a o costau. Ana y yo pasemos os dos zaguers diyas d'o viache en Macau, pero como yo ya i estié y más que más repitiemos cosas, tampoco no i escribiré dentrada. En o ferry, podiemos alufrar o puent más gran d'o mundo, que conecta Hong Kong y Macau y que engueroron fa pocos meses. Pero a diya de hue encara compensa pillar o ferry antis que no o bus ta marchar entre as antigas colonias. He de decir también que en Macau visité un nuevo puesto: o centro d'interpretación y cridanza d'onsos panda, uno d'os animals favoritos d'Ana, an que se pueden veyer por un euro. As condicions podrían estar millors t'os bichos pero no yera de mal visitar tampoco. 

En cheneral, Hong Kong ye una ciudat que no m'ha convenciu, no pas como Singapur u como o propio Macau. L'urbanismo anglosaixón se nota, y sin estar una ciudat d'urbanizacions unifamiliars esparricadas, ye feita ta l'automóvil, ta circular, ta consumir y ta competir, con bell parque pincho ta poder suplir a resta de necesidatz humanas. Por contra, l'urbanismo de Macau ye esferent: ye una ciudat feita t'o piatón, ta fer gambadas y en a suya más grant parti ta convivir. Diría que os colonizadors levoron as suyas esferents ideyas d'urbanismo a las colonias, y si o mundo portugués se veye refleixau en Macau, o pensamiento anglosaxón se refleixa en Hong Kong. 


9.2.19

Enta Hong Kong (iii): os puestos más 'esencials'


Dimpués de veyer mercaus, chardins y templos budistas, un diya de maitins dimpués de pretar-nos un buen desayuno en o McDonal's -o puesto más barato que bi'n heba- enfilemos t'o monasterio budista de Po Lin alto d'una tuca en a isola de Lantau, plegando a traviés d'o teleferico de Ngong Ping en un trayecto que esnavesa repolidas selvas y tucas mientras más de meya horeta. O teleferico ye caro pero ye de dar pillar-lo. O monasterio y o lugarichón d'arredol farsiu de botigas ye masiau postizo, como as espelungas de Batu en Kuala Lumpur, y no ye raro de veyer turistas que pareixen trobar o nirvana en una impostura de cartón-piedra, pero o puesto en sí yera bien chestionau, tot piatonal, ordenau y escoscau en metat de repolius monts. Bellas vacas bien domesticadas ufriban a bienvenida a turistas -como yo- que prou que sí nos aganaba de fer-nos as fotos con ellas. Y tot isto presidiu por una estatua chigant de Buda. Cuasi cuasi como Paniello.

Tornemos atra vegada en o teleferico, ista vegada aproveitando-lo más, porque en puyar-ie bi heba masiada chent y no podiemos disfrutar de tot as anvistas. O sulero yera transparent y se podeba veyer o camín que puyaba dende a costa dica o monasterio por metat d'a selva honkonesa. Aganaba de fer-lo, pero claro, se'n amenista horas y horas, las que no tenébanos. D'atra man, as anvistas dende o teleferico yeran esparpallants. Y una vegada abaixo, marchemos en metro y bus t'o lugar de Aberdeen en a isola de Hong Kong. Iste lugar leva fama d'estar un puesto tradicional de pescadors y encara que o puerto tradicional ye reconvertiu en un conchunto de restaurants-barcos, agún s'aprecia l'actividat pesquera y tiene una ulor a pelicula de Bruce Lee que en parti yera o que Ana y yo buscábanos dende o prencipio. Sin dubda, o suyo parque-paseyo maritimo ye una d'as cosas recomendables a fer en Hong Kong.

En istas que en metat d'o puerto a Ana l'agana de pillar un barco que nos leva t'a isla de Lamma, no por veyer a isla, sino por disfrutar d'o paseyo en barco, más que más en salir d'o puerto. Yo no yera guaire convenciu pero a la fin lo faciemos, y arrivemos en o puerto de Pak Kok Kau Tsuen, an que baixemos y faciemos una gambada antis de pillar o barco atra vegada ta tornar-ie. O puesto yera raro, un lugar chicot, poliu y tranquilo que yera poblau más que más por occidentals modernetz en moda tipica alemana-guayona, con puntos hipsters, emos, cueros y ixas modas foscas que te fan pensar que yeran actors de Las von Trier u lo menos que os suyos costumbres sexuals no serían os "comuns". 

En tornar, ya de nueitz, faciemos unatra gambada por o puerto de Aberdeen mirando-nos a iluminación d'os nuevos restaurants y antigos barcos pesquers, ta dimpués marchar en metro y bus t'a tuca Victoria, an que se tienen as millors anvistas d'o centro metropolitano de Hong Kong y Kowloon. As anvistas yeran repolidas y encara que muita chent marcha t'un mirador de pago alto d'un edificio nuevo y moderno que bi han feito, bi ha varios miradors naturals francos an que mirar-se a ciudat de Hong Kong dende alto sin menester de bosar. Nos fació firme goyo y bell par de diyas dimpués i tornemos ta mirar-nos a ciudat de diyas. Dimpués, empleguemos as nuestras zagueras enerchías en veyer de nueitz Central y o vico d'o Soho, con a famosa zona de marcha Lan Kwai Fong. Nos pensemos de fer-nos bella biera por astí, pero os pres y l'ambient excesivament guayón-modernet nos desanimó, asinas que tornemos ta l'hostal y faciemos una gambada por a redolada de Temple, muito más d'o "nuestro rollo".

A l'atrol diya marchemos ta Ping Shan y o suyo camín patrimonial, luent d'o centro de Hong Kong y relativament cerca d'a muga con China. Iste camín arrecorre una urbanización que diría data d'os 70-80 y que refleixa o Hong Kong tipico d'as peliculas de Bruce Lee, que como deciba antis, yera una mica a ideya que en primeras levábanos. Esparricaus mientras o camín, un viello concello, y buena cosa de templos relichiosos y escuelas que feban parti d'o clan Tang, uno d'os cinco clans que Hong Kong teneba y que resistió o dominico britanico dica o sieglo XIX, pos os suyos territorios s'estendillaban en a zaguera parti incorporada d'a colonia (New Territories). Alto d'o lumo d'o lugar, un centro d'interpretación d'a historia d'o clan y d'a redolada. A más grant parti d'istos edificios se contruyó mientras os sieglos XVIII y XIX, encara que belunos como a pagoda u torre relichiosa tiene más de 700 anyadas d'antiguedat. O puesto tamién tiene un chiquet lago artificial con vechetación d'a redolada que fa as veces de parque. Probablement, iste ye o puesto de Hong Kong que más goyo m'ha feito, que preserva más a suya esencia historica, encara que reconoixco ye inchusto descalificar una cosa por no cumplir expectativas previas. 



3.2.19

Enta Hong Kong (ii): cabo d'anyo y tensión


Pocas horas quedaban ya t'o proposito principal d'o viache ta Hong Kong: o cabo d'anyo. Asinas, dimpués d'a curseta d'o diya marchemos ta l'hostalet an que yéranos y dimpués d'a correspondient ducha y cena, marchemos china chana t'os parques y paseyos de Victoria Harbor, an que ríos de chent iban en mainada seguindo os sinyals que marcaban os camins t'os esferents puestos an que poder alufrar os fuegos artificials y a resta de celebracions. I arrivemos con quasi d'os horas de tiempo, asinas que astí nos estiemos posaus por tierra aproveitando bell wifi y bell chuego en o smartphone ta pasar o tiempo, de vez que de cabo quan "luitando" a empentons ta que bell agudo no s'i colase. 

Y dimpués de l'aspera y d'os meses planificando-lo, o momento i plegó: au 2018 y ola 2019! Y bai que fulero que'n estió... Diez minutetz de fuegos artificials tras a cuenta atrás de diez segundos mesa en uno d'os rascacielos y prou. Sin desacherar, os fuegos artificials y as celebracions d'o cabo Expo estioron millors. Dimpués nos comentó o mesache de l'hostal-airbnb que ista anyada heban estau curtos y fulers, pero que por un regular os fuegos enduran meya horeta y dimpués fan bella cosa más dica la una. Encara asinas, nomás por os ríos de chent y borinetas que se'n feban en toda la ciudat con bells bars pixautos, a experiencia mereixeba. Nusatros nos animemos a fer una gambada pero ascape marchemos a dormir, pos yéranos baldaus y l'ambient afogaba. 

O diya d'anyo nuevo, bien fredo, marchemos t'una d'as principals atraccions de Hong Kong: o monasterio d'os 10.000 budas, templo budista de fa poco más de 50 anyadas feito en l'alto d'un lumo. Caleba puyar buena cosa d'escalerons, siempre cusiraus por estatuas budistas de cartón-piedra tintadas de dorau, ta plegar ta bell par de conchuntos templarios budistas que en estar alto ufriban buenas anvistas. Arrivar-ie no nos costó guaire, pos encara que ye luent d'o centro de Hong Kong, una gara de metro te dixa a'l costau. Tot y que ye uno d'os principals reclamos d'a ciudat, no bi heba guaires turistas y a más grant parti d'os que bi'n heba, yeran curiosament filipinos. 

Visto o monasterio y prencipiando fuerte o diya, decidiemos continar con a visita a esferents mercaus de Kowloon. Prencipiemos por o mercau dito "d'as mullers", nombre polemico y más quan astí vendeban souvenirs, productos textils y accesorios, d'ixos que se pueden trobar en mercadetz de carrera de tot o mundo pero a un pre más caro en Hong Kong. As carreras afogadas por os puestez y a grant cantidad de turistas le daba ambient. D'astí marchemos a piet a o mercau d'as flors, bell par de carreras grants an que vendeban flors y matas de toda mena, curiosament muitas d'ellas as mesmas que se pueden trobar en una floristería zaragozana. Y d'astí, con muita cansera, marchemos t'o cercanismo mercau d'as aus en o parque Yuen Po, an que vendeban aus caseras de toda mena, mesmo guacamayos. Tamién bi heba loletz graciosos que i marchaban con as suyas aus nomás ta paseyar-las por astí u que'n veyesen atras, encara que o más impactant d'o mercau yeran os puestos an que vendeban grichons, cucarachas raras y atros insectos fastiosos vivos que feban d'alimento a bellas especies d'aus. 

D'os mercaus decidiemos de marchar t'o chardín Nan Lian y o suyo templo budista Chi Lin Nunnery pillando un metro -cal decir que o rete de metro de Hong Kong ye prou bueno. Y en istas que nos trobamos con una manifestación graniza en metat d'a carrera, u millor dito, un conchunto de manifestacions prou festivas, con orquestetas, tambors y ixa mena d'historias, que pareixeban convocadas por esferents luitas socials y collas con reivindicacions diversas -democracia, multilingüismo, propiedat privada, libertat relichiosa, libre comercio, luita contra os mercaus d'organos, etc.- pero todas ellas con un denominador común: o suyo refús a China. En a cera, collas chicotas de contramanifestants esparricadas cada cincuanta metros portiando sinyals de Hong Kong y de China. De cabo quan bells piatons se concaraban a istos zaguers y a policía -que no'n yera poca- heba de fer paz. Os cartels y pancartas en os dos costaus yeran escritos en chino y en anglés -más en chino- encara que servidor no estió capable de veyer cuánto de mandarín y cuánto de cantonés bi'n heba. Cal decir que Hong Kong pasó a mans chinencas en 1997 baixo un rechimen especial que le da muitisma autonomía y mesmo independencia, más que más en custions comercials-economicas y de libertatz. Con tot y con ixo, pareix que en as zagueras anyadas China cada vegada tien más presencia y d'atra man Hong Kong nomás tien iste estatuto especial guaranzau dica o 2047, esbruixando un esdevenidero incierto. A tensión social, a poco que sigas una mica agudo, se nota.

Vista a manifestación, marchemos t'o parque y o suyo templo, luent d'o centro d'a ciudat pero no guaire luent d'o metro. Os chardins de Nan Lian yeran prou polius sin tampoco estar una alfaya y teneban unas cascadetas mahas, mientras que o templo budista de Chi Lin Nunnery que data d'o primer tercio d'o sieglo XX yera espartallant. Granizo, con edificios y patios repolius, y prous turistas. Como curiosidat, una guardia de seguridad me carranyó d'una traza graciosa por fer fotos en l'interior -prometo que no heba visto o sinyal. En una botigueta d'o templo a Ana y a yo nos debioron de veyer ricos tot y que levábanos ropas d'o Decathlon: nos dixoron ixolomar y nos miroron de vender un troz de costra y fusta d'un extinto arbol malayo que seguntes a botiguera feba d'esquisita especia dulce t'o minchar, tot por o modico pre de 30.000 euros. Hese estau un buen palo t'o mío can, pero lo siento por ell, no teneba o diya cheneroso.