Dimpués d'a visita a las tierras marquistas de Laoag y arredols, pillé o bus y marché ent'a punta norte d'a isola de Luzón: Papugpud. Iste lugar ye conoixiu entre os filipinos por as suyas plachas azuls turquesas, a suya tranquilidat y o suyo orache 'fresco'. Sin estar uno d'os puestos turisticos más recomendaus, como Palaway u Boracay, tampoco no ye un completo desconoixiu.
Encara que Papugdug fa parti d'a provincia d'Ilocos Norte, o trachecto en bus no ye curto: de dos a tres horas. En ell, puetz continar veyendo panizo, vacas y cada vegada menos
pobreza. Os jeepneys han dispareixiu, nomás trobas autos privaus, furgonetas, buses y pocos tricycles. No bi ha trafico en as carreteras, ni botiguetas-guariches a piet de calzada y as formas de conducir son prou occidentals. As casas, que ya se veyeban buenas dende Vigan, aquí son encara millors -u a lo menos quasi no se i veyen chabolas u casas malas- y ferían a delicia de qualsiquiera de nusatros. Garra pobre en a carrera, pocos cans y fendo buenas farchas y totz os ninos bien vestius. Y, sorprendentement, iste libel de vida no ye enreligau con turismo occidental, quasi inexistent en a redolada -a lo menos os diyas que i estié.

Atra cosa que choca muito ye l'orache. Y ye que malas que pasas o Cabo Bojeador l'orache
se torna subtropical, pasando d'a fuxina enta un clima suau que fa alcordar-se de Canarias, aforro mientras o diya y con una chaqueteta mientras a nueit. Os zaguers monts de Cordillera, a latitut norte y as corrients marinas tienen a culpa. Tamién me pertocó un diya de plevias, por o que decidié fer en o puesto dos nueitz en cuentas d'una -por ixo, y porque ye un paradís terrenal.
En Papugdug bi ha dos zonas de placha: Saud -u White Beach- y Blue Lagoon. Seguntes heba leito por o rete, a primera yera una zona 'más marchosa' y a segunda, más tranquileta. Asinas que malas plegar t'o centro d'o lugar, demandé a o tricycle de marchar ent'a segunda, pos quereba tranquilidat. Pero me dicioron que yera prou luent -45 minutos- y ya yera de nueitz, asinas que marché ta Saud, a bells 10 minutos en tricycle. Allí bi ha una ripa de puestos anque aloixar-se, a un pre muito bueno, con calidat decent y sin garra occidental. Asinas que allí que facié as dos nueitz.

por astí a man: a espelunga-arco costero de Bantay -Bantay Abot Cave- y dimpués de caminar una hora, o viaducto maritimo de Patapat (foto alto). Iste no ye una gran cosa y por Europa trobamos muitas construccions asinas. Manimenos, aquí en Filipinas ye una fita d'o desenrollo y a la chent d'aquí les encanta. Contribuye tamién a la imachen desenrollada de Ilocos en cheneral y en especial d'Ilocos Norte. En tornar, encara de diyas, ya feba sol, por o que aproveité ta ficar-me en l'augua fresca d'a preciosa placha de Saud.
A l'atrol diya, me rebellé tornando-me a ficar en l'augua azula d'a placha entre palmeras,

Dimpués d'isto, visité as tamién famosas formacions cheolochicas de Kapurpurawan.
Formas curiosas, destacando una roca-mollón, resultau d'a erosión d'a mar con as areniscas, y que fan recordar a las formacions comuns en as isolas de Malta. Con tot y con ixo, o puesto ye chicot y s'arrecorre en 30 minutos u menos. Y ya, como zaguera parti d'as chornadas d'o norte, estió a visita a o faro d'o Cabo Bojeador. Iste faro, con tres partis -corte, pabellón y torre- estió feito por os zaguers espanyols y inaugurau en 1892. A mía historia d'aimor con iste faro viene dada por os documentos historicos que soi treballando sobre Filipinas, pos en os zaguers tiempos d'o colonialismo espanyol y mientras a puenda norteamericana iste faro situau en a punta noroeste d'o país estió clau en as comunicacions maritimas, y de contino ye mencionau y tractau. Asinas que, sin estar una grant cosa a veyer, ta yo de tanto ascuitar-lo y treballar-lo yera una visita obligatoria y ilusionant. Cal decir que por astí ya se prencipiaba a notar a fuxina atra vegada.
En resumen, contra más puyas ent'o norte en Ilocos más riqueza y fresquet bi ha. O libel de vida d'o norte ye altero, igual que o que trobamos por un regular en Europa, y diría que mesmo con más calidat, con a saber-lo de casas esparpallants y sin as desigualdatz que se troban en a resta d'os puestos. Ye una redolada tranquila, con buen orache y sin atraccions turisticas destacables, pero con un desenrrollo occidental -molins d'airera, viaducto de Patapat, no bi ha jeepneys...- no basau en o turismo que fa un contraste singular con a resta d'o país. De seguras que si uno rasca una miqueta, trobará cosas fieras, pero en primeras, ista provincia pareix un buen espiello an que a resta de Filipinas podría mirar-se-ne.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario