12.7.19

Enta Caramoan (ii): más placha y más espelunga


Encara me quedaba un diya más en Caramoan, o tercero, y yo firme contento porque veyeba que me vagaba de veyer tot o que quereba. Asinas, ixe tercer maitín, dimpués de desayunar-me-ne como un campión, me decidié a pillar l'atro island hoping, o curto, ista vegada sin a companyia de Jerry, que heba de treballar. Tot pareixeba prencipiar mal: en l'hostal os treballadors, tot y que yeran muito mahos, no pareixeban tener o diya entonau, a moto que me levaría t'a placha de Paniman puncha,
prengo un tricycle que yera a rebutir y tenió problemas ta concarar bella costera, o barco que pillé en a placha ta fer l'island hoping se malba y habié de pillar unatro, asinas asinas. Pero a la fin, y con quasi una hora de retraso con l'horario inicial previsto, aconsigo emprender a marcha. 

A primera d'as isolas vistas en iste viache d'islas paradisiacas estió Matukad, con una placha d'arena blanca y auguas turquesas trestallada en dos por una gran roca. O equipo de supervivients yera fendo astí bells decoraus con fustas ta bella preba que'n ferían. Les saludé pero no me respondioron: qué esferencia os europeus y os filipinos! Ixo  sí, me dixoron estar-me-ie sin problemas. Mientras buen rato estié l'onico turista astí, encara que dimpués plegaría unatra colla de filipinos, d'os pocos turistas qu'i veyé. Se bi yera de bitibomba y yo aproveité t'acubillar-me baixo os abrigos que as olas fan desgastando a roca caliza baixa d'as isolas, dando-les a silueta de campirol, asinas no me cremaba. Y entre ixos abrigos marché a piet ent'atras plachetas y calas que bi heba no guaire luent y an que yera solenco de tot, mesmo con a tentación de meter-me en bolas -cosa que no facié por si un caso, pos o nudismo ye viedau en Filipinas. 

Dimpués d'una horeta en ixa placha torné t'o barco, que me levó t'a cercana isla de Lahus, tamién con una placha polida con dos costaus, un en cada marguin d'a chicota isola. Parellana a l'atra, m'i estié mientras una horeta tamién amagando-me d'o sol baixo os cubillars que heban esbruixau as olas en os paretz calizos dimpués de tantistas anyadas. Candreixos a boticiegas, peixes tropicals de colors visteras, peixetz que lo mesmo yeran en l'augua lo mesmo blincaban por os paretz y de cabo quan bella estrela de mar me feban companyía. Astí estié unatra hora dica que pillé o barco asperando una tercera isola. Pero no, o viache d'isolas curto ye curto entre atras cosas porque no se'n veyen que dos. En primeras yera una mica desconfitau por si l'hombre d'o barco no quereba treballar y m'heba timau, pero no'n pareixeba. Dimpués m'informé sobre iste island hoping curto y ye que ye asinas. Facié la d'aquell, y encara que curto, cal decir que os paisaches, as isolas y as plachas que se veyeban en a peninsula principal de Caramoan -incluyindo a famosa Gota Beach ocupada por os Survivors- yeran más polius que os que heba visto o diya d'antis en o recorriu luengo: iste atro recorriu ye curtet y chicot, pero repoliu.

Ya en tierra y con prou tiempo por debant, decidié de prebar a espelunga más famosa d'a
redolada, a de Calupnit. Asinas, dende Paniman pillé una moto ta que me i levase, y o conductor, que curiosament se deciba tamién Jerry, no conoixeba an yera a espelunga y se trafucó. Mientras, me meteba una toballa en os brazos ta no cremar-me os abambrazos, pos o sol yera furo y o chapero no me cubriba que o rostro. Y la fin, y gracias a l'aduya local a o conductor, arrivemos en un lugarichón, y en concreto en la casa d'una familia muito humilde, con un hombre viello sin quasi dients y bells ninos bien mahos chugardiando en o leito que yera en a parti alta d'o guariche. En a puerta nos aguardaba una gallina ponedora refuchiada en un pozal y una muller lavando ropa. Jerry yera ilusionau con a espelunga pos no i yera estau y me demandó si podeba venir-ie con yo. Prou que sí! Unatra vegada, faltaría más que os locals no podesen veyer as suyas maravillas y os turistas sí, y bell par de ninos d'a familia carrioron lanternas y nos levaron por metat de rozals dica arrivar en a frontera d'a espelunga. 

Y dentremos y en primeras no pareixeba guaire envolicada, pero china chana se iba fendo más y más estreita, con un paso en una glera que lo facié chitau de raso y no sé bién como o mío tozuelo y a mía anca i cullioron. Os ninos me deciban que se pasaba sin problema... Ells que yeran ninos filipinos! Yo sí que en tenié sí, de problemas, pero os foriconers ninos m'aduyoron prou.  A espelunga picaba ent'alto y yera cansa, pero se podeba fer. Os bichos -insectos y bella araina- yeran de fácil trobar, y una d'as cambras grants en concreto teneba toda una boira de moriciegos. Bella parti teneba una corrient d'augua, y bi heba asabelo d'estalagtitas y estalagmitas, tamién con coladas y una parti repolida de cascadetas que feban escalerons. Nos costó d'arrecorrer-la bells 45 minutos y he de decir que en bella parti sufrié, por tecnica y por cansera, pero se podeba fer. A la fin, se'n saliba por unatra boca que daba ent'a selva y d'astí se baixaba por un lumo que ufriba unas anvistas preciosas, con rozals y cocoters. Bien maha ixa espelunga que d'atra man yera poco visitada, poco presta t'o turismo y sin Survivors a la vista. 

Dimpués de dixar una mereixida propineta a la chent d'a caseta humilde y de fer-nos as correspondients fotos, marché ta l'hostal, an que chenté. Encara yera luego, menos d'as tres, y m'hese vagau de fer bella cosa más. Pero as espelungas principals yeran feitas, placha la heba vista toda, no me'n aganaba de más augua y yera baldau, asinas que con o pensamiento en a proxima isola, Catanduanes, a la que marcharía a l'atrol diya, me quedé refitoliando por o lugar y en a cambra mirando de recargar baterías, pos cada vegada me trobaba más y más canso. Ye verdat que heba leito que en a redolada bi heba bell par de guargas con cascadas, pero caleba caminar por o selva dos horas t'arrivar-ie, l'aproximación en moto no yera cercana y por as fotos que heba trobau por o rete, no pareixeban grant cosa, asinas que renuncié a veyer-las y más estando baldau. Por o camín d'a espelunga de Calupnit dica l'hostal, o conductor d'a moto me deciba que nomás treballaba de mototaxi un diya a la semana, y que os atros seis diyas treballaba ta Survivors como buena cosa d'a chent d'a redolada. Le demandé por as suyas condicions laborals: 500 pesos a o diya (bells 9 euros por diya treballau) y levaban pagos retrasaus. Sin comentarios... Pero aquí lo dixo. D'un costau, tanto por o treballo que ufre como por a publicidat que fa d'o lugar, ista productora internacional de reality shows ''aduya'' a la rechión y as suyas chents (o propio conductor me deciba que en un diya normal de mototaxi quitaba 200 pesos netos: 3.5 euros); d'atro costau, no dixa d'estar un abuso descarau y antiparti a suya actividat dixa rastro ambiental (cal decir que buena parti d'o programa se desenrolla en un Parque Natural).

En resumen, diría Caramoan ye una parti de Filipinas que m'ha dixau una sapia agridulce. D'una man no se puet refusar que ye repoliu y que ufre esferents paisaches y ecosistemas filipinos, dende o más propio Pacifico dica o más propio de Visayas. As plachas son repolidas asinas como os viaches por as isoletas costeras, pero no son os millors d'o país. Ufre paisaches humedos bien mahos, sin estar os millors d'o país. Tiene atras atraccions como espelungas y guargas, si bien son comuns en o país. A chent ye agradable sin estar catén, pero de cabo quan son pasotas y ababols de tot. Os pres son baratos, os servicios encara tienen calidat que mesmo plegaría a os estandars occidentals y quasi no bi ha turismo. Con tot y con ixo, 20 horas de viache y haber d'enguiliar a Survivors le resta muito, más quan bi ha atros puestos iguals u millors muito más accesibles. En primeras dubdaba si pasar-ie tres diyas u más: a la fin haber-ne trigau tres estió una sabia decisión. Talment si hese estau o mío primer destino en Filipinas agora en tendría una millor impresión: digamos que no ye un puesto que m'impactase pero no por ello tiengo una mala imachen. Antimás, cal decir que no soi guaire 'plachero', sino más de espelungas, guargas y selva. 

 

No hay comentarios.: