Viernes en Malacca, y dimpués d'un chueus que no m'heba convenciu, me'n puyé luego dispuesto a dar-le unatra oportunidat a la ciudat. Y o maitín mal prencipió: yo con ganas de fer-me un buen desayuno relaixau en uno d'os guariches d'a canal piatonalizada y cosmopolita, y me los trobé totz trancaus. Garra alma por a carrera fueras d'a plaza central d'o Stadhuys an que bellas decenas de turistas s'arroclaban y fotiaban. No trobé garra cosa ubierta ta desayunar-me a las ueito coladas y habié d'ir t'un mcdonald's a o costau d'a Menara Taming Sari, que no yera precisament a man. Mesmo ya yera pensando en pillar un bus ta Singapur si a cosa continaba asinas.
Pero bueno, faciemos a d'aquell y dimpués de desayunar-me pillé un grab ent'o vico portugués u Portuguese Settlement, un aria residential de bell par de carreras, pocos más
de callizos y una replaceta costera principal, a Medan Portuguis -plaza portuguesa- tot inaugurau en 1933 t'arroclar a la comunidat mestiza malaya-portuguesa que i quedaba y que encara charra una luenga criolla, o papia kristang -fabla kristang- u portugués de Malacca, tot y que han pasau 379 anyadas d'a fin d'a presencia portuguesa en a ciudat: tot un eixemplo de lingüistica-ficción... pero reyal. Bi iba con muitas ganas. En a replaceta se veyeba buena cosa de restaurants y guariches de peixes, muitos d'ells con lemas
que feban referencia a o portugués y Portugal, pero yera decadent y no bi heba quasi garra persona. Qualsiquiera diría que ixe puesto heba viviu millors tiempos. En total en a mía gambada matutina me trobaría bellas 10 personas, y dentre ellas, en un cantonet que teneba un cartel de Festa de Sao Pedro, a quatre lolos charrando d'as suyas cosas. Dimpués de demandar-le a un chovenastro quí por astí charraba kristang y de decir-me que ixos lolos, m'i amané y les ne demandé. Lingüisticament estió una d'as millors experiencias d'a mía vida, intercambiando un charrazo con ells -más que más con un d'ells clamau Neclés-, yo con o mío aragonés lusificau y ells en o suyo criollo portugués, y alto u baixo nos entendiemos. Facié buenos videos y dimpués de nueitz i torné, quitando información d'ista luenga, que precisament no'n tiene guaire. Pero como isto da ta muito charrar, l'he adedicau un post en o mío blog academico.
De rapiconté o maitín heba pasau de fosco a platero. Bien contento que'n yera con a mía experiencia en kristang y ixa mesma nueit pareixeba que más me'n pertocaría! Dimpués de foter-me una hora colada en ixas dos carreras con replaceta que pareixeban ufrir poco, marché t'a garchola-museu Muzium Penjara Malaysia, una garchola inaugurada mientras a puenda britanica en 1860, operativa dica 2010 y transformada en museu en o 2014. Malacca tien muitos museus, y como en muitos puestos, beluns pareixen muito recomendables y atros no pas. Iste no ye uno d'os comuns en o circuito turistico, pos no ye en o centro d'a ciudat, pero as suyas valoraciones yeran muito buenas, y o pre a pagar -aquí y en practicament todas as atraccions malaquenyas- yera barato. Asinas que me decidié por iste y no me fació mica burro falso, podendo visitar as chicorronas y insalubles celdas, as lunas, as garitas y as cambras d'os funcionarios de prisión, muitas d'ellas con exposiciones relacionadas con a tematica penitenciaria.
Malas dentrar-ie un cartel avisa d'a dureza de bellas partis d'a exhibición de vegada que indica que ye apta y recomendable ta ninos por "o suyo conteniu educativo y disuasorio d'o
delito". Soi seguro que a exposición d'as condenas cruentas de muerte en o mundo no sería aceptada ta ninos en muitos puestos, y as d'as varas, imaches y videos relativament recients d'os azotes en culos que chingorriaban sangre como castigo tampoco no se quedaba curtas, con as suyas normas d'aplicación seguntes a edat, relichión y o sexo d'o castigau. Curiosament una colla de tres mullers musulmanas yeran pillando belunas d'as varas y fustiando-se entre ellas chugardiando prevando a veyer si feba mal, pero quan dentré en a cambra y me veyoron las dixoron ascape avergonyadas. Pero sin dubda o plato fuerte ye a cambra d'a condena a muerte en forca, emplegada en ixe puesto dica que se trancó en 2010: una forca, un sulero con un forau grant de fusta an que o condenau heba de posar-se en piet y que s'ubriba dica que iste cayeba enforcau y moriba afogau, y toda una ceremonia de tres diyas en esferents cambras y con esferents procedimientos y que dica o 2018 s'ha continau aplicando en o país. A o costau d'a cambra, belunas d'as bagas emplegadas en as eixecucions.
Dimpués de pasar-me una hora colada u dos en ixe museu-garchola, y bien contento de cómo se yera dando o maitín, pillé un grab dica a mezquita de Terapung Selat (2006), en a
parti costera d'una nueva isola, que son fendo ganando-le terreno a o mar y que fa farchas de querer estar nuevo centro neuralchico y turistico d'a ciudat en bellas pocas anyadas. A mezquita, repolida y ganada o mar, pareix que flota sobre iste y dende o paseu maritimo d'arredol ufre buenas fotos. Por desgracia, levaba pantalons curtos y no podié dentrar-ie. En os míos viache siempre levo pantalons de chandal luengos por si bella vegada fa fredor, pero no yera o caso: con a fuixina que'n i feba, no pensaba en meter-me-los. Atra vegada, trobé a faltar que t'ufrisen pantalonetz luengos frescos ta meter-te y salvar asinas a situación, como feban en atras mezquitas turisticas. Pero no yera o caso, asinas que me miré a mezquita dende difueras, facié as fotos y una chicota gambada, y en hopé, no sin antes decir que a chent me tractó asabelo de bien. En a mesma isola ganada a o mar paré cuenta d'una carrera piatonal en Jalan Baiduri 1 dentre nuevos edificios de culors feitos seguindo a moda historica europea y astí aturé a fer-me un suco y un café. Se notaba que encara yeran fendo ixa chicota urbanización pero no feba malas farchas ta quan rematasen. De feito, bella parella de novios yeran fendo-se-ie as suyas fotos de casorio.
D'astí, y estando encara a una u as dos d'o maitín, pillé un grab t'unatro puesto que quedaba en l'atro costau d'a ciudat: Villa Sentosa, una casa a'l canto d'o río en o norte d'a ciudat, en una urbanización de quasi cien anyadas dita Kampung Morten. Presidindo una retuerta d'o
río Malacca ganada a o propio río, Villa Sentosa yera una casa tradicional d'un burgués acomodau dito Datuk Othman Muhammad Noh que ha pasau de cheneración en cheneración y que agora mismo alza y cudia o suyo bisnieto Ibrahim Hashim, un hombre viello y muito simpatico que t'explica china chana a historia d'a casa en o contexto social y politico de Malacca, asinas como as funcions de l'arquitectura, d'as cambras y d'os trastes. Encara que s'apreciaba deterioro, humildat y millors tiempos antismás, por ixa casa han pasau y continan pasando personalidatz muito importants en Malasia, como beluns d'os suyos reis y reinas, y ubierta a o turismo bellas horas a o diya dentre semana, contina estando d'emplego privau d'a suya familia. Ibrahim nomás demanda una voluntaria y bien mereixida propineta. A'l canto de Villa Sentosa ye a Sky Tower de Malacca, un rascacielos ficau en un conchunto de tres, que alto de tot tiene una replaceta an que mirar-se toda a ciudat y a rechión. Pero atra vegada, no lo veyeba imprescindible y antimás as opinions d'a relación calidat-precio que trobé por o rete me confirmaban ista ideya, asinas que no i puyé.
De Villa Sentosa pillé un grab dreito ent'o mío hostalet, an que me fiqué en augua ta quitar-me a sudor y me descansé en una siesta de bell par d'horas, que bien que lo amenistaba. En
revellar-me-ne pillé un grab ent'o Portuguese Settlement, an que heba quedau con o mío nuevo amigo Neclés y belún d'os suyos amigos de quinta con os que cené y me facié bellas bieras mientras canturriaban y me charraban papia kristang. Aconsiguié tamién bell charrazo de chent choven y aprecié que tot y que ixe criollo no se charra que en dos carreras con os suyos callizos -y dicen que por bellas decenas u centenas d'emigrants malaquenyos en Singapur- encara teneba posibilidatz firmes de revitalización y preservación. Manimenos a luenga franca en iste puesto pareixeba estar l'anglés -curiosament, no pas o Bahasa Melayu. Con tot y con ixo, como he dito antis, he feito un analís más detallau en o mío blog academico. Cal decir que si de maitins me pareixeba que ixa plaza portuguesizada feba farchas d'haber viviu millors tiempos, iste viernes de tardis-nueitz yera bien viva: con mosiquetas, buen ambient, chent de rasgos mestizos treballando en os guariches y restaurants y asabelo de clients taiwaneses y chinencos.
Sí, o diya heba prencipiau mal sin poder desayunar-me como m'aganaba, pero ascape chiró y se'n tornó en un sobrebuen diya de viache: Malacca no yera Zamboanga, pero teneba un toque.



Malas dentrar-ie un cartel avisa d'a dureza de bellas partis d'a exhibición de vegada que indica que ye apta y recomendable ta ninos por "o suyo conteniu educativo y disuasorio d'o

Dimpués de pasar-me una hora colada u dos en ixe museu-garchola, y bien contento de cómo se yera dando o maitín, pillé un grab dica a mezquita de Terapung Selat (2006), en a

D'astí, y estando encara a una u as dos d'o maitín, pillé un grab t'unatro puesto que quedaba en l'atro costau d'a ciudat: Villa Sentosa, una casa a'l canto d'o río en o norte d'a ciudat, en una urbanización de quasi cien anyadas dita Kampung Morten. Presidindo una retuerta d'o

De Villa Sentosa pillé un grab dreito ent'o mío hostalet, an que me fiqué en augua ta quitar-me a sudor y me descansé en una siesta de bell par d'horas, que bien que lo amenistaba. En

Sí, o diya heba prencipiau mal sin poder desayunar-me como m'aganaba, pero ascape chiró y se'n tornó en un sobrebuen diya de viache: Malacca no yera Zamboanga, pero teneba un toque.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario