3.11.19

Enta Hanoi (ii): a perfecta combinación d'orient y occident


Rematada a primera cursa por o centro historico de Hanoi, de meyodiyas decidié visitar a puerta de
O Quan Chuong, a onica que queda de l'antiga ciudadela de Hanoi: en primeras databa d'o sieglo XVIII, pero estió reconstruita en 1817. En metat d'una carrera popular d'a ciudat, por ella pasaban y pasan motos, autos y piatons. En un d'os suyos costaus, bella chent local pintando-la mientras se feban bell suco.

Y a'l canto d'e O Quan Chuong se troba o mural de mosaicos de seis kilometros y meyo feito entre 2007 y 2010 con o ocasión d'os mil anyos d'a capitalidat de Hanoi, que estió corte y
capital de Vietnam en 1010. A ideya no ye mica mala, o mural ye poliu pero se troba en una carretera con ceras estreitas u inexistents, muitas ratas y an que mesmo me trobé una charinga por tierra. A la finitiva ye de bien veyer nomás dende l'auto u dende a moto. Y precisament una moto-grab me pillé ta marchar t'un muralet chicot que no conectaba con o cuerpo principal, pero que yera adedicau a Venezuela, que como bella vegada he dito, ye a tierra de mai y bi vivié bell tiempo de chicot. Lo veyé dende o taxi de l'aeropuerto t'a ciudat de nueitz y me fació ilusión. M'apunté a localización y no tardé ni un diya en ir a veyer-lo, sin dubdar en meter-me en metat d'a carretera y parar o trafico -ya de por si conchestionau- ta fer-me a foto postureo que dimpués fació asabelo de goyo dentre a mía familia venezolana.

Con atra moto-grab marché d'o mural venezolano ent'a pagoda de Tran Quoc, en o lago Ho Tay, granizo entivo an que yera fácil de veyer a chent fendo futin. A pagoda de Tran Quoc
ye o templo budista más antigo d'a ciudat, datando orichinalment d'o sieglo seiseno. A verdat ye que en he vistos masiadas y plega un inte en que quasi carecen d'intrés, pero ista pagoda ufriba buenas anvistas d'o lago. No guaire luent yera o templo taoista de Quan Thanh, que a leyenda diz que data d'o sieglo XI pero a suya construcción actual ye d'o XIX. Ya que pasaba por astí, i dentré y me lo miré, pero sin guaires ilusions. Y d'astí, marché t'o Chardín Botanico de Hanoi, buen puesto ta relaixar-se y fer una gambada, encara que as terrazas ta fer-se un café no i abundaban. A chent bi yera fendo esportes varios -badminton, tai-chi, correr, asinas-asinas- y tamién me trobé bella colla chugando a cờ tướng, una mena d'escaques tradicionals que en China se conoixen como xiangqi. Con o aficionau que soi yo a os escaques, yera quasi por demandar-les que m'amostrasen... Pero se les veyeba masiau concentraus!

Y d'o chardín botanico, china chana marché ent'o mausoleo de Ho Chi Minh que veyería bien
a l'atrol diya. Dende astí prenié unatra moto-grab que me dixaría en o teyatro de marionetas acuaticas de Thang Long. Astí pillé una entrada y como encara quedaba una hora, marché t'a seo de San Chusé, feita por os franceses en o sieglo XIX en estilo neogotico, astí le dicen a chiqueta Notre Damme. Trobar-se una ilesia asinas en una ciudat asiatica ye curioso, pero o más curioso yera l'ambient y o urbanismo d'a replaceta y as carreras d'arredol d'a ilesia: si o bico francés feba alcordanza a os enamples urbanos napoleonicos que se troban en Francia, ista replaceta pareixeba quitada d'o casco historico de qualsiquier ciudat sureuropea.

Vista a replaceta y dimpués d'haber-me feito un sobrebuen café en ella que de vez me fació honra ta escabortar, marché a la fin t'as
marionetas acuaticas. En primeras no yera un destino que tenese en ment, pero yera baldau dimpués de tanto andar y tant poco dormir y veyer ixe espectaclo d'una horeta colada en un recinto comodo me vendría bien de vegada que no perdería tiempo. As marionetas acuaticas yeran un espectaclo popular que feban más que más ta ninos en o Río Royo antismás. Partindo d'ixa antiga tradición, o espectaclo s'ha profesionalizau y se vende ta turistas. Os marioneters son dezaga d'una curtina en una piscineta, y as marionetas por debant d'a curtina son maneyadas con palos. A os costaus y visibles a o publico, bellas cantaires femeninas y bells instrumentos tradicionals vietnamitas de cuerda, percusión y viento. As marionetas en as suyas escenas describiban os feitos historicos y as leyendas más importants d'o norte de Vietnam. Personalment me fació alcordanza d'o espectaclo de marionetas tailandesas en Bangkok, encara que istas zagueras no yeran acuaticas.

Visto o espectaclo ta turistas y habendo-me descansau una mica, ya de nueitz cené bells quantos Bahn Mi, con ixe pan que pareix quitau d'una panadería francesa gourmet, y emplius de carnes varias, verdín y tortilletas. Redios qué delicia! Y más dimpués de bell par de meses sin tastar buen pan. Tot y que yera escamallau, aproveité a nueit d'o centro
historico de Hanoi, an que trancaban carreras y montaban mercadetz. Mesmo me vagó de marchar t'o mercau de Dong Xuan, marcau en bella guida ta mercar ropas y trastes electronicos. No teneba guaires intencions de visitar-lo, pos en Manila bi'n ha arrienda, pero cal decir que l'ambient en a replaceta y os callizos d'arredol yera pinchismo, con vietnamistas posaus en as suyas sillas bien baixetas -quasi yes posau por tierra- cenando y fendo-se bella biera, charrando animablement y transmitindo un ambient social sano y envidiable. Iste ambient lo trobé en Dong Xuan, pero en verdat lo trobé por totz os costaus tanto en Hanoi como en Halong ciudat. En as zonas más turisticas, como a carrera d'a biera -Beer Street- l'ambient no yera tant puro, pero encara asinas aprestaban en a carrera conciertetz de mosicas tradicionals con os mosicaires vestindo ropas vietnamitas y tanyendo os instrumentos tipios, asinas como teyatretz vietnamitas.

Sin dubda, Hanoi me yera encantando. Tanto como para escribir dos post ta describir menos de 24 horas. Si en o post anterior deciba que yera bella cosa asinas como una Manila
amillorada, agora me centraría más en o mestizache perfecto que s'ha dau en a cultura vietnamita. Yo m'asperaba una cultura asiatica pura, pero me trobe firmes influyencias francesas que fueras de desvirtuar a cultura y os contextos, aportaban y daban puntos extras. O Bahn Mi, entropán de baguette sobrebuena farsiu de productos asiaticos, yera o claro eixemplo. Pero tamién o suyo café sobrebueno, en un continent de té. L'urbanismo d'una ciudat con una parti d'enamples franceses decimononicos y una catedral gotica en o contexto d'un casco historico sureuropeu. Pero tot ixo sin dixar o roz, os fideus asiaticos y as suyas sopas, tot ta disfrutar en carreras populars de raso opuestas a o fachendoso y elitista. Tamién en a sociedat se notaba: sociedat que ha albandonau as normas relichiosas sin sentiu en os suyos comportamientos morals y ideolochicos, chent que no adedican o suyo tiempo libre a ir ta misa y que no tienen mica problema en fer-se una biera de nueitz, cosas que pueden interpretar-se dende a ilustración francesa u dende o comunismo de Ho Chi Mihn. Como he dito bella vegada por aquí, d'Europa m'encanta Francia. Y de por sí m'encanta Asia. Hanoi ye a combinación perfecta con o bueno d'os dos costaus. 

No hay comentarios.: