23.1.21

Enta Alicant: más cosmopolita que no te piensas


Diez dietas d'estacha en Zaragoza por Nadal, y prou. Dixando a un costau os masiaus desprecios personals que ixa ciudat y as suyas chents m'han dau, as dinamicas socials, sin criticar-las per se, no son compatibles con a mía personalidat. Invidias, retraso y actitutz estaticas, collas trancadas, os mesaches con os mesaches y as mesachas con as mesachas, masiada vergüenya y poca gracia, y quan se creba, momentos incomodos, excesos y poca flexibilidat. Dinamicas d'un lugarón en una ciudat de más de meyo millón d'habitants que no ye o mío estilo, y menos encara en puenda covid. Mal diya que naixié d'astí. Pero bueno, ista dentrada no ye ta meter a parir a Zaragoza, sino ta charrar d'a tornada ta Alicant, que no ye o paradís, pero do me trobo comodo mientras aspero a mía dentrada en Vietnam. O día 2 de chinero en Alicant que me planté.

Y ista vegada no marché ta Torrevieja, como de noviembres y advientos, sino t'a capital. Y a qué fin? Pos porque en a capital trobé una colleta pincha de salsa y bachata, afición que como ya he comentau bella vegada, prencipié en Zaragoza, l'anyo antis de marchar ta Manila. En puenda covid, iste pasatiempos, a yo tan fogueretas como en soi, me ye salvando. Y pillar l'auto dende Torrevieja ta Alicant ta aprender-ne y danzar-ne, yera incomodo. Alicant tien pres y aloixes una mica más caros, pero compensaba con o pre d'o gasoil y asinas conservo millor l'auto. Con tot y con ixo, a primera impresión d'Alicant no estió de tot positiva: una ciudat no guaire renovada, porqueta y con masiada precariedat en bells puestos. A fredor que fació dica metat de chiners, con minimas de cinco graus de nueitz, tamién m'afectó muito, y ye que qui me conoix sabe que tiengo un problema fisiolochico grau con as baixas temperaturas, que no ye por estar gabacho, sino que de verdat m'afecta fisica y psicolochicament. L'aloix, con o que no encerté, tampoco no aduyó a fer una buena impresión positiva, pero ta pasar un mes en un fogar, pos feremos la d'aquell.

En pocas parolas, diría que quasi toda Alicant pareixe replicar as carreras más humildes de Delicias (Zaragoza), fueras d'o centro, o puerto y a placha. Pero si a estetica ye fiereta y a pobreza -en o contexto espanyol- patent, a diversidat cultural y l'apertura social no'n son menos: radios, restaurants y botigas de tot o mundo y estilos, chents ubiertas en o tracto dende o primer momento, más flexibilidat y menos carranyeras. Muito millor ambient, sin dubda, siempre que no te metas an que no debes. En o tracto con a chent y as suyas formas, de cabo quan m'alcuerdo d'a mía estacha de quatro anyadas en Madrit mientras feba a tesi, y de cabo quan mesmo me da a impresión de que Alicant, con a mitat de población pero con 1.5 millons en l'aria metropolitana, ye más cosmopolita que no Zaragoza. Bells guiris chubilaus y as estudiants universitarias d'o norte d'Europa que gosan de veyer-se le rematan de dar o esprito diverso. Ixe tracto madrilenyo que alavez no entendeba, pero que agora me fa trobar más comodo... A saber qué en pensaré en o esdevenidero!

Bueno, indo t'os puestos ta visitar, Alicant no ye destino turistico nacional, pero tien bellas cosetas que son dignas de veyer: o suyo centro neuralchico y historico, sin destacar en especial, tien bella avenida gran y una zoneta de biscalamos piatonals con bars de tapeu y botiguetas d'estilo, seguindo l'urbanismo mediterranio, an que agana de fer gambadas, perder-se sin rumbo y cenar sin hora con amigos. Dimpués de Manila, istas piatonalizacions en zonas animadetas las valoro más que nunca. Tamién son puestos dignos de gambada y disfrute baixo as rayadas de sol o suyo puerto y a placha d'o Postiguet, urbana, grant y no especialment escoscada, no pas o mío estilo, pero recurrible un día caluriento de veranos. Tamién sobresalen o parque de El Palmeral ent'o sur, con polidas gorgas y cascadas artificials en bell meyo, a rebutir de palmeras y con buen puestos ta fer lifaras, y o Castiello de San Fernando, feito mientras a Guerra d'a Independencia en un tozal d'o centro d'a ciudat, pero que me trobé trancau as dos vegadas que i fue. Un companyer de salsa dito Coto, muito chalanguero, deciba: De qué coda Alicant tien dos castiellos? Pos porque tanto pantasma, no'n culle en un!

Y probablement, o suyo millor reclamo siga o Castiello de Santa Barbara, grant castiello en un pueyo de 166 metros en metat d'a ciudat, a man d'a costa, que se veye dende totz os costaus, y que estió construito en puenda musulmana, en concreto en o sieglo IX, encara que s'i han trobau repuis iberos y romanos, y dimpués ha visto a presencia de castellanos, aragoneses, franceses y angleses. Con un rol historico militar, o castiello estió enamplau y remodelau varias vegadas dica o sieglo XIX, quan dixó ixe rol militar y estió emplegau varias vegadas como garchola, dica que s'adaptó y ubrió a o publico en o 1963. Buena puyada y buen eixercicio, que facié dimpués de fer-me un desayuno de campión, con uegos fritos, trunfas fritas, tocino beta, suco de narancha y café.

Y en as costeras a l'ueste d'o castiello, se troba o Bico d'a Santa Cruz, tot un descubrimiento fortuito mientras i puyaba y en baixaba, y que ye una d'as cosas más polidas que he visto en a ciudat, presidiu por a ermita que leva o mesmonombre y con numerosas referencias a una semana santa que en ixe bico be d'estar o momento más important de l'anyo. Bellas pocas carreras y callizos costerudos, muitos d'ells con escalerons, de casas blancas y macetas en as fronteras de casas viellas pero apanyadas, de nomás un u dos pisos, con bells azulehos, y con terraus y lucanas que fan a engrucia de qualsiquiera. Tot un lugarichón tipico mediterranio con vistas panoramicas y en metat d'a ciudat, pero isolau d'a ruidera y o estrés, an que mirar-se dende alto o fulyir d'a vida y a mar, bien relaixau. Bien que m'hese feito unatro desayuno de campión dende una d'ixas terracetas! Tan embabiecau me dixó o bico que mesmo me miré por o rete si bi heba beluna d'ixas casichonas con terrau en venta... Pero o poco que bi'n heba, no respondeba a las mías espectativas y presupuesto.

Mentiría si decise que Alicant ye o puesto más poliu que he visto, pero alza tresoretz poco conoixius que son dignos de visitar: o Castiello de Santa Barbara y, especialment, o Bico d'a Santa Cruz. Atras partis, sin estar unicas, son recomendables, como o parque El Palmeral, o suyo centro historico y neuralchico, y o suyo puerto, con a cercana placha d'o Postiguet. Pero por alto de tot, si bella cosa destaca d'Alicant, ye o suyo ambient social cosmopolita y ubierto. Cada persona ye un mundo, y bi ha personas que se troban millor en unos puestos, y atras persona en atros puestos. Y sin estar una maravilla, en Alicant me trobo extranyament a gusto. 

No hay comentarios.: