7.2.21

Enta Rio de Janeiro (ii): primeras impresions


Tres diyas. Iste ye o tiempo que levo en Río de Janeiro mientras soi escribindo ista dentrada, atra vegada desayunando-me con preciosas anvistas de Lapa, birostas de codonyo de guayaba y un café sobrebueno. Tres diyas que han dau ta muito: reflexions, gambadas, visitas y un revolvín d'emocions que amenistaba. Plegué ta Río a maitinada d'o viernes a o sabado, quasi con cerina, por ixo d'arrivar en una ciudat latina de nueitz. Y no ye por cayer en estereotipos, soi meyo venezolano, conoixco istas sociedatz y por ixo mesmo no me'n fido. Pero pillé un Uber y arrivé en o mío aloix sin problema. Cal decir que, gracias a las nuevas tecnolochías, en 72 horas cambié de vida, d'Alicant ta Rio, y en tasament un día más apanyé tot: tarcheta SIM, adaptador electrico t'o portátil, grant crompa en o supermercau, tarcheta d'o metro y quatre cosetas más. L'onico que me ye fallando ye a tarcheta Bnext, pero feremos la d'aquell.

Río, con l'atmosfera calient y humeda, chents fibradas portiando poca ropa en a carrera, y vida social, ascape m'ha feito alcordanza a Venezuela. L'atmosfera ubierta chunto con escenas de pobreza extrema, m'ha feito alcordanza a Manila -encara que Río ye muito más ordenada y menos pobre que no a Manila d'os míos amors. Tot ha prencipiau bien, muito bien, pero sin baixar nunca a guardia: a chent ye asabelo d'amable y goyosa, pero as situacions no son tant pacificas como en Manila, y cal parar cuenta. Con tot y con ixo, fueras d'a mala fama que se le da a Rio, a mía primera impresión ye que se puede fer vida perfectament si no fas o fato, y ni sisquiera a esferencia de luenga ye suposando un grant problema.

O mesmo sabado, dimpués d'apanyar as quatre cosetas antis ditas, me facié una gambada por Lapa y os suyos atractivos: o repoliu Theatro Municipal, de prencipios d'o sieglo XX, inspirau en a Opera de París y que preside a famosa plaza de Cinelândia, y os Arcos de Lapa u Aqueduto da Carioca, feito en o sieglo XVIII ta canalizar augua y por do agora pasa o tranvía, que bell diya prou que pillaré nomás ta esnavesar dende alto o monumento. D'astí pillé o metro en o Largo da Carioca, plaza presidida por o convento de San Antonio (sieglos XVII y XVIII), y enfilé enta Copacabana, a famosiza placha que yera a rebutir de chents de todas as colors, procedencias y clases, guariches ta fer-se bell mueso u gotico, vendedors ambulants y bell artista de l'arena. O paisache de fundo con penyascos y isoletas yera repoliu, tot o contrario a la farcha que feban as auguas. L'arrecorrié de cabo a rabo por a linia de costa y torné por l'interior, por l'avenida Nossa Senhora de Copacabana, do bi heba bars de cubateu con guiris zorros, estilo Benidorm, y que, malas que s'escudiasen, pareixeban presa fácil de bella clica de chovenastros que dondiaba por a mesma carrera.

En a gambada por Copacabana conoixié bien o sol brasileiro, que no ye tant furo como o filipino, pero le puet fer competencia. Y agora veigo a mía piel pillando ixe morenet, más que más en rostro y cuello. A cansera y a calor las combatié aturando en os barichetz y guariches con sucos de fruitas y tapas ta piponiar: os míos favoritos, a canya de zucre y a parchita. Con pocas enerchías, pero con muita emoción, encara quité rasmia t'arrecorrer a famosa placha d'Ipanema, tamién muito concurrida, y muito más popular y menos turistica en a suya parti este, presidida por bellas rocas conoixidas como Pedra do Arpoador an que chent más humilde blincaba y se capuzaba, mientras que quan marchaba enta l'ueste, avanzaba enta zonas más ricas, quasi sin pobres: yera arrivando a o famoso bico de Leblon, popular dentre foranos residents y clases altas. Allí me trobé con bells bars a rebutir por o futbol, con a chent a caramuello mesmo ocupando a calzada, fendo-se bieras y cubatas, y chilando, prou que sí. Ixa borina que prencipiaba con o futbol de tardis feba farchas de rematar muito tardi, aproveitando que ixe bico ye seguro. Yo, sin conoixius encara y con muita cansera, torné ta casa en Lapa, do tamién me trobé as terracetas a rebutir de chent brasilenya emocionada con o partiu.

A l'atrol diya, dominche, pasé una miquinina por a catedral de Rio, que apareix marcada como fita turistica, con una arquitectura moderna curiosa, feita mientras as 60 y 70, con forma piramidal basada en repuis mayas, pero que tampoco no me dició guaire. Y marché en metro dende Carioca dica l'aturada de Largo do Machado, do pillar o bus que me levase ent'o tranvía-cremallera que puya o mont Corcovado. Tenié suerte y podié posar-me do querié en o tranvía, fendo buenas fotos d'una puyada que prencipiaba por casas y continaba por selva, dica arrivar en a tuca d'ixe mont de 704 metros, presidida por o mundialment famoso Cristo Redentor, posau astí en 1931 dimpués de nueu anyadas de construcción. Estar en istos puestos a yo m'ilusiona, encara que en verdat a masificación turistica los mata. Digamos que o postureu les da y les saca valor de vegada -y reconoixco que yo soi un posturetas.

Dimpués d'estar-me-ie bell par d'horas y de fer as diez astí alto, con suco de parchita incluito, en baixé y marché t'a zona de Flamengo, con un parque y placha d'un ambient sano y divertiu, dica rematar en Botafogo, tot presidiu de fundo por a tuca de Morro Cara de Cão. Muita chent fendo esporte, correndo y fendo bici por a placha y o parque, banyistas, una ceremonia de graduación universitaria, bells ninos pobres fendo o gamberrot fotendo gargallos dende alto d'os puents ent'os ciclistas, y tamién bella parelleta d'enamoraus.
 
A l'atrol diya, o tercero, heba de treballar y no'n facié guaire, pero dimpués de fer una merca grant, encara quité fuerzas ta marchar a piet dica o famoso Sambodromo, construito aproveitando una grant avenida metendo-le gradas permanents, y que de vegada yera trescruzau por dos avenidas. O escenario ye esparpallant, y nomás entrefilar-te astí os famosos desfiles de carnaval mete os pels de punta. Fa duelo que ista anyada no bi haiga garrastolendas y no pueda veyer-lo. Pensar-lo mientras veyes o escenario pantasma, sin garra persona por garra costau, encara fa más duelo.

En a mía gambada, pasé tamién por
bella replaceta, como a Praça Tiradentes, presidida por una estatua ecuestre de Pedro I, emperador de Brasil, y o Largo de São Francisco de Paula, con ista ilesia prencipiada en puenda portuguesa. Tamién pasé por o Campo de Santana, parque con especial relevancia en a historia de Brasil, que ye a'l canto casa y que tiene asabelo de picures, curiosos mamifers rosigadors que ya heba visto en Venezuela de zagalet.

Pero si cosa m'ha cuacau de tot o que he visto en istos tres diyas, ye o mercau popular de Uruguaiana, bico de bellas luengas carreras y plazas en o centro de Rio, do mercar mingalas, qualsiquier traste y tamién chentar cosas tipicas brasilenyas de carrera, con bien de sucos, prou que sí. Ye o Quiapo de Rio, pero sin agobiar tanto y sin tener a mesma sensación de seguridat, lo menos por agora. Tot trancau t'o trafico, ambient popular y botiguers que siempre son dispuestos a aduyar, y no me queda guaire luent de casa: tot pinta que feré gambadas por ixas carreras muitas vegadas. Ahiere mesmo merqué bellas alpargatas, calzau imprescindible ta istas ciudatz y que m'heba dixau en Zaragoza!
 
Soi ilusionau con Rio, y creigo que se nota. L'ambient ye muito más acorde con a mía personalidat, y as pocas restriccions, encara que criticables, sincerament aduyan. A parti negativa d'a seguridat se nota, pero no ye tant alarmant como tantas vegadas s'ascuita, lo menos si no fas o fato. A chent viste muito casual, sin grants adornos, y os mobils quasi no se sacan d'a pocha, en parti por os furtaires, en parti porque aquí no son tant daus a fotiar-se como en atros puestos -en isto, os filipinos tienen o record d'o mundo-, y a yo m'amuela, porque he visto fotazas pero muitas vegada no m'he atreviu a fer-las. Pero fueras d'isto, o más important en istos primers dos diyas ye que Rio me transmite a sensación d'estar una ciudat en a que se puede fer una vida sin contratiempos, que ufre buen ambient y posibilidatz en tiempos de covid.

No hay comentarios.: