Despediu de Filipinas o primer viernes d’agosto, Luzieta y servidor aproveitemos ta pasar bells diyas en Bangkok, a capital tailandesa. En primeras no yera o nuestro destino favorito, pos Luzieta ya i heba estau dos vegadas antis y servidor una, pero por pre d’o vuelo, y tamién por a facilidat t’o proximo viache ta Kosice (spoiler!), a la fin triguemos a capital tailandesa. Antimás, a primera vegada que i estié me fació asabelo de goyo, en Asia as cosas cambean ascape, y Bangkok yera una d’as dos opcions que teneba en prencipiar o periplo asiatico allá por 2017, asinas que no bi heba traza más simbolica de rematar ista aventura de siet anyadas.
Como Luzieta no podeba estar que o cabo de semana, no
triguemos que tres puestos ta visitar: a pagoda dorada (wat sa ket
ratchaworamahawihan), que me fació muito goyo no pas por o edificio en sí, sino
por o trachecto ta plegar-ie en o barco-bus local; o mercau flotant de Taling
Chan, que sin deixar d’estar una turistada, a yo m’heba feito goyo cuan lo
visité y Luzieta nunca no bi yera estada, y o macabro museu de Siriraj con
cadabres y calois, que estió o que más m’impactó a primera vegada que visité Bangkok.
Podiemos disfrutar d’os dos primers puestos sin problemas,
veyendo un lusco repoliu en a primera pagoda, que alto d’un mont, ufriba bellas
envistas bien romaticas de buena cosa d’a ciudat, y fendo a curseta en barquet
en Taling Chan, asabelo de pincha y an que encara no m’explico cómo as familias
que viven en os casichones sobre as canals y galachos encara sonriden y saludan
a toz os turistas que pasan en canoas cada cinco u diez minutos toz os días.
Paranoico yo, estoi que les habrán de pagar por ixos, y no poco, pos ye un conyazo
saludar y saludar de contino cada día. Ixo, u son verdaderament felices, a
saber. A o museu macabro de Siriraj no pleguemos a tiempo, pero no nos
n’importó guaire, pos os dos ya lo hébanos visitau enantis, y por contra, nos
vagó d’ir de nueiz t’a carrera Khao San, mercau de nueiz turistico y rudioso,
pero entreteniu y sin prostitución. Ixo sí, nos cobroron cinco euros a cadagún
por un chupito de tequila, y bella cosa parellana nos pasó a l’altral nueit en
un bar macabro-barroco muito bien decorau a man d’o nuestro airbnb. Sí, Bangkok
teneba puestos muito pinchos, pero os pres son puyaus muito muitismo dende a
zaguera vegada que la visité.
O dominche Luzieta habió de hopar ta Manila, o yo
aproveité ixa semana ta mirar de prener-le o pulso a la capital siamesa. No pas
ta fer as tipicas turistadas de palacios y pagodas que ya veyé fa cinco
anyadas, sino ta caminar por partis más locals. Asinas, en os arredols d’ometro Siam, en o centro, m’i fiqué por biquez y callizos, d’o poco humilde que
encara en queda en a redolada, y se notaba que, sin estar rico, heban apanyau a
más grant parti d’as fronteras mientras istos zaguers anyos. Un d’ixos biquez
ufriba una replaceta, bells callizos y un antigo edificio en ruinas toz ells
con grafittis, dando-le un toque urbano-moderno: yera Chaloemla. Y atro día
visité os parques de Benchatti y de Lumphini, no pas por turismo, sino porque o
mío cuerpo yera esboldregau de tanto movimiento y estrés, y amenistaba puestos
an que aliviar aire puro (u millor dito, una mica más escoscau) y tener menos
rudio. Tamién visité o bico chinenco de Talat Noi y caminé por a canal de Ong
Ang, un mercau de trastes y biroyas, dica arrivar en o fuerte de Mahakan, que
no ufriba garra cosa especial fueras d’un parquichuelo bien acotraciau. Tot ixo
baixo una fuixina que me feba cacegar augua a canals, y que rempliba con auguas de
coco tailandés (chicot y una delicia), de fruita d’a pasión y de canya de
zucre.
Atro diya, más por aburrimiento que por pasión, visité o
museu Erawan, que a suya linia de metro yera a mesma d’a de casa. En verdat,
yera una mena de parque con referencias a la relichión hindú y con una
colección d’estatuas hinduistas que iban dende o sieglo IX dica o sieglo XVIII,
en una capilleta alto d’o edificio principal. O simbolo d’ixe atractivo
turistico yera una estatua chigant d’un olifant de tres tozuelos, pero en
verdat, no ye una fita imprescindible, y menos ta servidor, que s’ha cansau de
veyer ilesias, pagodas y edificios relichiosos de toda mena mientras istas
zagueras siet anyadas. O que sí que me fació más goyo estió o mercau nocturno
de Srinagarindra, no guaire luent de casa, ubierto en 2015, y que,
describindo-lo rapidament, ye como si mirasen de fer un Candem Town de Londra
en o parking norte d’a Expo de Zaragoza: un mercau alternativo con ropas
raixosas, antigüedaz, biroya, buens bars ta fer una biera relaixau, y
mosiquetas tanto animadas como relaxants. Buen rollete local, no pas turistico.
Como podez veyer, en iste post no m’he centrau tanto en a
descripción d’os puestos, pos muitos d’ells ya los describié a primera vegada
que los visité, y os que no, pos tampoco no fan vez. Sobre sensacions, m’he
trobau con una Bangkok muito esferent a la que visité fa cinco anyos, con
muitismos más foranos en os puestos no turisticos, seguntes me dicióLuzieta,
por l’apertura d’o país ent’os teletreballadors. Cuasi no veyé mosens budistas,
y no sé si porque a relichión ye baixada muito, u porque a primera vegada que
visité a capital me centré muito más en os puestos turisticos. Atra d’as
novedaz ye a excesiva presencia de locals de venda y consumo de mariguana,
legal ta emplego recreativo en o país dende chunio de 2022, y a disminución d’a
prostitución. M’he trobau con un turismo muito más profesional, deixando as
falsas sonrisas a un costau y ufrindo buen fer, y en as dos semanas que i
estié, dengún no me miró d’escular. Y ye que, en iste sentiu, se nota que levan
una decada u más d’avantalla a atros países como Vietnam. Y prou que sí, os
pres son puyaus muito, estando difícil de trobar una redometa de biera por
menos de dos euros. Isto zaguer, que tamién m’he trobau en Manila, me tien una
mica desconcertau, porque trobo os pres mesmo más caros que no en muitos
puestos de Espanya, pero claro, somos charrando d’a Espanya de fa siet anyos, y
a lo millor si contimparamos os pres de Asia y Espanya en o present, encara
contina habendo una esferencia clara entre os dos puestos, u no.
No lo sé, pero lo sabré en breus.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario