A l'atrol diya, atra vegada nos habiemos de puyar bien de maitins, ista vegada ta pillar a las 6 o barco que nos levaría dreitos dende Panglao dica Oslob, ya en a isla de Cebú. Querábanos fer a famosa cursa d'os tiburons ballena ixe mesmo diya, pero a persona que nos la vendió en Panglao nos enganyó y os locals d'o puesto d'Oslob an que arrivaba o barco estioron tamién muito maleducaus -pocas vegadas m'ha pasau isto con filipinos. Resulta que de viernes santo dengún no i treballaba -encara que nos heban dito o contrario- y por tanto a cursa d'os tiburons ballena no se podeba fer.
Como no tenébanos guaires cosas ta fer, arrecorriemos as runias historicas de Oslob, con

A l'atrol diya, en puyar-nos, le decíbanos a Silvia que heba dormiu chunto a una cucaracha
bien gran, que no heba parau cuenta pero que Ana y yo no hébanos quiesto decir-le-ne ta no alticamar-la. No le fació guaire buen prebo, pero -oh carma!- en ixas que chunto a o mío leito apareix corribandiando por o parete una araina chigant, d'ixas que piensas que no existen que en os zoolochicos. Dimpués d'o susto, y a ixo d'as 5:30 d'o maitín, marchemos ent'a dentrada d'os tiburos tal qual fans de Justin Bieber. Nos pensábanos que seríanos d'os primers, pero ya bi heba buena cosa de chent. Y en meya horeta, de verdat que ixo se metió como un concierto de Shakira. Totz os turistas d'o lugar -más que más foranos- y buses y furgonetas a brozuecos i arrivaban, tot por ficar-se en l'augua con os famosos tiburons ballena d'Oslob.
Dimpués de fer as correspondients colas y de bosar as dentradas, nos puyemos en a barquichuela con os nuestros trastes -equipo de snorkel y una camara acuatica amprada-
ta concarar o camín ent'os tiburons ballena. Camín bien curteto, diría que de menos de 100 metros dende a costa, contrariament a lo que en primeras m'asperaba. As barquichuelas se meteban en ringlera, y dimpués bell par de personas en barca chitaban birolla a os tiburons ballena mientras chiraban fendo un rolde ta que os bichos pasasen a plego de todas as barquichuelas. Los tenebas bien a man, y encara que en teoría ye obligatorio tener una distancia de bells metros de seguridat, en uno d'istos chiros o tiburon ballena me tocó con a suya aleta d'una traza de tot involutaria -tanto suya como de yo. Mientras veyeba o momento sin poder fer cosa bien que me ixorronté, pero la verdat que garra danyo ni problema.
Dimpués de fer as correspondients colas y de bosar as dentradas, nos puyemos en a barquichuela con os nuestros trastes -equipo de snorkel y una camara acuatica amprada-
Personalment, si contimparo ista experiencia con a experiencia d'os tiburons ballena en Donsol, ista ye muito millor: se suposa que en Donsol bi ha muita más conciencia ambiental, as collas por barco son reducidas, bi ha muita menos chent y no s'alimenta a os bichos. Pero, como ya dicié, lo que se fa ye encorrer-los y blincar sobre ells ta veyer-los bells segundos. Por contra, en Oslob son domesticaus: se les alimenta, i van, ripas de turistas se los miran y prou. Cadagún que chuzgue quálo tien más impacto en os bichos... A nota negativa de Oslob son os turistas maleducaus que foten empentons y con os que mesmo cal concarar-se, d'atra man bella cosa normal en puestos tan masificaus. Pero isto no nos privó de disfrutar a experiencia!
I estiemos con os tiburons ballena mientras meya hora -o estipulau- y dimpués tornemos

Y dimpués d'isto y de chentar, pillemos un bus que nos dixaría en Dalaguete, an que faciemos a nueit. En primeras, hébanos pensau en marchar t'a tuca Osmenya, a más altera
