15.4.18

Enta Bohol (iii): Tubigon, Mag-Aso y marchando enta Panglao



Ya baixando o sol hopemos de Carmen ent'o norte d'a isola de Bohol, poco turistico y poco escrito por os retes, y por ixo mesmo, atractivo ta nusatros. A furgoneta nos levó ent'o lugar de Tubigón, d'o que no apareixen guaires cosas en o GoogleMaps ni en cheneral en o rete, por o que íbanos una mica a l'aventura asperando trobar-nos bell lugarichón an que a saber si podríanos dormir. O viache estió repoliu, en poder alufrar as uembras d'os pueyos de chicolate mientras o sol dispareixeba, y, ya de nueitz, arrivemos en o nuestro destino. 

Gran sorpresa teniemos en arrivar en Tubigon, pos yera un puesto gran y clarament rico t'os estandars de vida filipinos. Botigas, bancos, malls y mesmo teneban McDonalds! [Nota: En Filipinas, o nivel de riqueza d'un lugar se refleixa en a presencia d'o 7/11 (normal), d'o Jollibee (rico) y d'o McDonalds (muito rico)]. En a polida plaza d'o lugar, bi heba una mena de verbena con temazos como La Gasolina. Y tot ixo sin turismo! Marchemos ascape a trobar un hotel, y a calidat d'os que bi'n heba yera muito baixa, con o más luixoso de totz con bichos y mesmo una cucharacha que corribandiaba por a curtina. Os pres, muito alters. A la fin, dormiemos en un guariche meyanament hichienico que pareixeba a casa de Hänsel y Gretel. A diya de hue, contino pensando que ixe lugar yera muito raro -muito libel de vida con poco turismo- y ves-te-ne a saber cómo se'n sostiene. 

Cenemos en bell guariche d'a carrera -con pre altero-, por desgracia ya sin a companyia d'os temazos reggaetoners, nos alertemos por l'alarma d'una interpresa que pareixeba una alarma de tsunami, dormiemos y a l'atrol diya nos desayunemos. Preniemos un bus, un jeepney -a rebutir de chent, que muito amablement nos dixoron tot o puesto que podeban- y un tricycle ent'a primera cursa d'o diya: as cascadas de Mag-Aso, en Antequera. Istas cascadas son en metat d'una selva preta que cal esnavesar por un caminet, y fa vez ficar-se en l'augua y fer-se bella foto astí. Por o camín yera fácil trobar-te bichos raros y polius, como birabolas y ciengarras chigants, y quasi no bi heba chent. Con tot y con ixo, a cursa se nos quedó curta, y en salir-ne, veyemos un cartel an que apareixeban atras recomendacions de cosetas a fer en a redolada. Le demandemos a o mesache d'a dentrada 'ambiental' y nos dició que dimpués d'o zaguer tifón, no se podeban fer que as badinas de Inambacan, asinas que astí que fuemos en o mesmo tricycle que nos i heba levau. Istas atras badinas no yeran guaire especials, y se veyeba que tamién o zaguer tifón las heba deixadas tocadas -y bella parti mesmo esboldregada-, pero bi heba una espelunga con una cascada dentro en a que se i podeba dentrar mullando-te as garras y que yera muito polida.

Feito isto, nos pillemos pollo y lamins ta chentar en o lugar d'Antequera, y d'astí pillemos una mena de mini-jeepney que nos levó enta Taglibaran, an que, dimpués de fer-nos bells sucos naturals ta prener enerchías, pillemos un tricycle que nos deixaría en a isola de Panglao, chiqueta isla quasi apegada a Bohol conectada por un par de puents. En ista atra isla, o esprito d'a cursa cambiaría una mica: d'o mochilerismo y pureza filipinas, a atras actividatz más occidentals-turisticas, pero que caleba fer y que comentaré en os posts venients. Ana y Silvia pilloron un aloix por booking (cosa que yo no goso de fer), y fue un gran encierto: buena calidat, buen pre, buena localización -dentre Whitebeach y Alona- y lo más important, no ir recorrendo y esforigando puestos y más puestos dica trobar uno adecuau.


No hay comentarios.: