18.6.18

Ent'a Zaragoza de Pangasinan: una Zaragoza con mar!


Rematadas y disfrutadas as cien islas, encara bi heba tiempo ta fer una visiteta a la Zaragoza de Pangasinan: un barangay de Bolinau a plego de do yera, que no ufriba cosa seguntes as guidas, pero que prou que caleba veyer! Ista ye a segunda Zaragoza de Filipinas que visito, dimpués d'a Zaragoza de Nueva Ecija.

Y asinas, dimpués d'una ducha, pillé un bus dirección Bolinau y le dicié que m'aturase en o lugarichón de Sampaloc. Muita sorpresa se levó a persona que mena os buses, pos yera un puesto mica turistico y clarament yo yera forano. Astí en Sampaloc, pillé un tricyle ta que me levase enta Zaragoza, encara que mesmo se podeba ir a piet, pos sería a si fa u no fa un kilometro de distancia. Dentrando en Zaragoza, una curiosa arcada chigant te da la bienvenida: 'Welcome to Zaragoza'.

Con tot y con ixo, fueras d'aturar en o centro d'o barangay, ya que o conductor d'o tricycle se le veyeba maho, le dicié que me dixase en un vico dillá d'o centro, o vico d'a costa. Y astí que me plantó bien maho l'hombre: en o mar de Zaragoza. En o GoogleMaps no se veyeba que una carretereta que remataba astí, pero resulta que bi heba muitas casas-guariches, quasi un lugar a parti, con chent muito humilde y que os suyos retes y capanas en l'augua amostraban a importancia d'a pesca en a economía local

En isto que preta a aganar-me de pixar, pero de tanta casa y tanta chent, no trobaba garra puesto adecuau. Y prou que sí, en estar l'onico occidental que heba pasau por astí ves-te-ne a saber en quánto tiempo, tot o mundo me se yera mirando fito-fito y mesmo saliban de casa suya, con rostros estranios pero quasi totz ells sonredindo-me y saludando-me. En isto que esnaveso tot o vico y aconsigo plegar en un puesto sin chent y con arbres, perfecto ta pixar. Pero... sorpresa, una colla de cinco ninos me yeran seguindo china chana dezaga de yo. Y istos gritoron a os suyos amigos, y en pocos minuto se plantaron vente mesaches seguindo-me a pocos pasos tal qual flautista de Hamelín. Y prou que no yera custión de pixar debant de totz ells...

Uno d'os ninos (chambreta azul fosca en a fotografía) me demandó de do yera, que si yera americano, y le dicié 'Spain'. Y ell tot argüelloso, me repulió: 'Me, Zaragoza!'. Bien zagal,
m'has caito bien: 'Me too, Zaragoza! Zaragoza, Spain'. Y continemos charrando una mica, encara que con o suyo feble anglés y o mío feble tagalo, pos encara nos costó. A cosa teneba a suya gracia, pero a la mía voxica no le'n feba tanta... Asinas que torné y astí me yera asperando o mío conductor d'o tricycle, bien maho ell. Le dicié que me levase ent'o centro. Os ninos zaragozanos s'i quedoron chugando a baloncesto y fendo-se frisels, pos chusto en ixe momento pasó a moto que vendeba chelaus por toda a redolada.

Ta marchar t'o centro d'un lugar en Filipinas ye bien fácil, nomás cal decir 'Poblacion' (prenunciau 'Poblaxión') u church. Y ixo le dicié a l'hombre, que o suyo anglés yera radiu. Y me levó t'a ilesia, que prou que sí, ye consagrada a la virchen d'o Pilar, con unas polidas letras chigants y flors en a suya dentrada, en metat d'un chiquet chardín. L'avenida principal d'o lugar tampoco no podeba tener atro nombre (escrito por ells, Del Pillar), y en o espacio que feba as veces de pabellón d'o barangay, escuela y centro de salut, bell cartel curioso como Fiesta Zaragoza, No drugs in Zaragoza u Zaragoza Health Center. Astí una colla de chovens yeran chugando a baloncesto.

Como me feba ilusión fer-me una foto con as letras que meteban I 💓 Pilar, pos le demandé a favor o a conductor d'o tricycle. Iste me dició que no sabeba fer fotos y que nunca no heba emplegau un smartphone, y le demandó a favor a unas sinyoras que yeran en o chardín d'a ilesia, pero yeran en as mesmas. Asinas que o pobre hombre fació a foto como podió dimpués d'amostrar-le como malament podié, la fació de bitibomba (como se puet veyer) y se metió tot contento. Más contento encara quan le dixé una buena y bien mereixida propineta. 

Vista Zaragoza torné t'o mío aloix en Alaminos a duchar-me unatra vegada, que con a calor o de duchar-se varias vegadas a o diya aquí ye mandamiento. Dimpués ceneta y a dormir, y a l'atro diya, de maitins, marché t'a placha de Tondol, en a isla d'Anda a la que se plega en jeepney esnavesando un poliu puent. Tiene muitas buenas valoracions por o rete entre os filipinos y no fa burro falso: arenas blancas coralinas, auguas turquesas, podendo-se andar mientras cientos de metros sin cubrir l'augua -isto, metendo-me una mica niquitoso, puet-estar un conyazo-, y mesmo se podeba plegar a atra isleta andando bell par de kilometros por auguas y arenas. Antimás, ta estar un cabo de semana, no yera masificada. Feba tanta calor y tanta solana que as auguas cercanas a la costa bulliban -literament, me coceban os pietz y me los dixoron royos. Os ninos filipinos chugaban a pillar as estreletas de mar que saliban d'a suya coda en l'arena quan sentiban as pisadas y a lanzar-las mar adintro a mirar qui las chitaba más luent. Malas cayer, as estreletas se tornaban a amagar ascape baixo l'arena. 

Vista Tondol y ficau en as suyas auguas, encara yera luego y me pensé de marchar t'o cercano lugar de Bolinao. Pero por un costau, bi ha muitas cosas ta fer en iste atro lugar, por o que l'adedicaré atro cabo de semana pleno con más tiempo y con más tranquilidat. Y por atro costau, yera baldau. Asinas que decidié tornar ta Manila bellas horas antis d'o previsto. Ye una d'as primers vegadas que me pasa, pero estoi que a calor veranenca filipina, o viache en bus de 6-7 horas y a propia cursa d'as cien islas o diya d'antes m'heban esquinazau. Y a la fin facié bien, porque plegué en casa quasi a meya nueit y si hese estirazau quatre u cinco horas más fuese muerto.  

No hay comentarios.: