24.6.18

Ent'o volcán Pinatubo: un ibón en Filipinas


Zaguer cabo de semana antis de tornar ta Zaragoza por vacanzas, pero no por ixo m'iba a
quedar quieto. Asinas que decidié de fer una d'ixas cursas que son a man de Manila, que se pueden fer en o diya, quasi parada ta occidentals de negocios que buscan eslampar-ne por poco tiempo, y por tanto, a un pre muito altero y más t'o que ye Filipinas: o volcán Pinatubo, en as montanyas de Zambales, pobladas por as tribus Aetas. Iste volcán se fació famoso en 1991 con a suya zaguera gran erupción, una d'as más destructivas y esparpallants d'o sieglo XX, matando a más de 800 personas, achiquinto o volcán en 300 metros d'altaria, fendo un ibón en a suya tuca y baixando a temperatura global 0.5 graus por as emisions de dioxido de zufre. 

A semana d'antis heba contactau por Facebook con varios organizadors de cursas locals ta mirar de ficar-me en bella colla y puyar-ie, pos si no, son muitos diners. A la fin una colla de tres mesachas y un mesache m'admitioron gracias a la mediación d'istos organizadors -con o mahos que son istos filipinos, isto no ye mica embolicau- y me salió tot o diya por bells 2500 pesos (40 y pico euros: cursa con guidas, chentas y transporte dende Manila). O pre ye prou caro ta Filipinas, sí, pero ye que buena cosa d'as tasas y os permís marchan t'as tribus aetas, pobladoras historicas y propietarias d'ixas montanyas: si ixo ye asinas, argüelloso y contento de bosar-los!

Dito isto, a maitinada d'o viernes ent'o sabado salié de casa a ixo d'as dos coladas en nueit preta, y pillé en Pasay un bus ent'o norte, demandando-le que aturase y me dixase en Carlap Junction, an que os organizadors d'o viache nos yeran asperando a totz. Una vegada en Carlap, nos trobemos totz y, desayunaus y con muitas ganas d'aventura, nos levoron en una furgoneta con buena mosica ent'o puesto de salida d'a cursa, a piet d'a montanya.

En ixe puesto, o segundo paso yera pillar un 4x4 que dimpués d'una gambada firme
intresant por as planas grisas d'abaixo d'o volcán, nos dixaría en o puesto de salida d'o "trekking". O camín yera curioso, de grisas planas d'arena volcanica entre clamors y vallons verdes, esnavesando de cabo ta quan bell arrigachuelo, y tamién s'i veyeban campesinos y familias aetas con os suyos carabaos, carabaos sueltos fendo gambadas, y en bell par d'aturadas, bell guariche an que nos ufriban augua y bella fruita por si nos n'aganaba u nos n'hébanos ixuplidau. Ninos aetas s'i amanaban a ripas, sonrendido, con muito carinyo y abrazando-te: ascape se veyeba por os suyos rasgos corporals, facials y por os suyos pels asaber d'encaragolaus que yeran aetas. Os adultos aetas yeran más reservaus y callaus, más que más si se los contimpara con a resta de filipinos. Cal decir que de siempres s'ha dito que as tribus aetas colaboran u fan parti de New People's Army, a principal guerrilla comunista filipina, y ye cierto que nunca no m'heba trobau tantos controls militars en Filipinas como en ixa país -encara que tamién cal decir que as bases militars norteamericanas tamién son por ixa redolada.

Continando por as planas, cada vegada s'iban fendo más estreitas, y dimpués de bella aturadeta en bella formación cheolochica curiosa, pleguemos a la fin d'o nuestro viache
en 4x4, a siet kilometros d'o crater-tuca d'o Pinatubo. En muitas pachinas web y blogs se diz que a zaguera aturada ye a tres kilometros d'o crater, y que a gambada que cal fer a piet ye fácil y curta. Pero te dixan a tres kilometros nomás si o camín ye en condicions! Y con as zagueras plevias no'n yera, asinas que tampoco no ye tan fácil: catorce kilometros d'arrecorriu, tres horas d'ida y atras tres de tornada, tot por camins y pistas no guaire envolicadas: nomás cal esnavesar  bell arrigachuelo, y de costeras firmes, no se'n troba que en o zaguer kilometro. Antimás, bi ha puestetz d'aetas cada bell par de kilometros por si amenistas augua u birolla, y ixo te priba de carriar masiau peso. Por istas pistas de foces volcanicas -an que no te podebas amanar guaire a os paretz, pos s'esboldregaban y te podeba cayer bell zaborro en o tozuelo-, arrigachuelos naranchas y azulos d'auguas zufrosas regaban canyimos y ruxiaban felqueras tropicals. 

Feito o camín, arrivemos en a tuca-cráter-ibón, y me trobé con una d'ixas cosas que te descoloca en Filipinas: un paisache d'ibón pirinenco. Ya en as fotos que heba visto d'antis, aquello parixeba muito pareixiu a l'ibón de Basa Mora, y en estar-ie, paras cuenta que ye más gran y que se pareix más a bell ibón francés d'a redolada d'Aragnouet. Clavau! O tiempet más fresquet tamién aduyaba a fer ixa sensación. Y lo más important de tot: paz, paz y más paz, tot y que bi hese bell turista. Quasi dengún rudio, aire puro, garra auto ni fumo... Lo que se troba a faltar en Manila. Alto, un mirador con unas anvistas repolidas; abaixo, una placheta an que fer una gambada mullando-te os pietz en as auguas acidas d'o crater con arenas volcanicas -no yera permitiu de nadar. Y en cada cantonada, imachens repolidas. Nos i estiemos quasi dos horas entre un puesto y l'atro, i chenté y  m'i chité ratet en a tasca d'un paco.

Disfrutau l'ibón y feitas milentas de fotos -os companyers de cursa me regaloron una que facioron con una polaroid-, en tornemos, ya con menos enerchía como ye de dar. Pero por fortuna, se nos posó alto una boira que nos escusó o sol tropical. Con tot y con ixo, a o guida aeta no se le veyeba tan contento con ixa boira, y pretó a caminar a tot estrús. Y en faltar un kilometro ta plegar pretó a plever a torres como nunca no he visto en a mía vida. Me capucé y embarduquié de tot, salvé o mío móbil porque levaba por casualidat una fundeta que emplego ta ficar-lo en l'augua en as plachas -atros no tenioron a mesma suerte- y con os calcers, a  cartera y toda la ropa chipiada como si m'hesen chitau en una piscina -tamién a ropa interior- plegué en o lugar de partida, an que nos levoron t'o mercau do pillé ropa y alpargatas -u como dicen ells en tagalo, tsinelas. A maxima talla que teneban t'os balons yera un XXXL, pero yo emplego una talla filipina XXXXXL (en Europa, nomás L y de cabo quan M). De ropa interior, no'n teneban que XL filipina, asinas que no'n prenié.


Meyo ixucaus y con ropa nueva, nos levoron enta Carlap, y antis de pillar o bus de tornada, con a mía nueva ropa talla elfo y sin ropa interior, me despidié d'os organizadors y d'os míos companyers d'aventura, entré en un McDonalds que teneba moscas a ixarramantons an que comié, pos ya me caleba. En salir, pillé o bus, y como denguno no iba enta Pasay, pos pillé o de Cubao, y cucladeta incluita, en Cubao que me clavé a ixo d'as ueito. En Cubao, pillé un Angkas -aplicación tipo Uber pero de motos, que he descubierto fa poco y que ha amillorau a mía vida en Manila dica un punto insospeitau-, pero, alto d'a moto, os míos balons XXXL cedioron y s'ubrió una ralla de bells diez centimetros que, chunto con que no levaba ropa interior, dixoron a mía pixa y a mía collonera a o descubierto, tapando-me-la como bien podeba con a chambreta mientras iba en a moto. Bien se vale que o conductor d'a moto no paró cuenta...

No hay comentarios.: