11.4.21

Enta Ilha Grande (i): un paradís en a millor companyía


Primer cabo de semana d'abrils, con menos treballo que de normal, y chusto dimpués d'haber presentau a primera versión d'a mía segunda tesi doctoral Toponimia Hispanica de Manila. Dos meses sin salir d'a mesma ciudat y ya un poco de ganetas de conoixer bella cosa más de Brasil, encara que Rio tienga de tot. Y, o más important, una mesacha maheta dita Sarah con a que bi ha buena sintonía. Qué más motivos calen ta decidir marchar cuatro dietas de vacanzas? Y ta do? Pos cata que a metat de camín dentre Rio y São Paulo, a dos horas y pico en bus y menos d'una de barco se troba Ilha Grande, un puesto d'o que os lugarencos charran muito bien y a buen pre.

Cheguemos o chueus de tardis a la hora de chentar dimpués de salir en o maitín dende a gara de Rodóviaria do Rio, aturar en Angra dos Reis y pillar un bote dica Abraão, a 
principal localidat d'a isola. Allí nos recibió una isoleta paradisiaca, de plachas repolidas con palmeras y auguas turquesas, lugarencos vendendo cocos y selvas que feban entrefilar buenas cursas y gorgas. Garra carrera asfaltada: de feito, garra vehiculo a motor. Sin dubda, yera tornando ta Filipinas, so que aquí as casas no yeran tan artesanals, os lugarencos yeran más occidentalizaus y no bi heba tantos ninos por a carrera. Faciemos o check-in en una posadeta centrica, completa y a buen pre, y d'astí faciemos as nuestras primeras gambadas por as plachas cercanas y chugardiemos un poco. Ya de nueitz, dimpués de cenar, pasemos un rato por un bar y nos faciemos un caipirinha, pero tornemos ascape. As restriccions por o covid astí yeran radidas, encara que bella sinyal de recomendación de mascarilla encara lo remeraba.

A l'atrol diya decidiemos prener una cursa en barco, o que en Filipinas se clama island hoping. Bi heba varias opcions, pos a isla encara tien a suya grandaria -se diz que arrecorrer-
la a piet son de 5 a 7 diyas-, muitas plachas y lagunas en a mar, y nusatros decidiemos de pillar o Caipirinha Tour, prou barato en contimparación con a resta y que levaba igualment t'a Laguna Azul, probablement a principal de todas istas fitas. Iste tour, feito en un barco grant, no levaba que ta tres puestos, en estar o barco más lento, pero por contra, yera l'onico que ufriba barra libre de caipirinha. Asinas que no lo dudemos. Y teniemos suerte, pos en estar viernes, bi heba poquisma chent en o barco, dentre ells dos parellas paulistas mahetas con as que faciemos pacha -más que más Sarah danzando. Y asinas, a las 11:30 d'o maitín, prencipiemos a navegar por auguas turquesas a galetadas d'una caipirinha que yera muito millor que no nos asperábanos.

A primera d'as tres aturadas estió precisament a Lagoa Azul, que curiosament, me recordó 
muito a la Blue Lagoon de Corón u a la Big Lagoon de El Nido. Auguas de colors esparpallants, peixes de toda mena arredol y una sensación de tranquilidat que levaba meses buscando. Con a companyía de Sarah y a capirinha, no se podeba amillorar. Servidor se ficó en l'augua más que no Sarah, que no ye guaire nadadera, con unas gafas acuaticas ampradas y con muitas ganas de mar, tot y que soi peix d'augua dulce, como bella vegada ya he dito. Astí pasemos a hora, ta dimpués tornar t'o barco y continar.

A segunda paredeta fue a Placha de Japariz, an que aturemos atra horeta ta chentar en un 
restaurantet costero. Sarah eslichió salada con glarimas de pollos, y estió muito encertada. Grant cantidat y chusto o que amenistábamos ta empapar un poco a caipirinha sin fartar-nos y asinas poder disfrutar d'o puesto idilico y d'a resta d'a cursa. Tot ixo mullau con bella biera y con caipirinha, prou que sí. Y d'a placha, tornemos t'o barco y d'allí china chana t'a zaguera aturada d'a cursa: a Praia d'Iguazú. A placha yera repolida, encara que a suyas auguas ya no yeran turquesas como as d'a Lagoa Azul. A cansera tamién se notaba, y o contento d'as caipirinhas ya pasaba a estar zorrera, como agora paro cuenta en as fotos. Con tot y con ixo, encara quité enerchías y me i fiqué, plegando dica unas rocas an que veyé una tartuga, a primera dende Filipinas! Encara que cuan me i acerqué, ista fuyó bien rapeda, con una vitesa que as pinois no'n tienen. Ya so por ixo mereixió a pena capuzar-se! Tamién yeran astí dos amigos de Sarah, y nos convidoron a fumarriar una miqueta.

Dimpués, tornemos en o barco china chana ta Abraão, an que acoremos toda a caipirinha y plegamos tot capins. Tanto que nos fiquemos en a propia placha d'o lugar pifolaus y fendo aparatos, baixo amirada d'a chent que i pasaba... beluns redindo y atros sin dar credito. D'astí marchemos ta l'hotel, an que una nueit que pareixeba explosiva remató dentre gomecos d'os dos: au caipirinha y au pollo, y ola confitanza. Le yera pillando carinyo a ista mesacha en dos u tres semanetas chuntos, y dimpués d'isto, encara más.

No hay comentarios.: