

Con ixa horeta colada, pretemos a caminar por a selva agradable, primero por una pista asfaltada, dica plegar en a parti más dura, una pisteta de tierra costeruda y exichent. A primera parti nos ne levaría poco más d'una hora, y a segunda, dos. Por a primera parti, nos trobábanos con familias poco prestas a puyar alto, y pasemos por una cascada en a dentrada, una capilleta dita Mayrink, bellas laguniellas, y tamién esbarremos una mica para plegar en a Cachoeira das Almas (Cascada d'as Almas), con augua bien freda t'o común d'istas tierras pero que no ixorrontó a Sarah, que se i ficó abaixo. O camín ta plegar yera bien pincho, macacos incluitos.
China chana o camín iba apurando y as garras s'iban cargando, pero dentre cuatro no se feba canso. Asinas dica que pleguemos en as costeras d'a segunda parti, más exichents que no pensaba, y que nos apuró a totz, queixas de Joyce incluitas. Con tot y con ixo, enduremos y enristiemos ixos trampos mientras mas d'una hora dica plegar a la roca que preside a tuca. O bueno d'o camín, ye que perén yera en güembra. A roca ya no, pero yera curteta y heban aprestau escalerons en a mesma ta privar d'emplegar vagas, tot y que yeran empinadas, eslisar-se no pareixeba difícil, y as personas con vertigo, como Sarah, lo pasaban mal y dreitament no i puyaban. A pobreta se quedó a pocos metros d'a tuca, pero puede decir igualment que i plegó, por o esfuerzo y porque a parti en a que se quedó ufriba as millors anvistas, millor que no alto. Josu, Joyce y yo nos faciemos as tipicas fotos de rigor en o mohón cheodesico.
En tornar, levábamos as garras crebadas y yéranos bien callaus, por a cansera y por a fambre, y con sete! Bien se vale que en un trocet, os cuatís nos abordoron y pretoron a chugardiar, intresaus en os nuestros mobils y posando curiosos t'as fotos. Pasada a parti dura, una fuent que no hébanos visto en puyar nos salvó as luengas ixutas, y china chana baixando, debatíanos do chentar. Ganó a opción d'un buffet que pillaba una mica luent, y a verdat ye que astí servidor y Josu nos fartamos de carne buena, encara que sincerament, por o pre d'o buffet y por a dificutat de plegar-ie, tampoco no fue a millor opción. Pero lo aproveitemos, prou que lo aproveitemos! Buen y sano diya que pasemos os cuatre!
Atro diya, en concreto o miercres 21 d'abril, lo teneba libre y m'aganaba de fer bella cosa solenco, d'ir a la mía bola. Asinas que eslichié o fuerte de Copacabana, una construcción esfensiva inaugurada en 1914 y en servicio dica 1987, en a dentrada d'a badía de Guanabara, y que dende alavez s'ha reconvertiu en un museu que explica a evolución y o papel d'o exercito brasilenyo mientras o periodo colonial portugués y o primer periodo republicano. Adedica tamién muito conteniu a os clamaus "18 de Copacabana", capezas d'una insurrección mayoritariament militar acontecida en 1922, que troba o suyo orichen en o descontento por os desfases d'una republica oligarquica en a que as rechions brasilenyas s'heban convertiu en reinos de taifas esclavistas, y que, encara que fue rapidament neutralizada por o gubierno, con 16 d'istos 18 liders executaus en a placha, aduyó a callar un sentimiento d'orden y centralización que daría lugar a la dictadura militar anyos más tardi.
As exposicions no son mal, prencipiando por un video introductorio bien sintetizau, sin estar cosa de l'atro mundo, pero o fuerte en sí ye pinchet, os suyos tunels y almacens d'armas son muito intresants, y tot ixo arrecorriu a través d'un malacón costero que preside y ufre as millors anvistas d'a placha de Copacabana, con o fundo d'o Pão d'Açucar. En iste malacón, bell par de cafeterías-restaurants rematan a delicia d'o lugar, y servidor mesmo se pensó de chentar en beluna d'ellas, pero yeran masiau caras, asinas que caminé un poco por difueras y trobé opcions muito millors.
No foi que repetir-me en as conclusions d'os posts de Rio, pero no trobo atra millor traza de describir cómo veigo ista ciudat: ye una ciudat que ufre de tot para cada momento, social, natural, historical, cultural y artisticament. Dica agora, deciba que Singapur yera o millor puesto que teneba en ment ta fer una vida a luengo plazo, con parella, familia y ta fer-se viello. Agora mesmo diría que Rio le gana.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario