22.8.21

Enta Salvador de Bahia (ii): o prencipio d'una polida amistat


Segundo diya de cursa por Salvador y segundo post. Tanto post significa dos cosas: que soi conoixendo a ciudat, alticamau y emocionau por o que soi veyendo, y que Salvador me ye metendo ristolero y feliz. Y ixo que iste segundo diya lo prencipié tardi, que yera galbanot. Aduya tamién a tant buen esprito a segunda cita en tres diyas, sin tanto animo de ligotiar, sino más bien de conoixer chent y a cultura local, pero perén ubierto a tot, ya que puedo.

O maitín, ya tardi, lo prencipié por a ilesia de São Francisco, a man de casa, en o bico historico d'o Pelourinho, mencionada en documentals y webs, y que ye una d'as ditas Siet Maravillas d'Orichen Portugués en o Mundo. Barroco d'o sieglo XVIII, os convento e ilesia orichinals d'os sieglos XVI y XVII estioron espaldaus mientras as enrestidas holandesas. Destacan en o monumento actual a decoración dorada an que se diz que emplegoron muito oro y as milentas de ceramicas traitas dende Portugal que adornan tot o claustro -que por desgracia yera trancau por restauración- y a propia ilesia. Dentre a misa sincretica o diya d'antis en a ilesia d'a Nossa Senhora do Rosário dos Pretos y a visiteta agora a ista alfaya colonial, digamos que o cupo monumental relichioso lo he empliu por bells diyas.

Ya de tardis, y a ritmo calmo pos o mío cuerpo yera cansadet, quedé con Luana, una mesacha con a que fablé por Tinder, aficionada a la fotografía, y que conoixeba muito bien os monumentos, artistas y a cultura popular d'a ciudat. Quedemos en a placha d'o bico d'a Barra, presidida por os fuertes de São Diogo, Santa Maria y São Antonio, iste zaguero con un faro esparpallant. Servidor fació asabelo de tardi... parti por a mía galbana, parti por o mal que va o Uber en o bico historico de callizos adoquinaus muitas vegadas trancaus u en uebras. Facié la d'aquell y a la fin plegué en Santa Maria, sincusando-me con a pobre mesacha. Cata que ixe diya a dentrada yera de baldes y dentremos ta São Diogo y Santa Maria, chunto con dos fotografos conoixius d'a mesacha que dimpués en hoporon. En verdat, os dos fuertes yeran chicotz, pero se agradeixe, asinas a visita no se fan tant pesada. En o de Santa Maria, bi heba una chicota exposición de fotografía personalista, mientras que en São Diogo heban atrapaciau una exposición interactiva y permanent sobre Carybé, un artista d'o sieglo XX, archentino afincau en Salvador. Os dos espacios, en puestos privilechiaus d'a ciudat, los han aproveitaus perfectament con cosetas intresants pero sin aturullar a o visitant.

D'astí, y despendindo-nos d'os amigos de Luana, faciemos una gambadeta por a placha de Barra dica plegar en São Antonio y o suyo faro, encara que no i dentremos en fer una mica tardi ya. Nos estimemos más de marchar t'o bico costero de Rio Vermelho ta fer una bieras y cenar acarajé, a comida popular bahiana. Por fotos y descripcions, lo entrefilaba como una arepa. Manimenos, a masa yera feita de farina de fabas y gambas, dos cosas a las que tiengo lichera alerchia. Encara asinas, tenté y tasté, pero no podié rematar-lo porque veyeba que me podeba fer mal. A cambio, m'hidraté con biera. En a cena, ya veyébanos que Luana y yo feríamos muita pacha, pero nomás como amigos, y en un momento ella convidó a atra parella a cenar con nusatros. Tot un encierto, tanto por a situación como por o mahos que en yeran. Antimás, mientras a cena, os amigos tricolotioron porque pareixe estar que s'heban meso os cuernos mutuament... Estió divertido, muito divertido!

Tricolotiando, os amigos se despidioron, y Luana y yo faciemos una zaguera gambada por o antigo puerto de Rio Vermelho, con restaurants y terracetas a un costau, y o puerto tradicional, encara en activo, a l'atro costau. En o puerto, bi heba una capilleta que me pensaba que yera adedicada a bella virchen, pero que Luana m'explicó que yera ta Iemanjá, a orixá d'a mar y d'os pescadors -os orixás son as divinidades d'a relichión iorubá, orichinaria de Nigeria, Benim y Togo, y que trescruzó o Atlantico por a esclavitut d'o colonialismo europeu, con firme presencia en Salvador y en Cuba. Ya sabetz a mía pasión por istas cosas... Tradición encara viva, traslación de l'orichen a milentas de kilometros, custions historicas, politicas y socials, y contraposición con ocio contemporanio en nomás 20 metros.

Segundo diya pleno en Salvador y cada vegada más contento. Encara no sé si a ciudat ye d'o mío tamanyo, pos Rio ye más grant y estoi que ufre muito más t'un culo inquieto como yo. Veyeremos. Pero as repolidas plachas d'a barra, l'ambient, a tradición, a cultura, a historia... tot pinta muito bien. He de fer casamuda en un mes, ixo sí, y marcharé t'ista parti costera, más pura y entretenida de vegada, y con academias de salsa y bachata. Aduya muito a istas buenas sensacions o feito de conoixer chent facilment, siempre abierta y de traza sana. Porque una cita Tinder no tien por qué estar ligoteu y prou, sino más bien intresar-se por l'atro, a suya cultura y vida, y si surte bella cosa más pasional pos entabant, y sino pos s'estableix una relación sana d'amistat y s'enampla o circlo. Ya podría aprender l'occident estresau d'istos relacionamientos socials, ya!

No hay comentarios.: