3.10.21

O lugar

Yo no tenié lugar. De zagalot, amigos y companyers de clase iban t'os suyos lugars de veranos: yera o millor momento de l'anyo.

En plegar en o lugar, lolos y tíos te recibiban con un carinyo especial, d'ixe que da calor, d'ixe que nunca no s'ixublida, encara os mofletz pagasen tanto amor con bella moradura. Os primos tamién yeran astí. Dimpués plegaban as rutas en bicicleta u as gambadas con os cans a primera hora d'o maitín, con a fresca, y dimpués, a chentar con a parentalla u a fer una lifara con os amigos (beluns venitos d'a ciudat; bells atros vivindo en o propio lugar). A siesta se pasaba en a piscina dentre partidas de frontón u guinyote. En as nueitz, a libertat yera absoluta ta bochar-se-ne, impensable en a ciudat, y o millor de tot encara yera por plegar: as fiestas.

Pasan os anyos y os costumbres cambean, pero o lugar contina estando astí. A bicicleta da paso a una motoreta con a o que esdondoliar por os camins. A gambada noctura con os amigos da paso a festechar con bella moceta conoixida de toda a vida, u con beluna de l'atro lugar. Plegan tamién as primeras zorreras en as penyas, o millor puesto ta pasar a resaca, y se valura más o tiempo con os viellos, a os que cada vegada les queda menos.

Pero seguntes pasan as semanas veranencas, o idilio panse. Os amors inicials deixan paso a invidias (ya vien o modernet d'a ciudat! ixe que va de listo!), invidias que se fican mesmo dentro d'a familia (Istos chovens que s'han creito!). De bote y voleyo, un vecín tricolotia con atro, y si cal quitan as escopetas por bellas lindes. Probablement uno siga familiar leixano de tu: ya yes sinyalau. Pero ixo rai, toca tornar ent'a ciudat.

Pasan as anyadas, y a cosa se torna más fosca. Amas a la tuya familia, pero ya no t'agana de pasar guaire tiempo con ella ta no tener que aguantar invidas y escuitar comentarios dolents, que creixen seguntes te va millor en a vida. As mesachas son as mesmas de siempre, y ya aspiras a más que no emparellar-te con a tuya prima. As tuyas inquietutz no son as d'o lugar, y si acaso te da por fablar-las, encara quedas más como o listet y alimentas o rolde d'as invidias. Os que se i quedan buscan aconorto en o puticlub d'a carretera nacional y t'alentan ta que remates con ells allí as nueitz: pior encara. Vas a mercar o pan y a d'a penya d'os butaners (u a d'a tuya mesma penya) tien un tremolín en a variella que no puet controlar: masiaus vicios. Plega setiembre, os urbanitas tornan t'a capital y si t'i quedas, cayes. No te'n vas: te forachitan, fuyes. Ya si ixo, pensarás si tornar ta l'atral anyada, y en tot caso, ya no tantos diyas.

Yo no tenié lugar. U talment sí.

No hay comentarios.: