10.10.21

12 d'octubre: muito que criticar


Atro 12 d’otubre, y atra vegada as mesmas revisions y as mesmas reivindicacions históricas. Custions que poco u cosa pueden cambiar a vida actual d’os hispanos. Custions secundarias, si no dreitament pallasadas.

O que no ye secundario ye que a hispanoamericana en España fica relegada a escoscar comunidatz de vecins u a cudiar viellos en a marguin d’o sistema, u, en o millor d’os casos, como falsa autonoma u con extras sin pagar. Y si aspiran a más, por méritos y esfuerzo, se troban con barraches imposibles: RACISMO (y no sigan tant hipocritas de fablar-me de casos que no fan o regle).

O que no ye secundario ye a contina mofla, muitas vegadas amagada con tintes “chalanguers”, ent’a cultura, as ropas y os estilos mosicals hispanoamericanos por parti d’os metropolitanos. Bai que si no fues por ixo, o espanyol pintaría muito poco a libel internacional. En qualsiquier caso: RACISMO.

O que no ye secundario ye que una zaragozana amuestre intrés en yo, y dixe de quedar con yo quan s’entera de que mi mai ye venezolana. RACISMO.  

Me dixen recentar-les que quan teneba 10 anyos, en l’autobús d’a ruta 1 d’Escolapios, fotié de lapos a un companyer de clase d’inicials A.A.L., deixando-le o rostro tant marcau que probablemente mesmo hue tienga bell costurón d’aquello. A qué fin? Dició que mi mai, venezolana, yera una “negrita del África tropical”, “una puta” que “enganyó a mi pai”. Obviament, o zagal no quitó ixas parolas de sí, sino d’a suya familia, una d’ixas que gustaba d’aparentar realengo, posición, clase y cultura, sin tener-ne ni zarrapita ni pon. En qualsiquier caso, ya se prexinan a qui punioron en o colechio y qui quedó como o “mestizo agresivo”. RACISMO.

O que no ye secundario ye que a mía tía de Montanyana (tía de sangre, no pas de sentimiento), encara no s’haiga dignau a aprender-se bien os nombres hispanoamericanos, y se refiera a istos paísos como “Ixos mundos”. Y ixo que le fa goyo d'aparentar cultura. Muito menos secundario ye que en más de 35 anyos no tracte a mi mai como una más, y que os hereus d’as suyas formas, os míos primos (de sangre, no pas de sentimiento), no puedan estomacar que a o primo mestizo le siga indo millor en a vida que a ells. RACISMO (y denteras).

O que no ye secundario ye que o guardia de seguridat d’o C&A d’o Paseu Independencia siga estau anyadas, si no decadas, encorrendo a mi mai a dos metros cada vegada que dentraba en a botiga, tot y que ye estada una d’as principals clients. Más humillant encara quan teneba a o suyo fillo chiquet a o costau. No lo feba que con mi mai, con garra client más. A onica esferencia ye que mi mai teneba rasgos hispanoamericanos, y a resta de clients no. RACISMO. 

Dito isto, con metat d’a mía sangre peninsular y l’atra metat americana (si ye que ixas falordas d'a sangre importan, que no habría d’estar asinas), y con o mío corazón en Filipinas, yo sí reivindico a Hispanidat como un repoliu y excitant sistema historico, cultural y social, an que a parti más triste y mierdas se la levan a metropolis y os colonos blancos.

No hay comentarios.: