Segundo cabo de semana en Vietnam, y con l'animo más recuperau y aproveitando que ya heba feito quasi todas as chestions de l'aterrizache en un nuevo país y una nueva vida, le demandé a Miguel y Marta qué iban a fer ixe cabo de semana. Cata que marchaban t'as montanyas de Hà Giang, en a muga con China, con paisaches repolius y no tant masificaus como os de Sapa -ixo dicen- y que no me pillaba de tot mal dende Hanoi. Asinas que d'un diya t'atro, pillé un bus de seis horas y marché t'a cabecera d'a provincia, dita tamién Hà Giang, an que o sabado de maitins me trobé con os chirmans.
Miguel ya teneba tot apatrusquiau, asinas que ni me molesté en mirar-me o qué fer.

Prencipiemos malament, pos moto de Miguel, manual y más cara que no a scooter que

Plegaus en Đồng Văn ya quasi de nueitz, pillemos un hotel, sin tener guaires opcions y habendo de regatiar una mica con un mesache que no charraba guaire anglés y que miró d'escular-nos, y dimpués de duchar-nos, marchemos t'a plaza d'o centro d'o lugar, bien apatrusquiada y con guariches estilosetz con comida, bebida, ropas y beliquetz. I sopemos

Decidius a fer-nos o masache dimpués d'a cena, i prevemos, y cata que en cuentas de fer-nos o masache astí, nos metioron en una furgoneta y nos levarón t'una placichona amagada, alto d'un pueyo que as suyas costeras feban remerenza d'as favelas brasilenyas. En arrivar-ie, a replaceta yera presidida por un karaoke vietnamita con escenario y tot, y animadet, pero ascape nos levoron ta dentro d'un edificio, an que a Marta le facioron o masache en una cambra, y a Miguel y servidor en unatra. Tot muito raro, a verdat, pero o masache fació honra ta espiguardar una mica o cuerpo, y más que más o mío culo, dimpués d'os más de 150 kilometros feitos con a scooter en un diya.
Descansaus, marchemos t'o leito an que cayemos de camín, y a l'atrol diya visitemos o

Ixo sí, si as anvistas en o primer diya yeran esparpallants, en iste segundo diya yeran tan

No conoixeba Hà Giang y me fació asabelo de goyo. Cal decir que ye provincia de Hmong, una etnia que s'estendilla más que más por China, Vietnam y Laos, beluns d'os qualos aduyoron a las potencias occidentals mientras as guerras en a redolada, y que por ixo mesmo fueron levaus ta países occidentals, historia que se fació famosa en a pelicula Gran Torino de Clint Eastwood. Os rasgos fisicos y as ropas tradicionals, raixosas y coloridas que levaban en os lugarichons más amagaus delataban a suya identidat, y si bien en o primer diya, de carretera buena, tot podeba pareixer una mica más turistico y postizo, en o segundo, con carreteras d'o diaple, l'autenticidat yera muito más grant, con muitos ninos querendo chugardiar y saludando a piet de carretera quan i pasábanos, puet-estar que mesmo fuésenos os onicos turistas que pasaban por ixas aldeyas en tot o diya. Y tot ixo a penar de que a ruta ye de fácil trobar por o rete, y que heba d'estar muito más popular antes d'a pandemia. Me fació muito goyo, y más con a companyia de Miguel y Marta, pero dos días me se facioron curtos, asinas que de seguras que i torno, ya no tanto ta pillar bici, sino ta fer bella ruta a piet y visitar bell monumento concreto, como o palacio d'os reis Hmong.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario