27.1.23

Enta Pù Luông: para cuenta con a moto


Cabo d'anyo y Phuong m'heba aprestau un regalo muito especial: tres diyas en Pù Luông, una val a bells 120 kilometros de Hanói, autentica, an que fer un turismo sano, no pas masificau, y conoixida por os suyos rozals en terrazas. Y ta fer-lo más especial, me proposó d'ir-ie en a moto, trachecto que nos ne costaría bellas quatro horetas con paradetas, y encara que a motomarqui ye una moto viella de segunda man y no sabeba cómo levaría un viache asinas, pos astí que me ranqué y le dicié que sí.

Tot pareixeba ir de bitibomba, pero a las dos horas de viache u asinas, me se durmió a garra, más con o peso d'as carteras que hébanos ficau devant de yo, y en ixas que aturamos una miqueta ta estirazar-nos y Phuong veye que a moto chingarria olio... Malas farchas feba, asinas que aturamos en bells mecanicos y totz nos dicioron lo mesmo, que a moto yera en muito mal estau y que ixa avería feba malas farchas. O zaguer d'ells, en o lugar de Hoa Bin, nos dició que a nuestra millor opción yera plegar ta Pù Luông, y astí, mirar de trobar bell apanyo u tornar dreito ta Hanói en bus. Asinas que ixo faciemos, con miedo en o cuerpo sin saber si a moto aguantaría u no.

Tanimientres, a carretera se meteba más costeruda y a moto prencipió a fer rudios quan le pretaba, dica que en un punto, s'enchegó a lumbreta de motor y prencipió a ulorar a cremau. Aturemos ascape en o primer lugar por o que pasemos, que mirando-me o GoogleMaps estoi que sería Mường Khến, u talment Lung Van, pero no trobemos mecanicos, pos tot o mundo pareixeba estar-se en casa u en os dos u tres casorios que veyemos en carpas en metat d'a plana dentre pueyos. En un puesto, demandemos aduya a una colla de chovenastros que yeran chugando a billar, y un d'ells, que yera mecanico en atro lugar d'a redoalda, gritó por telefono a l'amo d'o taller cercano y le demandó permís ta vender-nos una garrafa d'olio y mirar d'aduyar-nos, mientras charraba por telefono con a persona a la que le merqué la moto y se carranyaba con ells por vender-me-la. No nos aseguró que ixa garrafeta nos fese honra, pero tampoco no tenébanos más opcións y d'atra man no yéranos guaire luent d'o nuestro destino.

China chana tiremos por una carretera bien costeruda, con rampas dica o 20%, y que trobaretz en o maps con o nombre de Đèo Lũng Cao Huyền Thoại. O problema d'a carretera no yera nomás os costonazos, sino tamién que yera barraballa, y si a tot ixo le sumamos que a motomarqui no destaca por os suyos buenos frenos, a trachedia s'escribe sola: nos estozolemos en una d'ixas marradas, no guaire grau, de no estar porque a moto cayó alt'o d'o mío piet cucho. Tanto mal me fació que churaba que m'heba crebau bells ueso, pero a la fin no estió asinas, tot y que mientras escribo istas linias, tres diyas dimpués, encara no puedo caminar bien. A cascar-la bachata por toda la semana... Phuong s'esgarranyó os chenullos y se trucó a man, pero no estió grau.

No quedaba guaire ta rematar, pero no podébanos continar. Con tot y con ixo, yéranos n'o cul d'o diaple y dengún no pasaba por astí. Asinas que no nos quedó atra que tornar con a moto y mirar de rematar ixe puerto, con o resultau que baixando-ne, os frenos falloron y Phoung habió de blincar d'a moto ta poder frenar-la, porque si no, nos n'íbanos ent'abaixo. Por fortuna, no se fació mal. Miedo, miedo en o cuerpo yera o que tenébamos os dos, y glarimas de dolor en yo por o mío piet cucho. A la fin, bien a monico, aconsiguiemos plegar en l'hotel pasadas seis horas d'a nuestra salida, y lo celebremos como si salísenos d'o infierno. Antimás, l'hotel que heba preso Phuong yera una maraviella, y cenemos astí por cabo d'anyo, estilosetz, con carne de carabao, yo coixo, y sobre tot, con risas, muitas risas por a experiencia.

O primer diya de l'anyo, nos dispiertemos con os tipicos mensaches de felicitación y faciemos una gritada a Enrique y a toda ixa clica que ye por Zaragoza, ells salindo de borina, nusatros baixo a colchada como bien agana en un puesto de montanya en l'hivierno. Dimpués d'ixo, y d'escamochiar bells minutos, nos ne desayunemos en o fabuloso bufet libre que ufriba o restaurant -sí, o puesto ye esparpallant, dormir con Phuong o millor, pero o desayuno tampoco no se quedaba curto en placer-, y con yo coixo de tot y sufrindo y a moto meyo estricallada, astí que la pillemos y pretemos a fer o chiro a la val de Pù Luông: yéranos astí ta chugar y que fues lo que dios querese!

Y a chugada no nos salió mica mal, porque a moto se portó y o diya, soliau, encara más. Faciemos toda la val, que en extensión y mesmo en paisaches, remeraba a Echo u Ansó, y por o camín aturemos en belún d'os lugarichons que bi'n heba, con ninos y viellos saludando-nos y querendo chugar. O mío piet, china chana iba millorando, y o pantasma d'a fractura de ueso s'escollaba. Mesmo a moto pareixeba ir millor en os costonazos. En o prencipio d'o camín estrivemos ta Hang Dơi Kho Mường, una aldeia en meyo d'una plana que a suya principal atracción yera una espelunga graniza alto d'una costera, y que por ixo mesmo apresentaba una mica más de turismo, pero no pas guaire. Yo, que yera contentizo, encara quité rasmia y bi puyé con o piet en mal estau, pero fació honra.

Feita a espelunga, continemos fendo o chiro a la val, a monico dadas as nuestras condicions fisicas, a situación d'a moto, a carretera y o nuestro miedo, pero disfrutando más asinas d'as repolidas envistas que a val ufriba, y prou que d'a companyía mutua. Aturemos en bella marrada ta fer fotos, y tamién en un pontet, an que se columbraban bell par de rotas que trucoron o mío ficacio. Caminemos dica as rotas y si de por sí yeran polidas -probablement siga a primera vegada que veigo rotas artesanals en emplego practico, no pas turistico-, cata que as tuberías que emplegaban ta carriar l'augua yeran de bambú! Enamorau de tot en yera!

Yo yera encantau con o viache, y Phoung tamién, pero ya sabetz que ta yo a onica comida d'o diya sagrada ye o desayuno, y que dimpués chento u ceno ves-te-ne a saber quan, pero a pobreta de Phoung teneba fambre y con razón, asinas que rematemos a val y marchemos dica o lugar de Cành Nàng, an que en una taberneta chentemos sopas vietnamitas bien sucosas por quatre duros, u millor dito, dos duros.

Dimpués de chentar, arrecorriemos os 20 kilometros que nos desaparaban d'o nuestro hotel, dito Pulong Casa -ya sabetz que no goso de fer publicidat d'hotels u restaurants, pero iste lo mereixe-, china chana, disfrutando d'o trachecto y sin forzar a moto, ta arrivar-ie chusto ta disfrutar d'una gambadeta por os rozals d'a redolada mientras baixaba o sol, y dimpués descansar-nos y disfrutar d'a nuestra companyía. A l'atrol diya, nos ne desayunemos como campions y tornemos a fer una gambadeta pos os rozals d'a redolada, fendo fotos, bell video y aproveitando as zagueras horas chuntos dica que plegase l'autobús de tornada ta Hanói a ixo d'as dos d'a tarde en o lugar de Cành Nàng, pos encara que dubdemos una miqueta, a la fin fuemos a lo seguro y a moto no'n yera. Cosas de Vietnam, ficoron a moto en o maletero d'o bus sin garra problema, como si os busers tenesen ya experiencia en ixas envueltas. O bus cama vietnamita, ixo sí, iba a rebutir, con chent por os corridors que de cabo quan t'empentaban sin querer, pero lo menos tenébanos puesto asegurau y fixo.

Iste viache ta Pù Luông, regalo de Phuong, ye estau un d'os viaches más especials que he feito. He teniu experiencia en relacions, como ya bien sabetz si leyetz o blog, y por bells motivos u por atros, nunca no rematan de cuacar. Ista vegada, soi salindo con a persona más esferent a yo con a que he saliu, más que más por as culturas que rastramos dezaga, pero somos trobando os alcuerdos, tenemos os dos esprito de conciliar y tirar ta debant, y somos aprendendo muito l'un de l'atro. Nunca no m'heba trobau asinas y talment ista siga a vegada. Y no diré más pos, encara que iste blog ye un diyario personal, no deixa d'estar publico.

Remato adhibindo que Pù Luông ye una d'ixas perlas vietnamitas que sin estar desconoixida, no ye saturada y ufre una experiencia autentica y sana a o visitant. China china voi fendo un listau de puestos ta visitar que pasaré a os amigos que i viengan, listau an que no figura dengún d'os puestos turisticos "naturals" que apareixen en as guidas que se veyen por o rete. Si viens ta Vietnam, fuye d'ixos puestos y marcha t'alterativas como Pù Luông!

No hay comentarios.: