21.4.23

Enta Da Nang (iii): sin dubda, un puesto ta vivir

Baixemos o puerto de Hai Van, tamién aturando bella vegada, dica plegar ya en a ciudat de Da Nang, pero astí, en cuentas de continar enta l'hotel, encara nos vagó de pillar un zaguer esbarre y marchar t'a val de Suối Hải Đăng, a bells 45 minutos d'o centro de Da Nang. A qué fin? Pos porque heba visto unas cascadas recomendadas por bellas pocas personas y que pareixeban estar poco conoixidas.

Mientras o camín, no sabeba si trobaríanos pozas u no, porque no son guaire anunciadas, pero ya nomás a carretera con paisaches más propios d'as redoladas montanyosas d'o
norte y interior d'o país, feba honra. Phương me dició que no conoixeba ixos paisaches de Da Nang, que no son mica conoixius y enlucernaba. Mesmo me deciba que yo conoixeba millor Vietnam que no os vietnamitas, y ixas polidas parolas  prou que puyoron o mío ego, y más venindo de una persona d'o norte, tant argüellosos ells. Esnavesemos rozals y bells puents, con a sola presencia de campensinos y bells carabaos, que siempre me fan muita alcordanza a Filipinas, dica plegar en a pista que se suposa aduciba ent'as badinas mencionadas. O caso ye que bi heba un arrigachuelo con prou cabdal como ta no pasar-ie en moto, asinas que astí l'alparquemos y continemos a piet bells 150 metros dica trobar un postichón y bells toldos que anunciaban que astí bi heba gorgas. Y prou que bi'n heba, pos yera tot un barranco, sucesión de cascadas y badinas, esparpallant y con poquisma chent, lo menos ixe sabado de tardis. Nusatros, que nos hébanos deixau os banyadors en a moto pos no asperábanos ixo, nos fiquemos en l'augua con ropa interior -mai m'hese entrefilau ixo de Phương!-, pero por poco tiempo, pos se yera fendo de nueitz y antimás hébanos quedau con una amiga de Phương ta cenar.

Asinas que bi tornemos, pero
Phương me proposó de tornar a l'atrol diya y pasar o diya astí, pos o nuestro vuelo saliba a las nueu d'a nueit. Y yo, que ya me conoixetz que soi pocero, encantau de tot! De nueitz, previo paso por l'hotel, quedemos con Tuy, amiga de Phương d'o suyo anterior treballo en una distribuidera de vins, y estiemos cenando y fendo-nos postres vietnamitas en bells puestos locals muito recomendables. Parlemos d'as esferencias dentre as redoladas y ciudatz vietnamitas, as suyas chents, as posilibidatz de treballo en o futuro, o farutes que pueden plegar a estar bells foranos, asinas asinas. Tuy yera muito chalanguera y moderneta, no pas como o prototipo de muller de Hanói, y a cena estió muito agradable. D'astí, Phương y yo marchemos t'o famoso Puent d'o Dragón de Da Nanag, fita turistica y que a las nueu, totz os diyas, escupinia fuego t'o divertimento d'os ninos y d'os turistas. No ye imprescindible, pero sí divertiu.

D'o espectaclo d'o Puent d'o Dragón, marchemos t'a zona occidental, un biquet de bellas sies carreras perspendiculars a dos carreras principals que achuntaba muitos restaurants y
bars de borina con mosicas y estilos internacionals, d'entre ells dos bars an que feban socials de bailes latinos, encara que nusatros no pleguemos en buen diya. Sí que pleguemos en un barichón, con estetica casual-moderna, que teneba un dj ficando mosica, y muita chent en o callizo.  De feito, yera trancau a o trafico, encara que en estar amagau, tampoco no suposaba mica problema a la circulación. Si no porque o rap norteamericano que yeran ficando no ye d'o nuestro estilo, o rollet que levaba o puesto yera pincho y aproveitemos ta fer-nos una biera. Diría, ixo sí, que por cada vietnamita bi heba diez u más foranos. Como yéranos cansos y no disfrutábanos de tot d'a mosica, tornemos luego ta l'hotel, an que cayemos como piedras, ta concarar con enerchía o nuestro zaguer diya, dominche.

A l'atrol diya nos ne desayunemos y antis de concarar a ruta t'as cascadas, pasemos por un biquet de grafitis que trobé quasi por casualidat por o rete. Muito chicot, y con os grafitis, enronaus u sin cudiar, encara ufriba un paseu poliu, más quan no te molestaban motos pasando-ie y quasi no bi heba turistas, pero tampoco no tos puedo decir que siga una visita imprescindible. Aproveitemos ta fer-nos un café a man -una delicia, prou que sí, como totz os cafés en Vietnam-, y d'astí ya sí que marchemos t'as cascadas de Suối Hải Đăng. Como o diya d'antis habiemos de dixar a moto antis d'o arrigachuelo y dimpués veyemos motos alparcadas en o postichón de entrada a las gorgas, ista vegada miremos de trobar un camín alternativo, sin d'exito. Ye más, nos dicioron que o camín bueno yera o que hébanos pillau o sabado. Cómo collons pasaban as motos ent'a puerta alavez? Nomás bi heba una opción: esnavesando o río y un hombre local nos lo confirmó en o propio río, marcando-nos o camín a seguir con a suya moto primero, y yo pasando dimpués. Toda una aventura, pos l'augua cubriba quasi toda a rueda en bell meyo, pero a marqueta 19 se portó bien. Buenos videos que i facié con l'aventura, tanto indo como tornando por metat d'o río pedregoso, y buenas risas que nos faciemos Phương y servidor!

En as gorgas, agora con tiempo, merquemos bellas bieras y tortas de roz, y puyemos ent'a zaguera d'as badinas, no sin risque de trepuzar puyando as piedras, y astí que nos
estiemos solencos en a intimidat, nomás con a presencia de bells pescadors por bells minutos. Charremos muito d'a vida, d'o esdevenidero, d'os modelos de desenrollo de Vietnam, d'as luengas, y tamién veyemos una parella d'un australiano y una vietnamita moderna, vestida con legins y chaqueta de Northface, estetica muito poco común entre os vietnamitas de hue. En tornar, tamién veyemos a dos mullers maduras descansando-se en a fresca d'o río y charrando entre ellas, escena que Phương me dició que no yera mica común en o norte de Vietnam. Y aproveitemos ta fer muitas fotos y videos!

Despendindo-nos d'ixe paradís ya en o lusco, tornemos ta l'hotel an que nos cambiemos de ropa, cenemos por o bico un sucosismo pollo a la brasa, antis de marchar ta l'avión. Phương me dició que yera o millor viache que mai heba feito, y ixo venindo d'a chent d'o norte tant poco dada a afalagos, y venindo d'a mía novia, me dixó contento por diyas. D'atra man, Da Nang m'ha enamorau ista segunda vegada, por os propios tresoretz amagaus y poco conoixius, por haber teniu millor orache, y sobre tot, porque ufre todas as avantallas d'una ciudat grant costera sin entrar en o estrés y o caos de Hanói, urbe muito polida t'o turista, no pas tanto t'o morador.


No hay comentarios.: