25.10.23

Enta Hilantagaan y Kitanatarkan: as islas de Santa Fe


Filipinas tien más de 7000 islas, y ya quasi no m’atrevo a decir o numero oficial de 7641, porque de cabo quan fan recuento y as cifras cambian. Bantayán, an que vivo, ye una d’ellas, pero en o suyo arredol prou que se’n troba muitas más, y a man de Santa Fe, en tenemos as isolas de Hilantagan y Kinatarkan.

Hinantagan se troba a 10 minutos radius en barquichuelo dende a costa de Santa Fe y ye un destino popular entre foranos y locals ta pasar bellas horas. Yo i fue por primera vegada con os míos amigos Dulce y David, que ixe día yeran una mica tricolotiaus, tot cal decir-lo.

Con arredol d’un kilometro cuadrau, nos la arrecorriemos de cabo a rabo, cosa que no estió fácil, pos a fuixina tropical con o sol cremando nos deixó baldaus, más que más a Dulce, que yera una mica feble. Pero podemos presumir de conseguir-lo. En verdat, a isla no ufre guaire, nomás una escapadeta de bellas dos horas, pero si destacaba por bella cosa ye por os suyos caladers y rallizos que rematan en plachas d’arena y auguas coralinas, que s’amagan en as espelungas y cubillars que se i fan, y que dan a la isola a forma de muixardón. A población yera muito humilde, y nos ne costó de trobar bieras, pos muitos d’ells, diría que a mayoría, yeran musulmans. Y iste ye atro punto intresant: una mezquita y garra ilesia i trobé, estando firme testimonio d’o esquema colonial an que colonos, criollos y cristianos viven en o centro d’o municipio, en iste caso Santa Fe, y as relichions y tribus sozmesas en os bicos e islas d’arredol.

Atro día, ya d’otubres, marché con Phuong ent’a isla de Kinatarkan, más grant y más luent que no Hilantagaan. I fuemos con un mesache muito maho, dito Josh, experto en fotiar y grabar con drons, amigo de Dulce. O viache ye más luengo, de quasi hora y meya, y tamién más perigloso, pos as olas yeran fuertes mesmo que no feba temporal, y malas plegar-ie, pillemos dos guidas locals que con as suyas motos nos levoron t’a famosa Laaw Lagoon, laguna costera que feba remerar as famosizas de Corón, y que la teniemos tot ta nusatros. Si no porque en bella parti as auguas yeran una mica embarduquiadas por as plevias d’os días d’antis, o puesto yera paradisiaco, enfaixonau en selva tropical folluda y con unas colors esparpallants. Tamién nos dicioron que parásenos cuenta, pos as culebras blincaban d’os arbres ent’o galacho, como comprebemos a la fin d’a nuestra estacha.

Y d’astí le diciemos a os nuestros guidas que querébamos ir a la espelunga d’a pexinxa (Clam cave), lacuniacha de auguas grasas que fa laberintos, y que en un cantón, proteixida por una cleta, tien una pexinxa chigán, encara viva y que encara fa perla. L’amo d’a espelunga, asabelo de chalanguero, nos lo explicó tot muito bien.  Por cosas como ista, que son esparpallants y que descubres quasi por casualidat, amo viachar y esforigar por Filipinas. Si bien a isla mereixe una escapadeta por varias cosas, me quedo sin dubda con iste puestet, quasi desconoixiu.

Tras veyer a espelunga y nadar en ella, marchemos ent’a placha d’aman, an que Phuong y yo nos fiquemos en l’augua mientras Josh nos grababa con o suyo dron, con o paisache d’auguas y arenas coralinas de marco. Y en tornar ta Santa Fe, con olas firmes, rematemos o día -zaguero en a isla ta Josh- minchando os tres comida filipina en una restaurentet alto d’un edificio de tres pisos. Kinatarkan, encara que ye más cara de plegar por a distancia, fa honra de cabo quan!

No hay comentarios.: