17.2.23

Enta Nha Trang: l'Alicant de Vietnam


Ecuador d'o mío periplo por costas d'o sur de Vietnam, y ixos quatre diyas finals heba decidiu d'adedicar-les-ne a Nha Trang, ciudat ya más conoixida y con muito más turismo, más que más internacional ruso. Me planté astí en furgoneta dende Tuy Hòa, y malas arrivar-ie, en dos u tres situacions paré cuenta de que astí, como en a resta de puestos turisticos, cal demandar primer o pre d'as cosas antes de mercar, costumbre que ya heba ixuplidau en Quy Nhơn. Asinas, con o chip una mica cambiau y dimpués de mirar-me bells puestos, pos os pres yeran más caros que no en as atras ciudatz, logué a Marqueta 18. L'hombre d'a botiga, siempre con -falsa- sonrisa, me dició que me la deixaba barateta si no feba viaches guaire luengos... Que sí, copón, que sí -de qué coda ha de saber ixe hombre ta do voi? En l'hotel, l'amo yera asabelo de chalanguero y ristolero, y miró d'emparellar-me con a recepcionista, una mesacheta choven simpatica. Tot turistico, sí, pero surenco tamién.

Malas pillar-la, ixe mesmo diya visité dos fitas turisicas en os arredols d'a ciudat, a pagoda de Sui Do y o fosal-templo de Tong Lam Son. A primera, en un lumo y arrecorrendo una cascada, ufriba unas envistas esparpallants de toda a plana por an que s'ixamena a ciudat. Os edificios relichiosos yeran o de menos, y o mío piet, ya quasi recuperau, me dixó puyar dica alto de tot. Yera poliu de veyer as familias que i viviban y cudiaban d'os templos fendo lifaras, totz arroclaus en celebración por o tết. O fosal, no guaire luent, yera tamién un puesto pacifico, an que fer gambadas sin guaire rudio, contrario a la resta d'o país, y yera presidiu por una estatua de buda chigant. Me trobé con bells mosens budistas y me convidoron a puyar-ie. Yeran asabelo de mahos y agradables, y dimpués un d'ells me dició si le podeba acercar a casa suya, no guaire luent, con a moto. Prou que lo facié, y a escena de levar a o mosen budista con a moto estió muito curiosa y graciosa.

A l'atrol diya, marché dica o templo champa de Phan Rang, que con tres torres ye un d'os monumentos principals d'ista cultura y civilización. A decir verdat, me confité muito, pos cata que yera a quasi 150 kilometros! I fue por a carretera d'interior, más rapeda, ixa que renuga Hanói con Saigón, ta dimpués tornar por una carretera secundaria costera, repolida, por alto de clamors, arrecorrendo as calas y plachas de Hon Den, Hang Rai, Thung, Bai Kinh, Binh Tien, y a badía de Cam Ranh. O paisache yera repoliu, y remeraba paisache tipico mediterranio, con una vechetación más bien de secano, piedras toscas y mesmo vites, pos ixa ye a redolada de Dalat, a zona de vins de Vietnam, que dicen no son malos. L'airera, ixo sí, yera tant fuerte, que me se fació muito muito embolicau d'aducir en varias curvas, encara que ixa mesma airera yera la que permitiba a os muitos surfistas y windsurfistas practicar a suya pasión. Por desgracia, a ixa airera tamién l'acompanyaban numbrosas boiras, con o que aganaba poco de ficar-se en l'augua d'a placha, cosa que de feito ya no facié más.

En tornar ta Nha Trang, ya de tardes, me gritó tot alticamau o propietario d'a moto. Que l'heba feito más de 300 kilometros en un diya! Copón bendito, cómo lo sabe? Pos porque l'heba ficau un GPS a o traste! Sincusa perfecta ta mirar d'escular-me, porque me quereba cobrar o doble de tot, pero dimpués d'una negociación, tenendo ell parti de razón y sin deixar-me escular tampoco, pos pleguemos a un alcuerdo. Y prou que siempre con as sonrisas falsas por devant y mirando de tener buenas resenyas en Google. Anecdotas a parti, aproveité a nueit fendo gambadas por a placha y as replacetas an que heban aprestau ferietas por o tết, más que más t'os ninos. Tot sin de ruidera y trafico, y ye que Nha Trang ye dica agora o puesto de Vietnam con o trafico millor regulau en o que soi estau, con as carreras de nomás un sentiu mesmo ta motos, bien disenyadas, y tamién con más control policial ta privar de que a chent espiguardada empachase a circulación.

A l'atrol diya m'asperaba atra ruta, ista vegada ent'o norte, dica plegar en Ninh Van, indo por una carretera costera con muita basuera y paisache industrial, en trobar-se-ie os astillers de Hyunday. Pasada ista interpresa, o paisache se tornaba más rural, y ya en a final d'o camín, en Ninh Van, apareix una placha repolida y tranquila, sin guaire basuera, en a que quasi me fico en l'augua de no estar porque l'orache agabanyau y biso no acompanyaba. As chents yeran celebrando también o tết familiarment, pero he de decir que astí no me pareixioron tan acullients como en as redoladas de Quy Nhơn y Tuy Hòa.

De tornada, pero encara con tiempo, me vagó de fer a que sería l'aturada que más disfruté de tot Nha Trang: as cascadas de Ba Ho. Bellas gorgas en un ballón folludo d'interior, muito aprestadas turisticament y con una dentrada que considero cara (4 euros), pero que mereixen, bai si mereixen. O prencipio ye una mica postizo, con hotels, restaurants y mesmo una piscina, pero malas que dentras en a endreza, tot ye muito más natural. Endreza que, dito siga de paso, va fendo-se más embolicada mientras puyas a sucesión de tres badinas, y en a zaguera cal fer unas gafas con cudiau, pos yera de fácil estozolar-se, y con mala caita. Tanto risque en os camins pareixeba Filipinas! Y a gorgas, sin estar as más polidas d'o mundo, yeran esparpallants, con l'augua no guaire freda, y astí, dentre semana, alto de tot y con a dificultat d'arrivar-ie, pos yera solenco. Como no sabeba qué me trobaría y feba una mica de fresco, me dixé o banyador en a moto, pero astí alto m'aganó de ficar-me en augua y lo facié espulleto, pos yera solenco. Y ya sabetz que m'encanta l'augua, pero muito más l'augua y l'ambient de badina que no de placha. Asinas que disfruté d'o puesto dica que quasi me se fació de nueit.

Os atros dos diyas ya no facié ruta, sino que me quedé por a ciudat disfrutando d'as suyas avantallas: fer gambadas por os paseus maritimos, visitar a torre champa de Ponagar, a galería de fotografía de Long Than, y o repoliu mercau de Dam, asabelo de popular y granizo Fer gambadas por ixe mercau remeraba a fer-las por o mercau de Tondo en Manila, tanto por edificios, como por tamanyo, productos y chent. Mesmo bell par de ladyboys me chitoron pedretas, y aproveité de paso ta mercar café luwak d'a redolada, ixe que escagarrucian as civetas y que dicen ye un d'os millors d'o mundo. De nueitz, me facié bella biera con Stefi, profesora d'alemán d'a Universidat de Hanoi que tamién yera pasando bells diyas por astí.

Yo en torné luego ta Hanói ta poder fer cosetas y treballos en a ciudat pantasma en a que se convierte a capital mientras o festivo d'o tết, y resulta que muitas d'as profesoras y chents que conoixco en Hanói fuoron ixos mesmos diyas ta Nha Trang, que pareix s'ha tornau o destín vacacional de moda. De feito, le deciba a Phuong que, sin tener o encanto insular de Phu Quoc, Nha Trang mesmo yera millor, en estar más ciudat y ufrir más alternativas d'ocio, más que más de nueitz, sin faltar-le por ixo atractivos como as gorgas de Ba Ho. Antimás, o contraste entre zonas turisticas a rebutir de rusos, os paseus maritimos y lo mercau chigant y local de Dam, chunto con o buen ambient, o buen clima, os rascacielos u lo paisache mediterranio d'os arredols, me feban muita alcordanza d'as ciudatz y paisaches d'a provincia d'Alicant, a que ya sabetz ye una d'as mías rechions favoritas ta vivir en Espanya si ye que torno garra diya, lo que veigo improbable.

Phuong me gritó por telefono varias vegadas ta veyer qué feba, ta veyer si o suyo perigloso latino yera ligotiando y buquindo con beluna por astí, pero siempre me trobó fendo una cosa muito millor: gambadas aforro por o paseu maritimo sin ruidera ni contaminación, alentando aire marino! Ixo sí que yera placer!


No hay comentarios.: